Κάθε εποχή, λένε οι μανάβηδες, έχει τα φρούτα της. Το «φρούτο» των τελευταίων μηνών είναι οι ύβρεις, οι επιθέσεις, οι προπηλακισμοί, τα γιαούρτια, ακόμα και οι «επισκέψεις» στα σπίτια πολιτικών.

Στην επέτειο της 28ής Οκτωβρίου, κατά τη διάρκεια των παρελάσεων, ζήσαμε τις απίστευτες αθλιότητες κατά των επισήμων, ακόμα και κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ένα αμάλγαμα ακροδεξιών, «αριστερών», νοσταλγών του παρελθόντος και εν γένει αυτοαποκαλούμενων αγανακτισμένων, επιτέθηκαν με μένος κατά των (όποιων) επισήμων. Ένα πάντρεμα ακροαριστερού και ακροδεξιού εξτρεμισμού.

Τα ίδια ή και χειρότερα ακούγεται ότι θα ζήσουμε και το τρέχον Σαββατοκύριακο, καθώς εδώ και μέρες προετοιμάζονται τα «τάγματα εφόδου» για τον εορτασμό της 25ής Μαρτίου. Μάλιστα πριν από λίγες ημέρες, εκτός από τη σύσκεψη για τα μέτρα ασφαλείας στο ΟΑΚΑ για τον αγώνα ΠΑΟ-Ολυμπιακός, έγινε και ειδική σύσκεψη για τα μέτρα που πρέπει να παρθούν για τις παρελάσεις. Σύμφωνα με μια ερμηνεία του Γιάννη Βούλγαρη(ΝΕΑ 23/03/12), πρόκειται για την «έρπουσα παρακμή του μεταπολιτευτικού δημοκρατικού κεκτημένου».

Με τη βία και τα επεισόδια οι αντιεξουσιαστές, οι πούροι «αριστεροί» και οι πάσης φύσεως οπαδοί του μπάχαλου τροφοδοτούν το φόβο μέσα στην κοινωνία και επιτρέπουν σε ακροδεξιά στοιχεία να αξιοποιούν την επέτειο μέσα από μια υποκριτική υποστήριξη του στρατού. Να μετατρέπονται σε αυτόκλητους προστάτες και παραστάτες των ενόπλων δυνάμεων.

Πέρα από το μέτωπο απέναντι σε κάθε ίχνος βίας, επιβάλλεται πλέον να επανέλθουν στην επιφάνεια τα ιδεολογικά ζητήματα και να πάψει η συζήτηση να γίνεται απολίτικα, με όρους υπέρ και κατά του μνημονίου. Είναι ενδεικτικό ότι ο κ. Σαμαράς προσπαθεί να θέσει την ατζέντα και μάλιστα με όρους απολύτως συντηρητικούς. Μιλά ξανά για εθνική μνήμη και εθνικό φρόνημα, βάλει κατά της Μαρίας Ρεπούση και του βιβλίου ιστορίας της έκτης δημοτικού, υμνεί τις παρελάσεις και τη χρησιμότητά του, ενώ δεν θέλει και πολύ να επαναφέρει θέμα ταυτοτήτων. Αν τον ξύσεις, θα διαπιστώσεις ότι παρεμφερείς θέσεις με τον κ. Σαμαρά έχει και ο κ. Βενιζέλος. Για παράδειγμα είναι γνωστό ότι την περίοδο της μάχης των ταυτοτήτων είχε ευμενή ουδετερότητα προς τη γραμμή Χριστόδουλου.

Κατά συνέπεια η μάχη πρέπει να είναι πρωτίστως ιδεολογική και προγραμματική. Και εδώ θα κριθούμε όλοι.