Χτες μετά από πολλές μέρες βγήκα έξω και γέλασα με την ψυχή μου...
Χτες βγήκα και ήπια και λιγάκι παραπάνω...
Χτες μετά από πολλές μέρες δεν σκεφτόμουν τίποτα γιατί ήμουν πολύ κουρασμένη σωματικά...
Και μετά ήρθε αυτό το τραγούδι...
Με χτύπησε όπως χτυπάει το κύμα το βράχο...
Δεν μπορώ να κρατήσω τα δάκρυά μου...
Όταν το ακούω σκέφτομαι πάντα εσένα...
Σκέφτομαι να στο τραγουδάω για να κοιμηθείς...
Σκέφτομαι που σου άρεσε τόσο πολύ να το ακούς απ'τη φωνή μου...
Σκέφτομαι μια ηχογράφηση του που έχω στο κινητό μου και που δε θα ακούσεις ποτέ...
Και ήμουν τόσο κομμάτια τότε...
Χίλια μικρά κομματάκια...
Και τώρα νομίζω αν το τραγουδήσω θα βάλω τα κλάματα...
Γιατί περνάω ότι περνούσα και τότε...
Δύσκολη...πολύ δύσκολη μέρα και η σημερινή...
Γιατί είσαι τόσο μακρυά μου...
Γιατί δεν μπορώ να σου τηλεφωνήσω...
Γιατί δεν μπορώ να ακούσω τη φωνή σου...
Γιατί δεν μπορώ να σε αγγίξω...
Γιατί δεν μπορώ να στο τραγουδήσω για άλλη μια φορά...
Γιατί δεν ξέρω αν με σκέφτεσαι πια...
Γιατί δεν ξέρω αν σου λείπω πια...
Γιατί δε ξέρω αν ενδιαφέρεσαι για μένα...
Γιατί δε ξέρω αν με διαβάζεις...
Αν σε ένοιαζα δε θα εξαφανιζόσουν τόσες μέρες...
Αν σε ένοιαζα δε θα με άφηνες να ανησυχώ για το τι κάνεις...
Αν σε ένοιαζα θα μου το έδειχνες με τον τρόπο σου...
Θα μου έδινες ένα σημάδι...
Και θέλω τόσο πολύ ένα σημάδι σου...
Μια σου κουβέντα...
Να ακούσω τη φωνή σου...
Να διαβάσω ένα μήνυμά σου...
Πες μου τι σκέφτεσαι σε παρακαλώ καρδιά μου...
Τώρα απλά δε μου μιλάς...
Δεν ξέρω πως περνάς...
Δεν ξέρω πως είσαι...
Δεν ξέρω τι έχεις στο μυαλό σου...
Ξέρεις στο έχω ξαναπεί...
Είσαι τυχερός που έφυγες...
Είσαι εκεί...
Δημιουργείς νέες "ιστορίες"...
Ζεις νέες καταστάσεις...
Περνάς όμορφα...
Γελάς δυνατά άραγε;
Κοιμάσαι τα βράδια καλά;
Λύσε μου αυτές τις απορίες...
Βρες ένα τρόπο...
Εγώ ζω εδώ με όλες τις αναμνήσεις που έχω από σένα...
Και κάθε μέρα πονάει πιο πολύ χωρίς εσένα...
Και δεν έχω κανέναν να με καταλάβει...
Μου λένε..."Στα 'λεγα εγώ.","Σταμάτα να ασχολείσαι.","Δε σε θέλει,δεν το βλέπεις."...
Η καρδιά μου όμως μου λέει άλλα...
Εσύ;
Δεν έχεις να μου πεις κάτι;
Η δική σου τι σου λέει;
Το ξέρεις ότι κάθε μέρα πρέπει να περνάω με το λεωφορείο από το δρόμο που με οδηγούσε σπίτι σου;
Το ξέρεις ότι κάθε μέρα νομίζω ότι σε βλέπω μπροστά μου να μου χαμογελάς όπως την τελευταία φορά που σε είδα;
Το ξέρεις ότι κάθε μέρα σε περιμένω να έρθεις στη δουλειά και να εμφανιστείς ξαφνικά μπροστά μου;
Το ξέρεις ότι κάθε βράδυ περιμένω να δω το όνομα και την εικόνα σου στο κινητό μου;
Και με αυτό το γνώριμο ήχο..."Road trippin with my two favorite allies"...
μία κλήση...ένα μήνυμα...
Το ξέρεις ότι κάθε μέρα θέλω να πάρω το αεροπλάνο και να έρθω;
Every single day...
Αλλά μην ανησυχείς δε θα το κάνω...
Ελπίζω αυτή η ευκαιρία που δίνεις να σε κάνει ευτυχισμένο...
Ελπίζω να βρεις μια άκρη στο τι θέλεις πραγματικά...
Και ελπίζω να είσαι χαρούμενος όπως σου αξίζει...
Γιατί είσαι καλός...πολύ καλός άνθρωπος...
Εγώ όσες ευκαιρίες έδωσα δε βγάλαν πουθενά...
Δε θα γίνω ποτέ αυτή που ήμουν...
Δε θα νιώσω ποτέ όπως πριν...
Δε θα νιώσω για κανέναν όπως νιώθω για σένα...
Και απλά θα παρακαλώ...
Τον ήλιο...
Το φεγγάρι...
Να σου δίνουν τα φιλιά μου...
Να σου δείχνουν την αγάπη μου...
Να σου μιλούν για μένα...
Αφού δεν μπορώ εγώ...
Σήμερα όλη μέρα γύριζες στο μυαλό μου...
Δεν γινόταν αλλιώς...
Σε είδα στον ύπνο μου χτες βράδυ...
Και το όνειρο δεν ήταν καλό...
Ελπίζω να έχω νέα σου σύντομα...
Γιατί ανησυχώ...
Καληνύχτα ψυχή μου...
Σε φιλώ...
"Ήλιε μου φώτισέ τον φεγγάρι μου
πάνε και μίλησέ του για χάρη μου..."
