Σημασία δεν έχουν οι τεχνητές δεξαμενές
μα τα αυθεντικά πηγάδια
που μ' έβρεχε το βάθος τους κι επέστρεφα ,
ξεκολλόντας τις βδέλλες
που μολύναν τη συνειδητότητα,
έπινα απ'τα τοιχώματα
και νεκρώνονταν οι σφυγμοί της συνέχειας.
Βούτα και πάρτο απ' την αρχή
και πες σ' εκείνες τις αμίλητες σκιές
να γίνουν ρυάκια που μιλούν
μέσα από λαβωμένα ξωτικά
που έχασαν τον δρόμο
κράτησαν όμως την φωτιά
και μια σκυτάλη γνώστη διαδρομής
εμπρός της οι δίνες σκύβουν κεφάλια.
Σημασία έχει ... Να ...
Άκου τον ψίθυρο
σκλαβώνονται στην τρυφερή χροιά του
ακόμη και τα σίδερα που πάνε να λυγίσουν
ανοίγει δίοδο σε ό,τι προσμένεις να συμβεί ,
αν αψηφίσεις κι ετούτη την στερνή ευκαιρία
δεν έχει οδό ν 'απαλλαγείς ,
η ρίζα σου θα παραμένει δούλα
ενός περίτρανου ξεριζωμού.
Προχώρα μήπως ανταμωθείς με τους αιώνες
και συντρέξουν,
εκεί που οι φτηνές συναλλαγές αργοπεθαίνουν
τρομαγμένες πριγκήπισσες
παγιδευμένες στον οίστρο μιας τυφλής ματαιοδοξίας
στο βλέμμα αιωνιότητας ,
και των ποιητών που της έπιασαν το χέρι
αυτής της αυτόφωτης εκωφαντικής σιωπής
που πόθησε το σύμπαν
αυτής που το μετάλαβε στα σπλάχνα της
και είδε ο κόσμος φως.
Απαξιώνεται ο άνθρωπος
που επέλεξε την σήψη κάθε αγαθού σκοπού
των δώρων χωρίς όρους ,
υποτιμώντας τον κύκλο
κι έγινε το στέρνο του πιο κρύο κι απ' τον χιόνι.
Τιμάται εκείνος που αγναντεύει θάλασσες
διψώντας στις ερήμους ,
η σπίθα του υγρού φωτός
αναβοσβήνει διασχίζοντας λεωφόρους
που ξαγρυπνάνε στις στοές των κουρασμένων φάρων
κι ας μην σαλεύει τίποτα σε όσους η σάρκα τρέφεται
από αναιδή σκοτάδια.
Γύρω από έναν ίλλιγγο
στροφάρει η ζωή που κάνει διακρίσεις
κι είναι η ζάλη πιο σταθερή απ' την γροθιά
που θα 'σπαγε τους τοίχους
και θ' άστραφταν τα σύνορα.
Αργά ή γρήγορα
έστω κι αν πάψει ο χρόνος να κυλά
κι αν χάσει κι άλλο αίμα η ένωση
κάποιος θα φτάσει πρώτος
κι έτσι ίσως πείσει την ζωή
έτσι ξαναγυρίσουν κι άλλοι.
