Σου έχω μιλήσει
για κάλπικες συναναστροφές
για μελωδίες που ξεψύχησαν στα πλήκτρα
από την σκόνη
που σκότωσε ακόμη και την φαντασία μου.
Για την παρτίδα της φτιαξιάς μου
που την πέρασαν λαθραίο επιβάτη
σ' ένα υπόγειο τελωνείο νεκρής συνείδησης
και ξέμεινα όχημα ελλατωματικό
ν'απολογούμαι για τα κυβικά μου.
Σου έχω μιλήσει για την αφάνεια
του φαίνεσθαι
μιλάω για να μιλήσω
κι ας μην έχω τίποτα να πω
για το κενό της ανώφελης εξωστρέφειας ;
Για εκείνους που πασχίζουν
ν'ανιχνεύσουν την ευγένεια
στις προσδοκίες του κόσμου
κι ένα πικρό χαντάκι τους διαψεύδει
σε κάθε δοκιμή.
Για τις ιδανικές φωνές
που διεγείρουν το πνεύμα μου
όμως ατύχησαν να εξειδανικεύσουν
τα δανεικά μου όνειρα .
Σου έχω μιλήσει για οδύνες
που δεν συνθλίβονται από ηλιογέννητες συνθήκες
φωνάζουν συνεχώς υπέκυψε
μα ο στόχος μου τη χαρίζει
τοπίο ομιχλώδες , μελαγχολικό
η αδικία ξεσπάθωσε
όλα κρίνονται εδώ.
Σου έχω μιλήσει σε ανύποπτη στιγμή
όταν η έγνοια μου μαζί κι η ελπίδα ήταν σ' εσένα
και η σκέψη ανεμοθύελλα σε άγριο χορό
γύρευε την σιωπή
και το απόσταγμα μιας συνουσίας
με γεύση από γλυκό κρασί.
Για την ψευδαίσθηση του συμπεράσματος
που όλο φλερτάρει την ανατροπή.
Σου έχω μιλήσει.
Για το σώμα που αυθαδιάζει στην ψυχή .
Είμαι μια υπόθεση τυχαίας αυτοπραγμάτωσης
του μη πραγματικού
ποτέ δεν εννοούσα ό,τι έλεγα
πάντα υπονοούσα κι εκεί ήταν το σφάλμα
μια θαλασσοταραχή από την μέρα που κατάλαβα.
Έχει φθαρεί από εγωπαθή περάσματα
η δόνηση της επαφής
δεν έχει τελειωμό ο δρόμος της δικαίωσης.
