Κάποια μέρα θα το δεις πως με αδίκησες πολύ.
Κάποια μέρα θα στο πει με μανία η βροχή.
Κάποια μέρα θα καταλάβεις πως δεν χάθηκα , με έχασες.
Κάποια μέρα θα δεις πως πέρασα πιο πολλά από όσα πέρασες.
Κάποια μέρα θα νιώσεις τον πόνο που βίωσα.
Κάποια μέρα θα ακούσεις τα τραγούδια που στοίχειωσα.
Κάποια μέρα θα κλάψεις για τα όνειρα που πέθαναν.
Κάποια μέρα θα δεις πως οι υποσχέσεις την ουσία έχαναν.
Κάποια μέρα θα διαπιστώσεις πως ο έρωτας έσβησε
Κάποια μέρα θα συνειδητοποιήσεις πως η ελπίδα έληξε.
Μα ελπίζω αυτήν την μέρα να μην κλάψεις για όσα έκανες, πλέον δεν έχει αξία.
Έτσι και αλλιώς σε μένα ποτέ δεν θα δώσεις σημασία.
"Μαζί μου δεν υπάρχει λογική” αυτό είπες να το θυμάσαι.
Και να θυμάσαι πως κάποια μέρα γι αυτό το παράλογο θα κλαις και θα λυπάσαι.
Όχι δεν θα σε εκδικηθώ! Πες μου, πως θα μπορούσα;
Αν θα το έκανα αυτό δεν θα με συγχωρούσα…
Μα τούτο το παράλογο που εσύ γελάς μαζί του καμιά δεν θα στο δώσει.
Μέχρι την άκρη αυτής της Γης καμιά δεν θα σου δώσει δύναμη τόση.
Καμιά δεν θα σε εμπιστευτεί, δεν θα μείνει πιστή στα λόγια σου όπως η νεράιδα σου.
Καμιά δεν θα σε ερωτευτεί και θα σταθεί στην καρδιά σου.
Μα με τέτοιους στίχους δεν μπορώ πίσω να σε κερδίσω και ούτε μπορώ όσο κακό μου έκανες με μιας να λησμονήσω.
Ούτε αν θέλω ξέρω ειλικρινά με έχεις χιλιομπερδέψει ,μα μέσα μου πάντα θα υπάρχεις είτε σαν μια ανάμνηση, μα είτε και σαν πόνος.
Και να θυμάσαι θα ‘μαι εδώ αν κάποτε νιώσεις μόνος.
