Καλλιέργεια: Η καλλιέργεια των κολοκυνθών και της κολοκύθας είναι παρόμοια με του πεπονιού και του αγγουριού που είναι και αυτά μέλη της οικογένειας των κολοκυνθών.
Απαιτούν ζεστές μέρες και νύχτες για να ωριμάσουν καλά.
Σπορά: 1.5-5 εκατοστά βάθος (αναλόγως την ποικιλία)
Απόσταση φύτευσης: Στις σειρές σε χωράφι: 60-70 εκ. / Ανάμεσα στις σειρές: 90-150 εκ.
Ημέρες βλάστησης: 5-10
Εποχή σποράς-Θερμοκρασία βλάστησης: Φυτεύουμε την άνοιξη όταν οι θερμοκρασίες είναι 21-35 C
Προτεινόμενη εποχή σποράς για υπαίθρια καλλιέργεια: Μάρτιο-Αύγουστο
Έδαφος: Κρατήστε το χώμα υγρό με σάπια φύλλα και βρεγμένα άχυρα ή χορτάρια όταν αρχίζουν οι ζέστες.
Συγκομιδή: Μαζέψτε τα καλοκαιρινά κολοκυθάκια όταν είναι μικρά για βραστά ή φρέσκα και μέχρι 20 εκατοστά για τηγανιτά. Τα μικρά κολοκυθάκια θα γίνουν υπερβολικά μεγάλα σχεδόν σαν κολοκύθες αν δεν τα κόψετε.
Οι χειμωνιάτικες κολοκύθες είναι έτοιμες για συγκομιδή όταν ο φλοιός τους χάνει τη φυσική λάμψη τους. Μετά από το στάδιο της πλήρης ανάπτυξής τους, αφήστε τις κολοκύθες άλλες 10-15 ημέρες να ωριμάσουν και κόψτε το κοτσάνι 3 εκατοστά πάνω από την κολοκύθα. Μην αφήσετε τα φρούτα να κρυώσουν. Αποθηκεύστε τες σε καλά αεριζόμενο μέρος με θερμοκρασίες 7-16°C.

Συγκαλλιέργεια κολοκυθιών
Τα κολοκύθια μπορούν να καλλιεργηθούν μαζί με καλαμπόκι-πεπόνι-τάτουλα-ραπανάκι-καπουτσίνο-κατιφέ-ρίγανη.
Ο κατιφές αποτρέπει τους κανθάρους και η ρίγανη παρέχει τη γενική προστασία παρασίτων. Το νεροκάρδαμο αποτρέπει τα ζωύφια.
Δεν καλλιεργούντε μαζί με πατάτες.

Ασθένειες: Τα κολοκύθια προσβάλλονται από περονόσπορο, ωίδιο, και βακτηριακή μάρανση. Για να αποτρέψετε τη μάρανση των κολοκυθιών διατηρήστε μία σταθερή υγρασία στο έδαφος.

Έντομα εχθροί: Ανακατέψτε στάχτη μέσα στο χώμα πριν την φύτεψη τους για να μειώσετε τα σκουλήκια των κολοκυνθών.
Για μικρές ποικιλίες άλλη μία στρατηγική είναι να τσιμπήσετε τις αναπτυσσόμενες κορφές τους, όταν φτάσουν τα 30-60 εκατοστά μάκρος.
Χρησιμοποιήστε πύρεθρο ή sabadilla για τον έλεγχο του σκαθαριού του αγγουριού  και του σκαθαριού των κολοκυνθών. 
Καταστρέψτε τα αυγά του σκαθαριού της κολοκύθας με το χέρι ή τοποθετήστε τα σε ένα δοχείο με νερό και σαπούνι. Για να παγιδέψετε τα σκαθάρια του κολοκυθιού τοποθετήστε τάβλες ή σανίδες γύρω από την βάση των φυτών.
Τα σκαθάρια θα κρυφτούν από κάτω από τις σανίδες το βράδυ και μπορούν να μαζευτούν εύκολα νωρίς το πρωί.
Μερική έξτρα προστασία για τα σκουλήκια των κολοκυθών μπορεί να παρθεί, αν εφαρμόσουμε ροτενόνη γύρω από τη βάση των φυτών.
Κρατώντας τα φυτά κάτω από κάλυμμα μέχρι την ανθοφορία επιμηκύνει την επιβίωση του φυτού. Χρησιμοποιήστε ανθεκτικές ποικιλίες όπου έχετε πρόβλημα αν σας είναι εφικτό.

Σώσιμο σπόρου: Υπάρχουν 4 είδη από κολοκύθια και κολοκύθες.
Η διασταύρωση γίνεται συνήθως εύκολα μέσα στα ίδια είδη ποικιλιών και σπάνια μεταξύ ειδών.
Απομόνωσε τις ποικιλίες του ίδιου είδους με μικρότερη απόσταση 200 μέτρων για σπιτική χρήση.
Η παραγωγή αγνών σπόρων απαιτεί γονιμοποίηση με το χέρι ή απομόνωση από άλλη ποικιλία σε απόσταση 400-1600 μέτρων, αναλόγως την μεριά φύτεψης.

Πως γίνονται άσπερμα τα κολοκύθια και τα αγγούρια.
Στα γεωπονικά ευρίσκονται δύο μέθοδοι για να κατορθώσει κανείς να κάνει κολοκύθια χωρίς σπόρο (άσπορα.
Κατά τους Καντιλίους αυτό κατορθώνεται αν βραχεί ο σπόρος που είναι για σπάρσιμο μέσα σε σηνάμινο έλαιο.
Κατά δε του Βάρωνα αν παραχωθούν οι καυλοί του φυτού και αφεθούν οι κορφές έξω, αφού δε μεγαλώσουν και αυτές και παραχωθούν οι κληματσίδες τους, αυτό δε να γίνει τρεις ή τέσσερις φορές και να κόβονται τα μεταξύ μέρη. Το τελευταίο μέρος της κολοκύνθης που δε συνεχίζεται με τα άλλα δίδει άσπερμα κολοκύθια. Αυτό μπορείς να το δοκιμάσεις και στα αγγούρια.
Πηγή: Γεωργική και οικιακή οικονομία παρά Γρηγόριου Παλαιολόγου-Τόμος 2ος-Εν Αθήναις 1835



C. pepo: Οι ποικιλίες pepo συνήθως τρώγονται πριν την πλήρη ωρίμανσή τους σαν καλοκαιρινά κολοκυθάκια επειδή συνήθως δεν διατηρούνται για πολύ καιρό. Τα φρέσκα κολοκυθάκια είναι απαλά σε γεύση και συνήθως φτιάχνονται βραστά, ψητά ή τηγανιτά.
Η ποιότητα της σάρκας ελαττώνεται κατά την αποθήκευσή τους και οι περισσότερες ποικιλίες τρώγονται καλύτερα σε ένα μήνα από την συγκομιδή τους. Οι θαμνώδεις pepo ποικιλίες είναι καλύτερα να φυτεύονται στη σειρά. Δοκιμάστε κολοκύθες λούφα ή Tromboncino που είναι ανθεκτικές στα έντομα για παραγωγή κολοκυθιών.

C. maxima: Πολλές ποικιλίες από αυτή την ομάδα γίνονται αρκετά μεγάλες. Τα πάνε αρκετά καλά στη αποθήκευση, από μερικούς μήνες μέχρι ένα χρόνο ή και περισσότερο αναλόγως την ποικιλία. Η σάρκα έχει εξαίρετη υφή και πολύ καλή γεύση. Δυστυχώς οι ποικιλίες maxima είναι γενικώς ευαίσθητες στη μάρανση, στα σκουλήκια και σε άλλα έντομα.

C. moschata: Οι ποικιλίες moschata είναι εξαιρετικές για διατήρηση. Η σάρκα τους είναι συνήθως πορτοκαλί στο χρώμα, γευστικές, γλυκές και συχνά μυρωδάτες. Οι moschata ταιριάζουν για πίτες και κέικ, αφού συχνά ψήνονται ή βράζονται. Οι ποικιλίες αυτές έχουν καλή αντοχή στο σκουλήκι των κολοκυθιών και στο σκαθάρι του αγγουριού όταν τα φυτά περάσουν το στάδιο του σπόρου. Κατά την περίοδο της ανάπτυξης των φυτών, οι ποικιλίες moschata χρειάζονται βραδινές θερμοκρασίες πάνω από 16°C για να αναπτυχτούνε καλά.

C. argyrosperma: Οι περισσότερες μίξης έχουν μακρά παράδοση να καλλιεργούνται στο νότο και είναι λιγότερο δημοφιλής από ότι τα παλιά χρόνια. Το φρέσκο τους χρώμα είναι συνήθως απαλό κίτρινο ή κρεμώδης, με χονδροειδές κάπως σχήμα και δεν είναι τόσο γλυκές και γευστικές όσο οι maxima και οι moschatas.
Συνήθως μαγειρεύονται με γλυκαντικά όπως μαύρη ζάχαρη ή ψήνονται με γεμιστά μίγματα. Μερικές καλλιεργούνται κυρίως για τους γευστικούς και μεγάλους σπόρους τους που κάνουν πολύ καλά σνακ. Όπως οι moschata έχουν καλή αντίσταση στο σκουλήκι των κολοκυθιών και στο σκαθάρι του αγγουριού. Σαν ποικιλία έχουν την καλύτερη αντοχή στην ξηρασία.


Grey-C. pepo
Ωρίμανση: 52-60 ημέρες
Μικρομεσαίο κολοκυθάκι με γκρι-πράσινο χρώμα. Έχει εξαιρετική γεύση και υφή.
Γίνονται γεμιστά, ψητά, βραστά. Συνεχίζει να παράγει κολοκυθάκια για πολύ καιρό.