Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα Αστέρι! Ήταν πολύ λαμπερό και ήταν πάντα χαμογελαστό και πρόθυμο. Πάντα έβγαινε στον ουρανό και έκανε τα άλλα αστέρια να ζηλεύουν , γιατί ήταν το μοναδικό που έπιανε κουβέντα με το Φεγγάρι. Δεν ήταν όμως αυτός ο μοναδικός λόγος που τα άλλα αστέρια το ζήλευαν, η ίδια η Νύχτα είχε παραδεχτεί πως είναι το πιο όμορφο κόσμημα της.
Μια μέρα λοιπόν ή για να είμαι ακριβής , μια νύχτα το Αστέρι βγήκε στον ουρανό όπως και κάθε άλλη μέρα , όμως δεν ήταν χαμογελαστό όπως συνήθως, δεν έλαμπε όπως τις προηγούμενες νύχτες.  Κάποια αστέρια  απόρρησαν, κάποια άλλα χάρηκαν που για μια φορά θα ήταν καλύτερα από αυτό , το φεγγάρι όμως ανησύχησε και έτσι το ρώτησε τι έχει, όμως το Αστεράκι μας δεν ήθελε να το συζητήσει. Αυτό ήταν ακόμα πιο ανησυχητικό και έτσι το Φεγγάρι έβαλε τα μεγάλα μέσα , ε τι ποια ;;  Την  Νύχτα φυσικά! Ήξερε πως είχε αδυναμία στο αστράκι της, δεν θα του έλεγε όχι , και έτσι και έγινε, ρώτησε το Αστέρι τι έχει. Ούτε σε εκείνη όμως απάντησε. Το Αστεράκι όμως συνέχισε να είναι λυπημένο και τις υπόλοιπες μέρες , κάποια μέρα λοιπόν μετά από τις συνεχείς πιέσεις της Νύχτας και του Φεγγαριού , επιτέλους τους είπε τι συμβαίνει. Το αστέρι μας ήταν ερωτευμένο.
Το που, το πως κανείς δεν το είχε καταλάβει μέχρι που τους είπε το Αστέρι τις λεπτομέρειες. Είπε χαρακτηριστικά : ” Ήταν εκείνο το βράδυ , εκείνο το μαγικό βράδυ που για πρώτη φορά αντίκρισα την μορφή της.  Πάντα είσαι όμορφη Νύχτα μου , και εσύ Φεγγάρι , φίλε μου, πάντα φέγγεις πολύ αλλά εκείνο το βράδυ ήταν σαν να βρισκόμουν για πρώτη φορά σε ένα σκοτάδι πυκνό μα γοητευτικό , ήταν σαν έβλεπα για πρώτη φορά το φως του Φεγγαριού, ήταν σαν να ζούσα για πρώτη φορά. Κάθονταν στο παράθυρο , φορούσε τις πυτζάμες της και ήταν τόσο όμορφη , αλλά και τόσο λυπημένη. Έκλαιγε ενώ άφηνε τον εαυτό της να ματώνει μέσα σε σκέψεις. Φαινότανε πόσο πονάει, δεν ήξερα γιατί μα έμεινα και την κοίταζα μέχρι να κοιμηθεί. Από εκείνη την νύχτα , κάθε βράδυ την κοιτάω, και κάθε βράδυ κλαίει και πονάει και δεν ξέρω τον λόγο , το μόνο που ξέρω είναι πως δεν θέλω να την βλέπω έτσι στεναχωρημένη. Το μόνο που ξέρω είναι πως την έχω ερωτευτεί ". Το Φεγγάρι και η Νύχτα σάστισαν δεν ήξεραν τι να του πουν.
Το επόμενο βράδυ το Φεγγάρι και η Νύχτα προσπαθούσαν να βρουν ένα τρόπο να βοηθήσουν τον φίλο τους. Μα στα αλήθεια δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά , αφού το Αστέρι ήταν τόσο μακριά από το κορίτσι αυτό. Υποσχέθηκαν όμως πως θα του σταθούν, πως δεν θα το αφήνουν μόνο του, να στεναχωριέται. Έτσι και έκαναν από εκείνο κιόλας το βράδυ και για πολλά ακόμα ήταν δίπλα του και το στήριζαν. Οι μέρες περνούσαν , το ίδιο και οι νύχτες και το Αστέρι έκανε ακριβώς το ίδιο πράγμα κάθε βράδυ, έβλεπε αυτήν την κοπέλα και την πρόσεχε με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Και έβλεπε κάθε βράδυ αυτό το κορίτσι να κάθετε στο παράθυρο και να κλαίει , κάποια βράδια δεν κοιμόταν καθόλου, κάποια άλλα την έπαιρνε ο ύπνος έτσι , μέσα στα δάκρυα.
Ένα βράδυ λοιπόν το Αστέρι αποφάσισε πως δεν αντέχει άλλο πια να βλέπει αυτό το υπέροχο πλάσμα να κλαίει, και δεν άντεχε να μην ξέρει τουλάχιστον το γιατί. Έτσι αποφάσισε να μιλήσει στο κορίτσι . Το κορίτσι στην αρχή τρόμαξε, νόμιζε πως τρελάθηκε , όμως σε αυτήν την περίοδο της ζωής της , τα θεωρούσε όλα , μα όλα πιθανά. Έτσι λοιπόν το Αστέρι εξήγησε στην κοπέλα τι συνέβαινε τα τελευταία βράδια  και την ρώτησε γιατί κάθε βράδυ κλαίει. Το κορίτσι σαστισμένο, μουδιασμένο καθώς ήταν του απάντησε : "Μικρό μου Αστέρι κλαίω γιατί έχασα κάποιον που αγαπάω πολύ , που είχα κάνει όνειρα μαζί του, που μου είχε υποσχεθεί πως ποτέ δεν θα με αφήσει μόνη κι όμως το έκανε”.  Το Αστέρι ένιωσε τόσο μα τόσο άσχημα, το κορίτσι εκείνο που είχε ερωτευτεί ήταν τόσο ερωτευμένο με κάποιον άλλο που κάθε βράδυ έκλαιγε για κείνον. Δεν ήξερε τι να της πει , δεν ήξερε ή μάλλον δεν ήθελε να της πει τίποτα εκείνη την στιγμή, ζήλευε απλά αυτόν τον άνθρωπο που δεν τον ήξερε, ήξερε όμως πως έχει κάτι που εκείνο ήθελε , την αγάπη αυτής της κοπέλας. Ήξερε πως δεν θέλει να την βλέπει έτσι ,οπότε της υποσχέθηκε πως θα ψάξει να τον βρει και θα του μιλήσει. Και πράγματι , το λαμπερό μας Αστεράκι μάζεψε τα κομμάτια του και έψαχνε για να τον  βρει γιατί δεν ήθελε να την βλέπει έτσι , και ένα βράδυ τον βρήκε. Ήταν στο παράθυρο ,έδειχνε σκεπτικός! "Ουφ, κι αυτός την αγαπάει λοιπόν, να δεις που θα σκέφτεται εκείνη” σκέφτηκε το αστεράκι . Κι εκείνη την στιγμή μια άλλη κοπέλα πλησίασε το αγόρι στο παράθυρο , το αγκάλιασε και το φίλησε. Το Αστέρι στεναχωρήθηκε πάρα πολύ , και ειδικά όταν γύρισε και το είπε στην κοπέλα που αγαπούσα και νοιάζονταν και είδε τον τρόπο που αντέδρασε , στεναχωρήθηκε περισσότερο. Της υποσχέθηκε όμως πως εκείνος δεν θα την εγκαταλείψει, θα είναι δίπλα της.
Για τα επόμενα βράδια το Αστέρι δεν μιλούσε σε κανέναν, ούτε ξαναμίλησε στο κορίτσι και το Φεγγάρι και η Νύχτα ήταν στεναχωρημένοι για τον φίλο τους , όμως δεν μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Πέρασαν δύο μέρες και τότε το κορίτσι όπως και κάθε βράδυ ήταν στο παράθυρο και έκλαιγε όμως μετά από λίγο το κορίτσι ανέβηκε στο παράθυρο, μόλις το είδε αυτό το Αστέρι , έτρεξε να της μιλήσει  ”τι κάνεις εκεί ;; "της είπε το Αστέρι. "Δεν αντέχω άλλο ,  δεν αντέχω αυτό το πόνο, δεν αντέχω αυτό το κενό , μέχρι και εσύ με εγκατέλειψες Αστέρι μου”. Τα λόγια αυτά ήταν σαν μαχαίρι για το μικρό Αστέρι το οποίο είπε στην κοπέλα : ” Άκου! Σε λίγο ξημερώνει πρέπει να φύγω, όμως θυμήσου τι θα σου πω. Όταν δεις ένα αστέρι να πέφτει κάνε μια ευχή. Ότι κι αν ευχηθείς θα φροντίσω να γίνει. Θα το κάνω για να είσαι ευτυχισμένη. Μα πρέπει να μου υποσχεθείς πως αύριο βράδυ θα κοιτάς από το παράθυρο σου και θα περιμένεις το αστέρι  να πέσει και θα κάνεις γρήγορα την ευχή , την ευχή εκείνη που θα σε κάνει να χαμογελάσεις, εντάξει ;;”. Η κοπέλα τότε του αποκρίθηκε :” Αστεράκι στο υπόσχομαι, δεν θα μπορούσα να αρνηθώ, εσύ είσαι το μόνο που νοιάστηκες για μένα ,ήσουν η μόνη χαρούμενη νότα τον τελευταίο καιρό , ήσουν το μικρό μου μυστικό. Θα περιμένω αύριο να κάνω την ευχή στο υπόσχομαι, αρκεί αύριο βράδυ να είσαι και εσύ κοντά μου”. Το Αστέρι έφυγε βιαστικό χωρίς να απαντήσει στην κοπέλα .
Το επόμενο βράδυ ήρθε και το Φεγγάρι και η Νύχτα, πραγματικά ανησύχησαν για τα χθεσινά λόγια του Αστεριού. Το Αστέρι όμως είχε πάρει μια απόφαση , πως θα θυσίαζε τα πάντα για να δει αυτό το κορίτσι , το κορίτσι που ερωτεύτηκε ευτυχισμένο. Δεν μίλησε ούτε στο Φεγγάρι , ούτε στην Νύχτα γιατί ήξερε πως θα το σταματήσουν. Όταν είδε την κοπέλα στο παράθυρο , έπεσε από τον Ουρανό για να μπορέσει εκείνη να κάνει μια ευχή. Και η κοπέλα ευχήθηκε να έχει ξανά την αγάπη του αγοριού της. Και περίμενε να έρθει ο φίλος της , το Αστέρι για να του πει τι ευχή έκανε. Η ώρα περνούσε και το Αστέρι δεν είχε φανεί πουθενά κι έτσι άρχισε να φωνάζει "Αστέρι , που είσαι ; Έκανα την ευχή , έλα να σου πω τι ευχή έκανα! Αστέρι;;”. Όλοι εκεί πάνω είχαν συγκλονιστεί , ο ουρανός είχε σκοτεινιάσει γιατί δεν ήταν εκεί το λαμπερό άστρο. Σε όλη την Γη έβρεχε γιατί το Φεγγάρι έκλαιγε για τον φίλο του , και ακούγονταν αστραπές και βροντές γιατί η Νύχτα έχασε το πιο όμορφο και λαμπερό κόσμημα της. Ακόμα και τα άλλα άστρα λυπήθηκαν για το χαμό του Αστεριού και έτσι αποφάσισαν να κάνουν κάτι γι αυτό κι ας μην το συμπαθούσαν. Συνεννοήθηκαν όλα μαζί και ακριβώς εκεί που κοίταζε η κοπέλα της έγραψαν ένα μήνυμα ” Σε αγαπούσε , μακάρι η ευχή να άξιζε” …