Σε μελέτη της, η Εθνική επιχείρησε να ποσοτικοποιήσει τις συνέπειες μιας αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ και επιστροφής της στο εθνικό νόμισμα.
Όπως προκύπτει από τη μελέτη, τυχόν έξοδος από την ευρωζώνη θα προκαλούσε επιπλέον ύφεση 22%, ανεργία 34%, ενώ η υποτίμηση του νέου νομίσματος θα έφθανε το 65%.
Τυχόν έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, θα είχε τεράστιες επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο κάθε Έλληνα πολίτη, καθώς θα σημειωνόταν μείωση του κατά κεφαλήν εισοδήματος κατά τουλάχιστον 55% σε ευρώ.
Σε ένα τέτοιο σενάριο, το μεγαλύτερο πλήγμα θα το υποστούν οι οικονομικά ασθενέστεροι, λόγω της σημαντικής υποτίμησης του νέου νομίσματος (σε ονομαστικούς όρους 65%), της ύφεσης που θα εκτινασσόταν στο 22% (πέραν της συρρίκνωσης του ΑΕΠ κατά 14% την περίοδο 2009-2011), ενώ η ανεργία θα εκτοξευόταν στο 34%.
Πληθωριστικός φαύλος κύκλος
Σύμφωνα με τους συντάκτες της μελέτης, το κράτος θα εξαναγκαζόταν σε νομισματική χρηματοδότηση των αναγκών του, δημιουργώντας έτσι έναν πληθωριστικό φαύλο κύκλο. Αρχικά, ο πληθωρισμός θα διαμορφωνόταν στο 30%, ενώ στη συνέχεια θα υπήρχε μεγάλη άνοδος, αφού θα τροφοδοτείται από αυξήσεις τιμών εισαγόμενων αγαθών και ονομαστικών τιμών, γεγονός που θα ακύρωνε το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα από την υποτίμηση.
Ελλείψεις σε βασικά είδη
Όπως αναφέρει η έκθεση της Εθνικής Τράπεζας, τυχόν έξοδος από το ευρώ θα προκαλούσε δυσκολίες πρόσβασης σε συνάλλαγμα. Ως εκ τούτου, η χώρα θα αθετούσε το μεγαλύτερο μέρος των υποχρεώσεών της προς τους δανειστές (325 δισ. ευρώ), με προφανείς δυσμενείς επιδράσεις σε διακρατικό επίπεδο και στις συναλλαγές των ελληνικών επιχειρήσεων με το εξωτερικό.
Ως εκ τούτου, θα υπήρχε σημαντική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και δυσκολία πρόσβασης σε βασικά αγαθά, ιδιαίτερα σε καύσιμα και αναγκαίες πρώτες ύλες.
Οι συγκεκριμένες συνέπειες, προειδοποιούν οι οικονομολόγοι, εντάσσονται στο σενάριο ήπιας μετάπτωσης στο νέο νόμισμα, καθώς αν εκδηλωθεί άτακτη χρεοκοπία, οι επιπτώσεις θα ήταν πολύ μεγαλύτερες.
Αλλαγές στο μνημόνιο
Οι οικονομολόγοι της Εθνικής αναφέρονται και σε αλλαγές που θα μπορούσαν να γίνουν στα πλαίσια του μνημονίου, με στόχο τη στήριξη των ασθενέστερων ομάδων του πληθυσμού.
Σύμφωνα με τους συντάκτες της μελέτης, οι αλλαγές θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν την επέκταση της χρονικής διάρκειας προσαρμογής και την αυξημένη πρόνοια για τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες που δοκιμάζονται από την κρίση.
Σε κάθε περίπτωση, οι αλλαγές προϋποθέτουν αρχικά απόφαση της Συνόδου Κορυφής και εν συνεχεία, επικύρωσή τους από τα εθνικά κοινοβούλια. Ως εκ τούτου, μια αλλαγή του μνημονίου θα ήταν επιτεύξιμη αν εξασφαλιζόταν μία αξιόπιστη πολιτική δέσμευση για αποφασιστική εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και επίτευξη των αναπροσαρμοσμένων δημοσιονομικών στόχων.
