Το Πάσχα του χίλια εννιακόσια κάτι, κάπου σ’ ένα χωριό της Ελλάδας, ένα δεκάχρονο κοριτσάκι περνάει τις διακοπές μαζί με το δίδυμο αδερφό του και τους γονείς τους, όπως πάντα, στο πατρικό σπίτι.

Αυτό το Πάσχα θα είναι διαφορετικό απ’ όλα τα άλλα. Παλιά γεγονότα θα έρθουν στο φως και θα ταράξουν τη φαινομενική γαλήνη της οικογένειας, μιας καθωσπρέπει οικογένειας, για την οποία είναι όλοι περήφανοι.

Συνταρακτικά γεγονότα θα προσγειώσουν ανώμαλα τους μεγάλους και θα απογειώσουν, επίσης ανώμαλα, τους μικρούς και όσους νιώθουν μικροί.

Ένας ανεπιθύμητος αλλά πολυαναμενόμενος γάμος θα αναβληθεί, εξαιτίας ενός τραγικού θανάτου, που θα πυροδοτήσει τις εξελίξεις.

Ένα καινούριο μέλος της οικογένειας θα εμφανιστεί, αναστατώνοντας τους υπόλοιπους και ανατρέποντας τα «καλώς κείμενα».

Μια ιστορία από το παρελθόν θα έρθει στο φως και θα γίνει αφετηρία αλλαγών. Και ένας ανυπόληπτος έρωτας, αν υπάρχει τέτοιος, θα δώσει καινούριο νόημα στις ζωές όλων.

Η Δήμητρα, η μικρή αφηγήτρια της ιστορίας, ζωηρή, ατίθαση, αισιόδοξη, πεισματάρα, επίσης «έξυπνη και αδύνατη», όπως λέει και ο μπαμπάς της, κατά τη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα θα βιώσει πρωτόγνωρες καταστάσεις, θα επιδιώξει να μάθει τα πάντα πριν από τους μεγάλους, θα επέμβει στα γεγονότα και θα εμπνευστεί από την Ελευθερία, συμπρωταγωνίστρια σαν φυσικό άτομο αλλά και σαν ιδέα, που θα γίνει σημαία και σκοπός της.

Και οι μεγάλοι, ο ένας μετά τον άλλο, θα αναγκαστούν να παραδεχτούν ότι η σπουδαιότερη γνώση είναι η συνειδητοποίηση της αδυναμίας μας και ότι η ισχυρότερη δύναμη είναι η Αγάπη.

Η Αγάπη, που είναι κυρίαρχο στοιχείο της ιστορίας και που θα αποδειχτεί ο καταλύτης.

Η Δήμητρα θα αγωνιστεί με νύχια και με δόντια και θα προσπαθήσει να δώσει το τέλος που θέλει αυτή, σε συνειδητό και σε ασυνείδητο επίπεδο.

Ένα τέλος που υπαγορεύεται από την αισιόδοξη παιδική ψυχή, την ψυχή που ακόμα δεν αγγίχτηκε από τον κόσμο των μεγάλων.