Διαβάστε σε τι ποσοστό είναι εγκαταστημένο στην Ελλάδα το αιολικό δυναμικό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, σε σχέση με τις άλλες χώρες της Ευρώπης

Τον Αύγουστο του 2008, λίγους μήνες πριν από τη θριαμβευτική εκλογική του νίκη, ο Μπαράκ Ομπάμα είχε μιλήσει στο συνέδριο των Δημοκρατικών με φόντο αρχαιοελληνικούς κίονες. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια ρεπλίκα της κιονοστοιχίας που κοσμεί το γήπεδο της ομάδας φούτμπολ Chicago Bears και η οποία είχε στηθεί στο Ντένβερ προς τιμήν της πατρίδας του Αμερικανού προέδρου. Το κακόγουστο σκηνικό, που θύμιζε τη διακόσμηση των σπιτιών στην ταινία "Γάμος α λα ελληνικά" της Νία Βαρντάλος, είχε σκορπίσει ρίγη συγκίνησης στο Πανελλήνιο.

Όλα αυτά όμως μοιάζουν χαμένα στην εποχή του λίθου, σε μια περίοδο που "λεφτά υπήρχαν" και στην Ελλάδα, ενώ δεν είχε ακόμη αποκαλυφθεί το μέγεθος της ελληνικής κρίσης χρέους. Την τελευταία διετία όλοι οι ηγέτες της διεθνούς πολιτικής σκηνής προσπαθούν να αποστασιοποιηθούν όσο γίνεται περισσότερο από την Ελλάδα, χρησιμοποιώντας τη χώρα μας ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Δεν είναι τυχαία η σαρκαστική εκτίμηση του Μιτ Ρόμνεϊ, Ρεπουμπλικανού αντιπάλου του Ομπάμα στις προσεχείς προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ: "Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος. Οτι στο επόμενο συνέδριο των Δημοκρατικών δεν πρόκειται να δείτε τον πρόεδρο Ομπάμα να στέκεται μπροστά από ελληνικές κολόνες. Δεν θα θέλει να θυμίσει σε οποιονδήποτε την περίπτωση της Ελλάδας", είπε χθες προκαλώντας ηχηρά γέλια στο κοινό της πόλης Σάρλοτ, στη Β. Καρολίνα. "Δεν υπάρχει φόβος να γίνουμε Ελλάδα", είχε ισχυριστεί λίγο νωρίτερα ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τίμοθι Γκάιτνερ, διαβεβαιώνοντας την κοινή γνώμη στην εκπομπή "Meet the press του NBC" ότι η Αμερική δεν κινδυνεύει να βυθιστεί στην ύφεση λόγω του χρέους της.

"Ο Φρανσουά Ολάντ θέλει να κάνει τη Γαλλία Ελλάδα", κατήγγειλε πρόσφατα τον σοσιαλιστή αντίπαλό του ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί. Στην ίδια γραμμή και η εκπρόσωπος του Σαρκοζί, Ναταλί Κοσιούσκο Μοριζέ, η οποία κατηγόρησε τον σοσιαλιστή υποψήφιο ότι με το εκρηκτικό κοκτέιλ δαπανών που ευαγγελίζεται θέλει να δώσει στη Γαλλία "εισιτήριο χωρίς επιστροφή με προορισμό την Ελλάδα". "Η Ιταλία αγωνίζεται να αποφύγει τη δραματική μοίρα της Ελλάδας", είπε από την πλευρά του ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι, συνδράμοντας και αυτός στη μετατροπή της χώρας μας σε αποδιοπομπαίο τράγο. "Ο διαχωρισμός Ελλάδας-Ιταλίας από την οπτική γωνία των αγορών είναι πολύ διαφορετικός σε σχέση με λίγα χρόνια νωρίτερα. Βρίσκεσαι στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας όταν εξετάζεις κάτι που δεν θα ήθελα να επαναλάβω σε σχέση με την Ιταλία και το ευρώ", είχε πει τον περασμένο Φεβρουάριο, υπονοώντας -κατ’ αντιδιαστολή- ότι η έξοδος της Ελλάδας από τη νομισματική ένωση δεν είναι και τόσο ευφάνταστο σενάριο. Προφανώς το "ούνα φάτσα, ούνα ράτσα", δεν ισχύει πλέον.

Οι αναλυτές

"H Πορτογαλία θα είναι η επόμενη Ελλάδα", προέβλεπαν στα τέλη Μαρτίου οι ευρωπαϊκές οικονομικές εφημερίδες, θεωρώντας δεδομένο ότι η Λισσαβώνα θα ζητήσει και δεύτερο οικονομικό πακέτο βοήθειας, ακολουθώντας τα χνάρια μας. "Είναι η Ισπανία η νέα Ελλάδα;". Το ερώτημα βρίσκεται στα χείλη όλων των αναλυτών τις τελευταίες εβδομάδες, καθώς η Μαδρίτη εμφανίζεται έτοιμη να προσφύγει -αργά ή γρήγορα- στον μόνιμο μηχανισμό στήριξης. Ακόμη και οι Γερμανοί τρέμουν μη γίνουν Ελλάδα: "Η Ρηνανία-Βεστφαλία (NRW) δεν είναι Ελλάδα", ήταν η πρόσφατη κατηγορηματική δήλωση της πρωθυπουργού του κρατιδίου, Χανελόρε Κραφτ, η οποία εξοργίζεται από τη συνήθη σύγκριση της NRW με τη χώρα μας. "Ελληνικές συνθήκες διαχείρισης στην περιφέρεια Λαντσούτ;", αναρωτιόταν πριν από δύο μέρες τοπική εφημερίδα της Βαυαρίας, επιβεβαιώνοντας πόσο βαθιά στο δημοσιογραφικό και δη το γερμανικό υποσυνείδητο έχει εισχωρήσει η ταύτιση της χώρας μας με τη διαφθορά, την οικονομική κατάρρευση και τις δημοσιονομικές ατασθαλίες. Γι’ αυτό άλλωστε δυσκολεύτηκε τόσο ο Γ. Παπανδρέου να συμπήξει μέτωπο με τις άλλες δοκιμαζόμενες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Από την έναρξη της κρίσης μέχρι και σήμερα, ουδείς επιθυμεί ταύτιση μαζί μας, όλοι θέλουν να απομονώσουν την Ελλάδα, κολλώντας της την ταμπέλα της "ξεχωριστής περίπτωσης", του αδιόρθωτου enfant terrible της Ευρωζώνης.