Είναι κάτι που τα τραγούδια χρόνια τώρα λένε και πλέον οι επιστήμονες συμφωνούν: η αγάπη στ’ αλήθεια πονάει. Αυτό όμως που δεν λένε οι μπαλάντες είναι ότι μια δόση παρακεταμόλης μπορεί να καταλαγιάσει τον πόνο της ραγισμένης καρδιάς.

Η μάλλον πεζή θεραπεία προέκυψε από μελέτη νευροεπιστημόνων, οι οποίοι ανακάλυψαν ότι ο συναισθηματικός πόνος υφίσταται επεξεργασία από την ίδια περιοχή του εγκεφάλου που χειρίζεται τον σωματικό πόνο.

Οι νευροεπιστήμονες ανακάλυψαν ακόμα ότι τα πληγωμένα συναισθήματα – όπως αυτά που αναπτύσσουμε όταν μας χωρίζει ο άνθρωπός μας – μπορεί να αντιδράσουν στα παυσίπονα.

Σε μία μελέτη που διήρκησε τρεις εβδομάδες και πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες (UCLA), 62 εθελοντές έπαιρναν είτε παρακεταμόλη είτε μία ανενεργό ουσία (ψευδοφάρμακο) και στη συνέχεια κατέγραφαν κάθε βράδυ πως ένιωθαν.

Όσοι από αυτούς πήραν 1.000 mg από το παυσίπονο (αντιστοιχούν σε δύο δισκία) έδειξαν «σημαντική μείωση στα πληγωμένα συναισθήματα» σε σύγκριση με όσους έπαιρναν το ψευδοφάρμακο.

Όπως γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «Current Directions in Psychological Science», οι εθελοντές έπαιξαν επίσης ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι ειδικά σχεδιασμένο ώστε να τους κάνει να αισθανθούν απορριπτέοι.

Εν όσω έπαιζαν το παιχνίδι, οι ερευνητές τους υπέβαλλαν σε μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου, οι οποίες έδειξαν πως η κοινωνική απόρριψη ενεργοποιούσε την ίδια περιοχή του εγκεφάλου που ενεργοποιεί ο σωματικός πόνος: τον πρόσθιο φλοιό του προσαγωγίου.

Το ίδιο πείραμα έγινε και αφού κάποιοι από τους εθελοντές πήραν πρώτα ένα παυσίπονο. Αποτέλεσμα: η δραστηριότητα στο συγκεκριμένο τμήμα του εγκεφάλου, μειώθηκε.

Τα ευρήματα αυτά εξέπληξαν ακόμα και τους ίδιους τους ερευνητές.

«Η απόρριψη είναι μία πανίσχυρη εμπειρία για τους περισσότερους ανθρώπους», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Ναόμι Άιζενμπεργκ, επίκουρη καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας στο UCLA.

«Αν ρωτήσουμε έναν άνθρωπο ποια είναι μία από τις πρώτες αρνητικές εμπειρίες της ζωής του, είναι πολύ πιθανό να θυμηθεί την πρώτη φορά που τον απέρριψαν, τον επέλεξαν τελευταίο για μία ομάδα ή τον άφησαν εκτός κάποιας κοινωνικής ομάδας».

Και συνέχισε: «Ξέρουμε επίσης ότι τα συστήματα του σωματικού και του κοινωνικού πόνου είναι αλληλένδετα. Από το σημείο αυτό έως το σημείο να καταπραΰνουν τα παυσίπονα τον συναισθηματικό πόνο, η απόσταση είναι μεγάλη. Όμως αυτό έδειξε η μελέτη μας και είναι δύσκολο να το πιστέψουμε. Υποτίθεται ότι παίρνουμε παρακεταμόλη για τον σωματικό πόνο, όχι για τον κοινωνικό».

Αν και τα νέα ευρήματα θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην επινόηση μιας θεραπείας για τον έντονο ψυχικό πόνο, όπως αυτόν του πένθους, η δρ Άιζενμπεργκ λέει πως δεν θα συνιστούσε σε κανέναν να αρχίσει να παίρνει παυσίπονα έπειτα από μία τραυματική εμπειρία.

«Ο συναισθηματικός πόνος πιθανώς αποτελεί υγιή αντίδραση που προσπαθεί να μας πει να μην επαναλάβουμε την συμπεριφορά που μας πλήγωσε τόσο πολύ», εξηγεί. «Το να αμβλύνουμε πρόωρα αυτό τον πόνο, μπορεί να εμποδίσει την ανάρρωσή μας».