Πήρα χαρτί κι ένα στυλό να γράψω για εσένα
Θάλασσα του κόσμου μια, δεν είσαι με κανέναν
Στον Πόρφυρα εσκότωσες μα στη ζωή χαρίζεις
τα κάλλη σου, την ομορφιά σε ανθρώπους πλημμυρίζεις
Είσαι κακιά και όμορφη στη θέα σου σαλεύω
πήρες ψυχές αγνές-τους λύτρωσες, το ξέρεις
Πήρες τα όνειρα παιδιών που παίζαν με γαλήνη
πήρες και γηρατειά πολλά κι ας μην είχανε φτάσει
Τα κύματα σου Θάλασσα χτυπάνε τη ψυχή μου
μόνο φουρτούνες μου' δωσες, χαρά καμιά δεν είχα
Οι αστερίες μέσα σου κοντεύουνε να φτάσουν
στον νυχτωμένο ουρανό τη θέση τους να πάρουν
Για σένα μίλησαν πολλοί με θέρμη και με μίσος
αγάπες φιλοξένησες γιατί αγαπάς τους πάντες
Μα τους μισείς ταυτόχρονα γιατί όλοι σε πληγώνουν
σου ρίχνουν λάδι και μπετόν για να σε στερεώσουν
Δρόμος είσαι Θάλασσα για ξένες πολιτείες
που όλοι μας θα θέλαμε να δούμε να χαρούμε
Μα την Ιθάκη σαν θα βρω, θα' ρθώ να σου χαρίσω
όλα τα πάθη, τις χαρές για σε θα χαραμίσω
Είσαι κακιά και όμορφη στη θέα σου παγώνω
πήρες ψυχές αγνές-τους λύτρωσες, το ξέρεις
Πάρε κι εμένα θάλασσα να φύγω απ' τον κόσμο
που μοναχά με πρόδωσε με δάκρυ και με πίκρα
