Ο καθε ανθρωπος κρυβει μια πονεμενη ιστορια... Λοιπον εγω δεν ξερω απο που να αρχισω!!!  Ειμαι μολις 22 ετων και πολλοι λενε "σιγα τι μπορει να ζησει μια 22αρα?". Κι ομως, πολλα, παρα πολλα μπορει να ζησει, καταστασεις που οδηγουν στην τρελα...

Γεννηθηκα σε μια οχι τοσο πλουσια οικογενεια, ομως παντα ειχαμε τα απαραιτητα και δεν εχω παραπονο για αυτο. Ποτε δεν ημουν φιλοδοξη.. Ενα μονο μου ελειπε μπορω να πω και το ζητουσα απεγνωσμενα.... Την αγαπη και την ζεστασια, κανεις ομως δεν με καταλαβαινε ποτε... Παντα εγω εβγαινα η κακια γιατι παντα ελεγα αυτο που σκεφτομουν και ολοι νευριαζαν γιατι παντα την αληθεια καταμουτρα τους ελεγα..

Ολα ξεκινησαν οταν ημουν γυρω στα 5-6 ετων... Οι γονεις μου ξαφνικα αρχισαν να μαλωνουν και ο πατερας μου αρχισε να γρονθοκοπει την μητερα μου, εγω τοτε 5-6 ετων και ο αδερφος μου 3-4 ο οποιος δεν θυμαται τιποτα απο αυτα... Αυτο εγινε πια συνηθεια, καθε μερα σχεδον επικρατουσε πανικος στο σπιτι.. Ο πατερας μου εχει μαλωσει γενικα με ολο το σοι της μανας μου, τι ξυλο, τι αστυνομιες... Ρεζιλικια παντου. Ακομα και στις γειτονιες που μεναμε, μετακομιζαμε συχνα βλεπετε. Ντρεπομουν πολυ να βγαινω εξω..Οσο μεγαλωνα, μισουσα και τους δυο μου γονεις γιατι ο ενας εδερνε και η αλλη δεν εκανε τιποτα λες και μαζοχα ηταν, σαν της αρεσε αυτο..Ομως, τα δικα μου προβληματα αρχισαν στα 15, οταν γνωρισα εναν αντρα 10 χρονια μεγαλυτερο μου... Δεν αντεχα ολη την ενταση στο σπιτι, γιατι καμια φορα οταν προστατευα την μητερα μου τις ετρωγα και εγω.. Οποτε αποσυρθηκα..

Τον Σ. τον γνωρισα πολυ τυχαια, δεν τον ερωτευτηκα, ουτε τον αγαπησα, απλα εκεινη την στιγμη ηθελα καποιον ωστε να ξεφυγω απο τα προβληματα που επικρατουσαν στο σπιτι, δεν αντεχα αλλο.. Αρχισαμε να συναντιομαστε, οι γονεις μου δεν καταλαβαιναν τιποτα... O αδερφος μου ομως τοτε, εγινε τοσο σπαστικο παιδακι, ενα"καρφι" εγινε.. Οτι εκανα πηγαινε τα ελεγε ολα και οι "αλλοι" ξεσπουσαν πανω μου. Ηταν καλοκαιρι του 2005 και ο Σ. μου ειπε πως ηθελε να παμε μια βολτα με το αμαξι του και παρεπιμπτωντος να εβαζα  φορεμα για να δειχνω ομορφη και να με βγαλει φωτογραφιες. Εγω τοτε χαρηκα γιατι παντα συναντιομασταν σε παρκακια, αλλα που να φανταστω οτι ο κυριος Σ. ενα μονο πραγμα ηθελε??!!!! Τον πιστεψα τελικα γιατι ημουν πολυ αθωο κοριτσακι τοτε και πηγαμε βολτα.. Πηγαμε σε απομερη περιοχη, τοτε εγω αρχισα τις ερωτησεις, αυτος ομως  χωρις να μου απαντησει με αρπαξε και εγινε οτι εγινε χωρις την θελήση μου... Ηταν η χειροτερη ημερα της ζωης μου, ηθελα να πεθανω εκεινη την ημερα.... Γιατι εγω αλλιως φανταζομουν την "την πρωτη μου φορα" και οχι σε αυτην την τοσο νεαρη ηλικια. Ομως, εκανα αμετρητα λαθη απο τοτε.. Απο το κακο στο χειροτερο πηγαινα!!!

Πηγα σπιτι και κλειδωθηκα στο δωματιο μου, αρχισα να κλαιω  χωρις βεβαια να με ακουσουν, αρχισα να καταριεμαι τον εαυτο μου, σιχαθηκα τον εαυτο μου εκεινη την ημερα αλλα μου αξιζε γιατι πετουσα στα ροζ συννεφακια μου, οτι θα γνωρισω τον πριγκιπα μου και θα με παρει μακρυα απο ολους τους τρελους που με περικυκλωναν... Θα με πειτε τρελη αλλα εμεινα με τον Σ. δεν χωρισαμε ενω θα επρεπε κανονικα να του κανω μια ωραιοτατη μυνηση και να τον κλεισουν μεσα αλλα αν το μαθαιναν οι γονεις μου, χειροτερα θα ηταν, θα με σκοτωναν στο ξυλο. Αρχισα να γραφω τα αισθηματα μου και το πως περνουσα τις ημερες μου σε ενα τετραδιο, αφου δεν ειχα φιλες (γιατι ο εξυπνος ο πατερας μου τις θεωρουσε ολες π***** και ετσι ολες με παρατησαν) και ουτε στην μητερα μου μιλουσα ποτε σαν ολες τις κοπελες.. Εγω αν τις μιλουσα θα πηγαινε στον πατερα μου να τα πει ολα... Παντα ημουν τοσο απομακρη απο ολους γιατι οταν ηταν να τους πω κατι ποτε δεν με ακουγαν. Μαλιστα, μονο με κοροιδευαν γιατι δεν ημουν ποτε καλη μαθητρια ενω ο αδερφος μου αριστος μαθητης ηταν.. Την μονη λεξη που ακουγα ηταν "τουβλο". Ομως, δεν με νοιαζει, καλυτερα τουβλο στα μαθηματα παρα στην ζωη αυτο ελεγα παντα. Τουλαχιστον οταν κανω οικογενεια θα προσφερω πολλα γιατι αλλες διαβαζουν με τις ωρες και δεν ξερουν ενα αυγο να βρασουν και στην τελικη μενουν με το πτυχιο στο χερι ενω εγω ξερω και να μαγειρευω και να κραταω ενα σπιτι καθαρο... Ακομα και στο σχολειο οταν ηρθαν για τον ελεγχο μου, με σφαλιαρισε μπροστα σε ολους η μανα μου, ολοι οι συμμαθητές μου την επομενη με ρωτουσαν τι εγινε. Τι να τους ελεγα?? Ελεος, τι μανα ειναι αυτη??!!! Μια μερα Δυστυχως, αρχισε να ψαχνει τα πραγματα μου ως συνηθως και βρηκε το τετραδιακι μου. Εγω ελειπα, το διαβασε ολο και με πηρε τηλεφωνο βριζοντας με και τι δεν με ειπε. Επειτα περιμενα να το πει στον πατερα μου αλλα εκανε κατι αλλο η εξυπνη, πηγε το ειπε σε ολο το σοι της. Στην γιαγια μου, στην θεια της, στην αδερφη της και στον ανιψιο της δηλαδη τον ξαδερφο μου που με περνουσε 6 χρονια. Ολοι με στισανε στον τοιχο και ενας -ενας αρχισαν να με κρινουν λες και αυτοι καλυτεροι ηταν.. Δυστυχως, δεν ξερω για τους αλλους αλλα  λογω της καταγωγης μου(ποντια) στην οικογενεια η κοπελα παρθενα πρεπει να ειναι.. Αλλα αυτοι το παραεκαναν.. Η μανα μου αλλαξε πολυ απο τοτε και πλεον ουτε με πλησιαζε να μου μιλησει, μονο αποτομα μου μιλουσε λες και ειμαι καμια του δρομου. Ο πατερας μου κατι αρχιζε να καταλαβαινει και αρχισε να ξεσπαει πανω μου και να μου μιλαει ασχημα, αρχισα να "τρωω" ξυλο σχεδον καθε μερα επειδη ειχαν αυτοι προβληματα και μιας που ημουν το "μαυρο" προβατο της οικογενειας, ξεσπουσαν πανω μου.. Μια μερα μαλωσαμε τοσο πολυ με την μανα μου που αναγκαστηκα να φυγω απο το σπιτι, αυτη ποτε δεν με χτυπουσε αλλα εκεινη την ημερα στα ξαφνικα αρχισε να με βριζει οτι εγινα μια του δρομου κ.τ.λ. Εφυγα χωρις κινητο, χωρις λεφτα.. Ευτυχως στο δρομο συναντησα την γιαγια μου και μου εδωσε το κινητο της, εφτασα στο κεντρο και πηρα τον Σ. για να με φιλοξενησει αν μπορει γιατι ηταν η πρωτη φορα που το εσκαγα απο το σπιτι και φοβομουν πολυ εξω, ηταν και χειμωνας. Πηγαμε σε ενα ξενοδοχειο αλλα δεν μειναμε πολυ γιατι αρχισαν τα τηλεφωνα. Αρχισαν να τον παιρνουν και να του λενε πως ειμαι ανήλικη και τετοια. Εφυγα και πηγα τελικα στην θεια μου, την αδερφη της γιαγιας μου. Την επομενη μερα πηγα στο σπιτι και δεν μου ειπαν λεξη.... Η κατασταση στο σπιτι ιδια παρεμενε, την μια εβδομαδα καλα και την αλλη τσακωμοι και ιστοριες. Παντα εγω ομως τις ακουγα... Τον αδερφο μου ποτε δεν το αγγιξαν, ποτε δεν τον μαλωσαν για κατι σοβαρο, δηλαδη που να μαθαινε ο πατερας μου τι εκανα.. θα με εσφαζε!!! Ευτυχως, βρηκα μια δουλεια σαν πωλητρια, μου αρεσε πολυ να δουλευω, βασικα ξεκινησα ενα καλοκαιρι στα 13 μου μοιραζοντας διαφημιστικα, ηταν η πρωτη μου δουλεια αλλα στα 15 μου μια γνωστη με εβαλε στο μαγαζι μιας φιλης της και ετσι πουλουσα ρουχα...Ειχα τελειωσει και το γυμνασιο αλλα δεν πηγα λυκειο γιατι δεν ηθελα να χασω την δουλεια. Ερχομουν στο σπιτι κουρασμενη, κλειδωνομουν στο δωματιο μου και κοιμομουν και οι "αλλοι"  νομιζαν ναρκωτικα παιρνω, ελεος πως το σκεφτηκαν αυτο?? Δουλεψα αρκετο καιρο στο μαγαζι ομως, μου προσφεραν αλλη δουλεια σαν μπειμπι σιτερ και γω δεχτηκα αμεσως γιατι εχω τρελα με τα μωρα, ετσι  αποφασισα να φυγω και απο το σπιτι στα 17-18 μου δεν αντεχα αλλο, μεγαλωνα και εβλεπα πολλα, καταλαβαινα ακομα πιο πολλα και δεν ηθελα να εχω ψυχολογικα, την μανα μου ποσες φορες την ελεγα πως θελω να παω σε ψυχολογο και μονο υποσχεσεις εδινε. Παντα οταν της ελεγα πως θελω αισθητικος να γινω μου ελεγε πως θα με στειλει στις καλυτερες σχολες.. Ολα λογια του αερα ηταν ομως. Πηγα στην γιαγια μου να μεινω τελικα, νομιζα θα βρω την υσυχια μου, αλλα καλυτερα να εμενα αστεγη.. Εμαθα κατι ομως, που παραλιγο να με στειλει στον ταφο μου. Με τον Σ. ειμασταν 3 χρονια μαζι, δηλαδη δεν ειχαμε κλεισει 3 χρονια ακομα γιατι εμαθα πως ειχε παραληλλα αλλη σχεση.. Μια κοπελα στην ηλικια του, πηγα την συναντησα στην επετειο μας, μιλησαμε και μου ειπε οτι ο Σ. ηταν πρεζακι για αυτο αυτη δεν τον χωριζε , επαθα σοκ γιατι θα μπορουσε πολλα να με κολλησει αλλα κυριως γιατι ετρωγα ξυλο για αυτον, κυριως γιατι εχασα την παιδικοτητα μου για αυτον. Τζαμπα ολα, τουλαχιστον περιμενα να βγει κατι καλο απο αυτο αλλα μονο πικρα και στεναχωρια βγηκε. Ετσι λοιπον της ειπα να τον κρατησει, χαρισμα της. Πηγα εκανα εξετασεις, ολα καλα ηταν δοξα τον θεο. Τελος παντων, στα 18 μου στις 16/03/2008  χωρισα με τον Σ. Νομιζα πως τελειωσαν τα προβληματα μου, αλλα επεσα πολυ εξω... Οπως ειπα ζουσα στη γιαγια μου και καθε μηνα οταν πληρωνομουν, ερχοταν η θεια μου και της εδινα 250Ε σαν ενοικιο, θα μου εγραφαν το σπιτι υποτιθεται και εγω σαν χαζο δουλευα και τους πληρωνα...Ομως μια μερα  ο ξαδερφος μου και η θεια μου, με παρακαλεσαν να αφησω την δουλεια μου και να παω να δουλεψω στο μαγαζι τους, ειχαν ενα νετ καφε. Θα  με πληρωναν παραπανω ειπαν και γω ευκολοπιστη τοτε αφησα την ωραια μου δουλεια και πηγα στο νετ.. Ο ξαδερφος μου, τοτε επρεπε να παει Αθηνα για δουλειες και γι αυτο μου ειπαν να το κρατησω εγω.. Τελικα και εκει ψεματα ειπαν, πηγε Μιλανο για διακοπες και οχι για δουλειες... Ηταν πολυ κακομαθημενο παιδι, ολα ετοιμα τα ειχε και οι δουλειες που εκανε ηταν ολα σε ωραιο κλιμα.. Ποτε δεν επιασε στην ζωη του κατσαβιδι, ποτε δεν εμαθε την σκληρη δουλεια. Μονο λεφτα ζητουσε απο την μανα του για μπουζουκια και διασκεδαση.. Στην τελικη δεν με πληρωσαν ουτε 1 ευρω... Εμεινα αστεγη (γιατι παρολο που εμενα στην γιαγια μου, το σπιτι δεν ηταν καν δικο μου) και χωρις λεφτα!!!! Οι γονεις μου ολο αυτο το διαστημα ουτε ενα τηλεφωνο επαιρναν να δουν αν ζω η αν πεθανα... Αποφασισα να παω σχολειο, να τελειωσω αισθητικη (μια που τελειωσα μονο το γυμνασιο), ολα καλα πηγαιναν αλλα το σταματησα γιατι επρεπε να βοηθαω στο μαγαζι... Ειχα τραβηξει πολλα με αυτο το μαγαζι.. Καθε Πρωτοχρονια εκανα την ιδια ευχη: Να γνωρισω τον αντρα της ζωης μου. Μονο αυτο ζητουσα, ουτε πλουτη, ουτε δοξα. Απλα να κανω μια ευτυχισμενη οικογενεια ηθελα γιατι το ειχα απωθημενο. Ηθελα να με παρει μακρυα τους, γιατι πλεον δεν αντεχα..

Στις 27/03/2008 εκανα σχεση αλλα κρατησε 4 μηνες, δεν μπορω να πω οτι περασα ασχημα γιατι καλο παιδι ηταν.. Εμεινα μονη μου 3 μηνες, ομως δεν αντεχα την μοναξια και εκανα αλλη σχεση με εναν Αθηναιο, τον γνωρισα απο το ιντερνετ, τα

" φτιαξαμε" στις 27/11/2008 καθε μερα μιλουσαμε με καμερα, ολη μερα στα κινητα. Αυτος δεν μπορουσε να ερθει και ετσι αποφασισα να παω εγω. Κανόνισα να κλεισω εισιτήριο για τις 14/02/2008  την ημερα των ερωτευμενων(τα λεφτα τα δανειστηκα απο την μια και μοναδικη κολλητη μου τοτε), η γονεις μου οταν το εμαθαν δεν με αφηναν να παω Αθηνα, η μανα μου εκρυψε την ταυτοτητα μου και τα λεφτα τα πηρε. Αρχισα να κλαιω, να πεταω πραγματα. Ο αδεφος του Ν. με καθησυχαζε απο το τηλεφωνο και μου λεγε θα βρουμε λυση. Αρχισα να πιεζω την μανα μου να μου δωσει αυτα που πηρε, μετα απο πολλες πιεσεις μου τα εδωσε και ετσι εφυγα για Αθηνα.. Οταν πηγα, ηρθε να με υποδεχτει ο Ν. μαζι με τον αδερφο του και τον ξαδερφο του..Εμεινα εκει μια εβδομαδα μαλιστα σκεφτομασταν να βρουμε ενα μικρο σπιτακι ωστε να παω να μεινω μαζι του. Δεν ηθελα να ερθω Θεσσαλονικη, περνουσα τελεια. Ομως, οταν ηρθα Θεσσαλονικη, μετα απο μερικες ημερες η κολλητη μου με προδωσε με τον χειροτερο τροπο. Πηρε τον Ν. και του ειπε χιλια ψεματα για εμενα οτι τον απατησα και τετοια, αυτος την πιστεψε τοσο ευκολα. Εκεινη την ημερα καθομουν σε ενα παρκακι μαζι με την ξαδερφη μου και τον παρακαλουσα στο τηλεφωνο να με ακουσει.. Τον αγαπησα τον Ν και γι αυτο ηθελα να με ακουσει να του πω τι φιδι κολλητη ειχα. Πως μπορεσε να μου κανει αυτο το πραγμα? Γιατι? Δεν ειχα ξανακλαψει ετσι, ουτε οταν ο πατερας μου με χτυπουσε δυνατα δεν εκλαιγα ετσι.. Δυστυχως ο Ν. δεν με πιστεψε, τον επαιρνα συχνα τηλεφωνο αλλα ισα που μιλουσαμε. Χαθηκαμε εντελως ομως. Καταφερα να παρω δυναμεις, γιατι τοσο καιρο ημουν χαλια, επρεπε να συνεχισω την ζωη μου... Μετα απο αυτο ομως, εμεινα μονη. Απο εκει αρχισα να κανω αλλες σχεσεις, κρατουσαν μονο μερικους μηνες, καποιοι γνωστοι μου αρχισαν να μου λενε να προσεχω γιατι ειχα ξεφυγει με αυτο το θεμα, μου ελεγαν πως δεν ειμαι η Μαγια που ηξεραν... Αρχισα να σκεφτομαι τις πραξεις μου και αποφασισα να μην κανω αλλες σχεσεις γιατι ποτε δεν ημουν της μιας νυχτας και ποτε δεν μου αρεσαν οι "μικρες" σχεσεις. Περασαν αρκετοι μηνες μεχρι να ξαναμιλησω με την κολλητη μου, ειχα και καιρο να κανω αλλη σχεση αλλα να που εκανα με εναν συνομιλικο μου, χαρηκα γιατι "εψαχνα" τον πριγκιπα μου τοσο καιρο για αυτο πηγαινα απο σχεση σε σχεση. Αλλα ουτε αυτος ηταν. Ολα πηγαιναν καλα, συναντιομασταν κανονικα. Δεν εκανα κατι το σοβαρο μαζι του(παλι καλα, κατι ηξερα). Τα ελεγα και στην κολλητη μου απο την χαρα μου, της ελεγα μακαρι να βγει κατι καλο. Αλλα που να ηξερα πως αυτη σχεδιαζει να μου κανει κακο??!!! Μια μερα ερχεται ο Χ. και μου λεει πως θελει να χωρισουμε, εγω παραξενευτηκα γιατι ολα καλα ηταν, ετσι νομιζα δηλαδη... Ομως, δεν με πηραν τα κλαματα γιατι ειχα συνηθισει.. Η δηθεν σχεση μας κρατησε μονο 2 μερες. Πηρα την κολλητη μου να της πω τα νεα, αλλα δεν σηκωνε το κινητο της....  Την αλλη μερα βλεπω στο facebook πως αυτοι οι δυο εχουν σχεση. Οταν το ειδα δεν με πειραξε που αυτος με παρατησε αλλα με πειραξε οτι αυτη η σκ******α   μου εκανε ξανα τα ιδια και χειροτερα. Αν τον ηθελε ας τον επαιρνε, εγω ποτε δεν θα χαλουσα μια φιλια για εναν γκομενο.. Εκει πλεον, οριστικα ξεκοψα απο αυτην, προτιμησα να μεινω μονη, να μην εχω φιλες γιατι πλεον σε κανεναν και καμια δεν ειχα εμπιστοσυνη. Αποφασισα να μην ξανακανω σχεση... 

Το 2010, 20 ετων τοτε σκεφτηκα να παω σχολειο, μια που δεν τελειωσα το λυκειο σκεφτηκα να παω να παρω μια ειδικοτητα. Ηθελα πολυ να γινω αισθητικος... Πηγα γραφτηκα και ολα καλα πηγαιναν... Ειχα παει στους γονεις μου  να μεινω γιατι η σχολη διπλα ηταν. Δεν τα πηγαιναμε καλα ομως, αλλα ουτε και μαλωναμε... Παντως, απο τα 15-18 τι ξυλο "εφαγα" στην ζωη μου δεν περιγραφεται... Τι με ζωνες, τι με κουρτινοξυλα, ουτε στη φυλακη δεν χτυπανε ετσι τι να πω??!!!! Εχω κοιμηθει εξω 4-5 φορες και ηταν οτι χειροτερο γιατι φοβομουν πολυ... Αλλαξα πολυ παντως με ολα αυτα που περασα, σοβαρεψα.. 

Στο μαγαζι πηγαινα αραια γιατι ειχα βαρεθει πια να σερφαρω και να μιλαω με τον καθε ασχετο μεσω ιντερνετ, μια μερα λοιπον πηγα στο νετ με σκοπο να σβησω ολες τις σελιδες που ειχα.. Οταν μπηκα στην σελιδα μου ειχα πολλα μυνηματα απο ασχετους, δεν διαβασα κανενα και ουτε εσβησα την σελιδα, δεν θυμαμαι κατι ειχε γινει και επρεπε να φυγω βιαστικα.. Την επομενη ημερα που ξαναμπηκα στην σελιδα μου, εριξα απλως μια ματια σε ολα τα μυνηματα, αλλα μονο ενα μου αρεσε, ηταν απο εναν νεαρο, ηταν 23 ετων τοτε, δεν ειχε και φωτογραφια και δεν εγραφε κατι το ιδιαιτερο για να με εντυπωσιασει οπως ολοι οι αντρες για να "ριξουν" μια κοπελα, αλλα απλα μου εγραφε για την ομαδα μου, διοτι ημουν παναθηναικος και αυτος παοκτσης.... Αυτο με εντυπωσιασε, δεν ξερω κατι με τραβηξε και ετσι του εστειλα απαντηση.. Αρχισαμε να μιλαμε με email σχεδον εβδομαδες, του ζητησα να βαλει μια φωτογραφια να τον δω και αυτος ολο μου ελεγε "ασχημος ειμαι" και αλλες τετοιες βλακειες.. Μετα απο μερικες ημερες μου ζητησε το κινητο μου, εγω του ειπα καλυτερα ας μου δωσει αυτος το δικο του και θα τον παρω εγω...Μου εδωσε τελικα αυτος το δικο του για να τον παρω.. Ηθελα με αποκρυψη να τον παρω να ακουσω την φωνη του απλα, αλλα εκεινη την μερα ετρεχα στην δουλεια και ετσι καταλαθος τον πηρα κανονικα, οταν το σηκωσε και τον ακουσα, ειχε υπεροχη φωνη!!!

Ετσι, ξανα εβδομαδες μιλουσαμε επι ωρες στο κινητο, δεν λεγαμε κατι το ιδιαιτερο απλα περνουσαν οι ωρες τοσο γρηγορα... Παντως, με εντυπωσιαζε καθε μερα απο αυτα που ελεγε και τον τροπο σκεψης του. Οι πρωην ηταν διαφορετικοι απο αυτον, αυτος φαινοταν ειλικρινεις.

Ετσι μου ειπε πως καποια στιγμη επρεπε να βρεθουμε.. Μια μερα λοιπον εβαλε φωτογραφια αλλα οταν τον ειδα δεν πιστεψα οτι ηταν αυτος, γιατι παραηταν ωραιος..Μετα απο μια- δυο εβδομαδες μου ειπε να βρεθουμε, οτι δεν πηγαινε αλλο ετσι να μιλαμε απο το κινητο. Ετσι, δωσαμε ραντεβου και βρεθηκαμε.... Ηρθε με την μηχανη του, με το που τον ειδα, εμεινα αφωνη γιατι δεν τον ειχα φανταστει ετσι, αυτο που εψαχνα, αυτο και βρηκα... Λες και γραφτο ηταν να γνωριστουμε.... Ενιωθα οτι τον ηξερα χρονια, ενιωθα οτι επρεπε να τον γνωρισω, αν και αργα!!!

Τον ερωτεύτηκα αμέσως. Το ένιωθα ότι ήταν ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο που περίμενα. Ξέρω θα σας φανεί αστείο, μα είναι αλήθεια. Και να που η μοίρα μας θέλει μαζί... Τον ιανουαριο, συγκεκριμενα 31 του μηνος του 2010 τα "φτιαξαμε". Μια μερα που συναντηθηκαμε καθησα και του ειπα ολη την ιστορια της ζωης μου για να ξερει τι σχεση ειχα με τους δικους μου και του ειπα και για ολες τις σχεσεις που εκανα, ηθελα να ξερει τα παντα για εμενα... Νευριασε λιγο γιατι αυτος εψαχνε αγνη κοπελα, καποια αθωα αλλα μου εδωσε μια ευκαιρια για να του αποδειξω τι ειδους κοπελα ημουν. Με τον καιρο κερδισα την εμπιστοσυνη του και ειμασταν πολυ καλα, περνουσαμε ωραια μαζι. Αυτος εμενε λιγο μακρια απο μενα και ετσι ελεγα ψεματα στους γονεις μου για να παω να μεινω σε αυτον για το τριημερο... Ολο το καλοκαιρι του 2010 ημουν σε αυτον, σπιτι σπανια πατουσα το ποδι μου... Οι γονεις μου το καταλαβαν οτι ειχα σχεση, η μητερα μου με πιεζε να τον φερω στο σπιτι να τον δει, να τον γνωρισει και ετσι οταν ελειπε ο πατερας μου ηρθε στο σπιτι να γνωρισει την μαμα μου, ολα καλα πηγαν.. Η μαμα μου τον συμπαθησε παρα πολυ!!! Αργοτερα και ο πατερας μου τον γνωρισε... Περνουσαμε πολυ ωραια, ολη μερα μαζι ειμασταν, οπου πηγαινε με επαιρνε μαζι του. Γενικα, μου φεροταν αψογα και δεν ξερω αν επαιξε ρολο ολα αυτα που του ειπα για την ζωη μου. Γνωρισα και τους γονεις του, ηταν αψογοι και η μαμα του ηταν η καλυτερη.. Ειμαι τυχερη που θα εχω τετοια πεθερα.

Καποια στιγμη αποφασισαμε να κανουμε ενα βημα παραπανω και ετσι αποφασισαμε να ταξιδεψουμε στην Ολλανδια για δουλεια, να μαζεψουμε λεφτα να κανουμε οικογενεια, να κανουμε κατι καλο στην ζωη μας... Εγω πηγαινα σχολειο ομως στο προτελευταιο ετος ημουν... Σκοπευα να το παρατησω  αρκει να ειμαι με τον αντρα της ζωης μου... Οι γονεις μου οταν το εμαθαν δεν πεταξαν και απο την χαρα τους, η μανα μου αρχισε να λεει τις βλακειες της παλι και της ειπα οτι αν δεν με αφηναν κρυφα θα πηγαινα αλλα οταν ηρθε με τους γονεις του το μωρακι μου τοτε ολα αλλαξαν.. Κυριος ο αντρουλης μου!!

Ετσι 11 Δεκεμβριου 2010 ταξιδεψαμε στην Ολλανδια.... Βρηκαμε σπιτι, δουλειες αλλα η χαρα μας δεν κρατησε για πολυ.. 10 Απριλιου  ταξιδεψαμε στην Ελλαδα γιατι ο πεθερουλης μου ηταν στο νοσοκομειο. Τι ηταν και αυτο??!!! Γιατι??!!! Στις 3 μαιου "εφυγε" ο πεθερος μου, γιατι?? Τι αδικη ζωη!!! Πολυ νεος ηταν ακομα. Γιατι "φευγουν" παντα οι καλοι??!!! Ηταν οτι χειροτερο για ολους οσοι τον αγαπουσαν πραγματικα, ενα σοκ... Ξαναηρθαμε Ολλανδια γιατι τωρα ειδικα επρεπε να δουλεψουμε να βοηθησουμε για ολα τα εξοδα...

Δεν μπορώ να πω ότι δεν έχουμε τα προβλήματά μας, αλλά τα ξεπερνάμε... Παρολα αυτα, με φροντιζει πολυ καλα το μωρακι μου, το σημαντικοτερο ειναι πως για πρωτη φορα δεν επεσα εξω, βρηκα αυτο που εψαχνα τοσο καιρο και καταλαβα οτι με λιγη υπομονη ολα γινονται μονο να μην βιαζεσαι!!! Σαν ολα τα ζευγαρια μαλωνουμε πολλες φορες και παντα εγω εχω αδικο αλλα τα ξαναβρισκουμε και ειμαστε καλα.. Εχω υποσχεθει και στον εαυτο μου και στον αντρα μου πως δεν θα ξαναμαλωσουμε ποτε και οτι θα αλλαξω θα γινω η παλια Μαγια, που ημουν καποτε το πιο αθωο κοριτσακι γιατι δεν θελω με τιποτα στον κοσμο να τον χασω... Ειναι ελικρινεις πανω απο ολα και εμενα αυτο με τραβηξε απο την πρωτη μερα που μιλησαμε, τα λεει ολα χυμα και ετσι οπως εχουν τα πραγματα...Πλεον καταλαβα τι ανθρωπο εχω διπλα και αρχισα να τον εκτιμαω περισσοτερο και να τον σεβομαι γιατι το αξιζει οσο τιποτα αλλο στον κοσμο...

Είμαι τόσο ερωτευμένη μαζί του, ύστερα από τόσον καιρό τον αγαπάω με όλη μου την καρδιά και θα κάνω τα πάντα για εκείνον. Τα πάντα για να είναι ευτυχισμένος γιατι το αξιζει, μου φερεται αψογα, με φροντιζει σαν να ειμαι ενα μωρο που θελει προστασια και φροντιδα !!!!!

Φιλες δεν εχω, αλλα εχω τον αντρα μου που ειναι και το φιλαρακι μου και το αλλο μου μισο, το βασικοτερο ειναι οτι εχουμε πολυ καλη επικοινωνια μεταξυ μας και μιλαμε με τις ωρες για ολα τα θεματα. Δεν ξερω αλλα πριν γνωρισω τον Β. νομιζα ο θεος με παρατησε στην μοιρα μου, αφου ολα χαλια μου πηγαιναν. Ουτε οι δικοι μου ενδιαφερονταν πραγματικα για εμενα αφου ποτε δεν μου εδιναν σημασια παρα μονο οταν επρεπε να κανω δουλειες. Αλλα τωρα θελω να πιστευω πως οντως ο θεος μου εστειλε τον Β. απλα επρεπε να κανω υπομονη. Μαλλον με λυπηθηκε για ολα αυτα που περασα. Παντως, κανεις δεν μπορει να με καταλαβει, γιατι αλλο να τα ζεις και αλλο να τα γραφεις και να τα διαβαζουν. Ομως, ολα αυτα περασαν και εχω κανει νεα αρχη, με τους δικους μου δεν θελω να εχω πολυ παρε δωσε γιατι η μανα μου ιδια εμεινε.. Κανει πραγματα χωρις να με ρωταει, ακομα δεν με υπολογιζει. Ενω ο αδερφος μου εχει γινει ενα κακομαθημενο κωλοπαιδο. Δεν εχει δουλεψει ποτε στην ζωη του και συνεχεια χαζογελαει. Με τον πατερα μου μιλαω τυπικα, ενα γεια τι κανεις.... Θελω να τους βγαλω εξω απο την ζωη μου γιατι μονο κακα πραγματα θυμαμαι απο αυτους. Αυτην την στιγμη δεν νιωθω αγαπη για αυτους, αλλα ουτε και μισος. Απλα θελω να με αφησουν υσυχη. Οσες φορες μιλαω μαζι τους μονο με στεναχωρουν. Α! Δεν ανεφερα πως οι γονεις μου και ο αδερφος μου εχουν αλλαξει θρησκεια. Ειναι Μ. του Ι. και επειδη εγω στα 15 σταματησα πια να πηγαινω στην εκκλησια τους μαλλον για αυτο ξεσπουσαν επανω μου και μου εκαναν οτι εκαναν, δεν ξερω τι σας πω... Ειναι παντως πολυ δυπροσωποι, γιατι αλλα λενε και αλλα κανουν στο ιδιο τους το παιδι... Με πιεζουν κιολας να κανω πολιτικο γαμο, αλλα δεν θα τους ακουσω γιατι ο αντρας μου ειναι ορθοδοξος χριστιανος  και θα κανουμε θρησκευτικο γαμο και θα βαφτισω τα παιδακια μου χριστιανους. Οποιος εχει αντιρρηση να παει να... πνηγει!!!!

Δεν με νοιαζει πια τιποτα για αυτους ας ειναι καλα, δοξα στον θεο η ευχη μου πραγματοποιηθηκε, αργα αλλα πραγματοποιηθηκε στην τελικη.... 

Εύχομαι αυτα που ονειρευομαστε να πετυχουν και να κάνουμε τη δική μας οικογένεια. Είναι υπέροχος άντρας και ευχαριστώ που τον έχω δίπλα μου! Ευχομαι ολες να βρουν καποια στιγμη τον δικο τους "πριγκιπα" οπως και γω βρηκα τον δικο μου!!!!! 

* Εχω περασει και ευτυχισμενες στιγμες με τους γονεις μου δεν μπορω να πω, αλλα δυστυχως οι εφιαλτικες στιγμες ηταν περισσοτερες!!!