Μια βδομάδα πέρασε...
Σαν σήμερα τέτοια ώρα ήμουν στην αγκαλιά σου...
Σε κοιτούσα...
Σε άκουγα...
Με φιλούσες...
Έκλαιγα...
Γελούσα...
Τόσο ανάμεικτα συναισθήματα...
Σήμερα...
Εσύ εκεί...
Άλλα χέρια σ'αγκαλιάζουν...
Άλλα χείλη σε φιλούν...
Άλλα μάτια σε κοιτάζουν...
Χιλιόμετρα μακριά...
Κι εγώ εδώ...
Να γυρίζω όλη μέρα μες στην πόλη...
Να παλεύω με τη θλίψη μου...
Με το φόβο ότι δε θα σε ξαναδώ...
Με ένα φόβο που με κάνει να βυθίζομαι όλο και πιο βαθιά...
Με την καθημερινή ρουτίνα που με κουράζει αλλά με κάνει να ξεχνιέμαι έστω και για λίγες ώρες...
Με νεύρα...πολλά νεύρα...
Είχα ξεχάσει πως είναι να περπατάς χωρίς να κοιτάς μπροστά σου...
Είχα ξεχάσει πως είναι να έχεις ένα συνεχές κενό μέσα σου...
Είχα ξεχάσει πως είναι να σου λείπει τόσο μα τόσο πολύ κάποιος...
Είχα ξεχάσει πόσο σκοτεινά δείχνουν τα μάτια μου όταν δε σε κοιτούν...
Είχα ξεχάσει πόσο βαριά γίνεται η καρδιά μου όταν δε σε νιώθει κοντά της...
Είχα ξεχάσει πόσο πονάει η σιωπή...
Είχα ξεχάσει πόσο πονάει η σκέψη...
Πελώρια θηρία με περιτριγυρίζουν...
Και νιώθω τόσο μικρή...
Τόσο αβοήθητη...
Τόσο μόνη...
Δεν είσαι εσύ εδώ...
Να με αγκαλιάσεις...
Να μου πεις να μη φοβάμαι...
Να μου πεις να μη στεναχωριέμαι...
Να με σφίξεις πάνω σου...
Να μου φιλήσεις τα δακρυσμένα μου μάτια...
Μπορείς να καταλάβεις άραγε πως νιώθω;
Μπορείς να νιώσεις όπως εγώ;
Διαβάζεις αυτά που σου γράφω εδώ;
Ίσως να μπορείς...
Ίσως να νιώθεις κάπως έτσι κι εσύ...
Ίσως και να με διαβάζεις...
Αλλά δεν μπορείς να με ζεστάνεις με τη φωνή σου...
Δεν μπορείς να με κοιτάξεις και να χαθώ μέσα στο βλέμμα σου...
Δεν μπορείς να με γλυκάνεις με τα φιλιά σου...
Και λείπεις για τόσο λίγο...
Είναι τόσο λίγες οι μέρες...
Μια βδομάδα και μου φάνηκε βουνό...
Τι θα κάνω αν περάσουν μήνες...
Όπως την προηγούμενη φορά...
Τότε μου είχες στείλει ένα μήνυμα...
Ότι θα ξαναβρεθούμε...
Θυμάσαι;
Τώρα;
Τώρα τι;
Πόλη εργασίας: Βερολίνο, Γερμανία
Για πόσο;
Για πάντα;
Και η καρδιά σου;
Που είναι η καρδιά σου;
Εκεί...
Εδώ...
Πού;
Γιατί η δική μου είναι εκεί...
Είναι με ό,τι αγαπώ...
Και είναι δικό σου...
Και το έχεις πάρει τόσο μακριά...
Και μου λείπεις τόσο μα τόσο πολύ...
Το ξέρω πως στεναχωριέσαι όταν διαβάζεις τέτοια λόγια...
Δεν το θέλω...
Δε θέλω να στεναχωριέσαι...
Θέλω να είσαι ευτυχισμένος...
Και να είναι πάντα ζεστή και γεμάτη η καρδιά σου...
Κάνε αυτό που σε κάνει χαρούμενο...
Κάνε αυτό που θα κάνει τα χείλη σου γελαστά και τα μάτια σου φωτεινά...
Απλά θέλω να μου υποσχεθείς κάτι...
Ότι δε θα με ξεχάσεις και ότι θα ξαναγυρίσεις...
Μου το υπόσχεσαι;
Πες μου...
Μου το υπόσχεσαι;
Δε σου λείπω;
Πριν φύγεις μου είπες ότι σου έλλειπα...
Τώρα;
Ich liebe dich...
Να μια φράση που θέλω να μάθεις και να θυμάσαι...
Σε φιλώ...με δάκρυα απόψε...
"Το δρόμο πού 'φυγες κοιτάζει..."
"Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου, Και το 'χεις πάρει μακριά..."
"Φόρεσες τον ήλιο στο λαιμό σου, Κι εδώ δεν ξημερώνει πια..."
| 
