Δευτέρα σήμερα, μια μελαγχολική ημέρα. Η εβδομάδα χωρίς διάθεση, σε αντίθεση με εμένα που αν και έχω εξεταστική, τενοντίτιδα και συνεχόμενα διαγωνίσματα στα κινέζικα, προσπαθώ να βρίσκω κάθε τόσο ένα λόγο να χαμογελώ. Η ζωή δείχνει τόσο γκρίζα όταν δεν την φωτίζουν χαμόγελα.

Η ώρα ήταν οκτώ, είχαμε δεν είχαμε επιβιβαστεί μισή ώρα μέσα στο κτελ και ήδη όλοι είχαν κοιμηθεί. Επικρατούσε απόλυτη ηρεμία και μπορούσες να ακούσεις πολύ καθαρά την βροχή να πέφτει πάνω στον "ουρανό” του λεωφορείου. Ο τρόπος που οι σταγόνες κυλούσαν στα τζάμια σε υπνώτιζε και σε αιχμαλώτιζε στην ανάγκη σου να κλείσεις τα μάτια σου και να αποκοιμηθείς. Ήξερα πως δεν έπρεπε να χάσω αυτή την μάχη με τον Μορφέα, γιατί αν υπέκυπτα και άφηνα τα μάτια μου να κλείσουν τότε δεν υπήρχε καμία περίπτωση να γράψω στο μάθημα (άσε που φοβάμαι να κοιμηθώ μέσα στο κτελ ).

Κάθισα λοιπόν αναπαυτικά και απολάμβανα το τοπίο που ξεδιπλώνονταν στα δεξιά μου ενώ χανόμουν στις μουσικές μελωδίες του mp3 μου. Δεν ήθελα να σκεφτώ το μάθημα γιατί ήξερα πως θα αγχωθώ, ήθελα να σκεφτώ κάτι όμορφο, χαλαρωτικό.

Σκεφτόμουν λοιπόν διάφορους προορισμούς που θέλω να επισκεφτώ με την παρέα μου. Την όμορφη Σκωτία που για μένα αποτελεί όνειρο ζωής, την Disneyland που θα βγάζαμε όμορφες φωτογραφίες με τους αγαπημένους μας ήρωες, την Αίγυπτο που θα περπατούσαμε σε μονοπάτια θαμμένα στην άμμο που κρύβουν μυστικά και ιστορίες, την Ιταλία και τα φαγητά της και τα ψώνια της και τόσα άλλα μέρη που θα ήθελα να γνωρίσω. Ελπίζω να μου δοθεί σύντομα η ευκαιρία να αποδράσω από την καθημερινότητα και να αρχίσω να σβήνω προορισμούς από την λίστα μου.

Είπα όμως να μην πάω τις σκέψεις μου εκεί, να τις κρατήσω πιο κοντά στο παρόν. Σκέφτηκα το καλοκαίρι, γιατί τι νομίζετε; Σε λιγάκι θα σκάμε από την ζέστη και δεν θα ξεκολλάμε από τις υπέροχες παραλίες μας. Πόσο θέλω λοιπόν να έρθει το καλοκαίρι, να τελειώσει η εξεταστική, να είμαι ένα βήμα πιο κοντά στο (-κωλό) πτυχίο και να χαλαρώσω επιτέλους.

Μάλλον όμως έφαγα πολύ ώρα στα σοκάκια της Σκωτίας και στις φωτογραφίες στην Γαλλία και πριν το καταλάβω φτάσαμε στην σχολή. Όλοι ήταν συνοφρυωμένοι, εγώ όμως ήμουν χαλαρή γιατί ξέρω πως μόλις τελειώσει αυτό το μάθημα και μερικά άλλα (όπως τα πάνε αρκετά) θα έχω όσο χρόνο και διάθεση χρειάζομαι για να ταξιδέψω, να γνωρίσω ανθρώπους και κουλτούρες. Ελπίζω βέβαια το ελληνικό κράτος να μου "επιτρέψει” να έχω και τα λεφτά … (μπηχτούλα!:P).

Εσύ ονειρεύεσαι; Τι ονειρεύεσαι;

Να ονειρεύεσαι! Όλοι χρειαζόμαστε την ελπίδα των ονείρων μας για φυλαχτό.

Να ονειρεύεσαι, είναι το σχέδιο που θα σε βοηθήσει να αλλάξεις την ψυχολογία, την ζωή σου, τον κόσμο…

Να ονειρεύεσαι, σου το χρωστάς και είναι από τα πράγματα που οφείλεις να σου ξεπληρώσεις!