Στην ογκώδη προσφυγή, 107 σελίδες, περιλαμβάνεται σειρά νομικών επιχειρημάτων που στηρίζουν τι αίτημα για την ακύρωση του υπουργικού συμβουλίου που στηρίζεται το δεύτερο Μνημόνιο.

«Επιχειρείται να εκχερσωθεί πλήρως για τον εργαζόμενο το ισχύον εργασιακό καθεστώς», τονίζεται στην προσφυγή και επισημαίνεται  ότι η πράξη του υπουργικού συμβουλίου βάσει της οποίας μειώνονται δραματικά οι μισθοί των εργαζομένων, είναι παράνομη και αντισυνταγματική, διότι μεταξύ άλλων:

    1) Καταλύονται η συλλογική αυτονομία και η συνδικαλιστική ελευθερία που προστατεύονται από το Σύνταγμα.

    2) Παραβιάζονται τα άρθρα 4 και 22 του Συντάγματος (ισότητα πολιτών και μισθολογική ισότητα) με τη μείωση των κατώτατων ορίων μισθών και ημερομισθίων.

    3) Καταλύεται η λειτουργία και ο ρόλος της διαιτησίας (Ν. 1876/1990).

    4) Παραβιάζεται το άρθρο 22 του Συντάγματος (συλλογική αυτονομία) με τη ρύθμιση της ΠΥΣ που καθορίζει τη διάρκεια και λήξη των συλλογικών συμβάσεων εργασίας κ.λπ.

    5) Στο άρθρο 22 του συνταγματικού χάρτη προσκρούει η διάταξη εκείνη της ΠΥΣ που αναφέρει ότι οι ατομικές συμβάσεις λήγουν με τη συμπλήρωση του ορίου ηλικίας ή με τη συμπλήρωση των προϋποθέσεων συνταξιοδοτήσεως.

    6) Προσβάλλεται το δικαίωμα της απεργίας το οποίο προστατεύεται από το άρθρο 23 του Συντάγματος, καθώς οι μειώσεις αποδοχών, το πάγωμα των αυξήσεων μέχρι το 2023 εάν δεν πέσει η ανεργία στο 10% κ.λπ., δημιουργούν ένα πλαίσιο απαγορεύσεων για την άσκηση του δικαιώματος της απεργίας.

    7) Παραβιάζεται η αρχή της ισότητας (άρθρο 4 Συντάγματος), καθώς προβλέπονται περικοπές αποδοχών στους εργαζομένους, χωρίς να προβλέπεται κάποιο αντιστάθμισμα.

    8) Η αξία του ανθρώπου και η ελευθερία ανάπτυξης της προσωπικότητας (άρθρα 2 και 5 Συντάγματος) προσβάλλονται με τις μειώσεις των αποδοχών κ.λπ., αφού παραβιάζεται το όριο της φτώχειας, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο την αξιοπρεπή διαβίωση των εργαζομένων.

    9) Η συνδικαλιστική ελευθερία (άρθρο 23 Συντάγματος) παραβιάζεται, καθώς καταργείται ουσιαστικά το δικαίωμα των ελεύθερων διαπραγματεύσεων, που αποτελεί κύρια εκδήλωση της συνδικαλιστικής ελευθερίας.

    10) Παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, καθώς οι ρυθμίσεις της ΠΥΣ έχουν μόνιμο χαρακτήρα και η έκταση και διάρκεια της κατάλυσης της συλλογικής αυτονομίας δεν βρίσκεται σε αντιστοιχία με τον επιδιωκόμενο σκοπό.