Αφιερωμένο...
Θα ήταν όμορφα να μιλούσαμε στο τηλέφωνο...
Να ήμασταν ξαπλωμένοι στα κρεβάτια μας...
Και να στο τραγουδούσα για να κοιμηθείς...
Θα ήταν όμορφα να ήσουν εδώ...
Να καθόμασταν αγκαλιά και να στο τραγουδούσα...
Όμορφα πράγματα...πολύ...
Όνειρα...όνειρα...
Κοίτα το φεγγάρι απόψε...
Έχει Πανσέληνο...
Και είναι πανέμορφο...
Σίγουρα κι εκεί που είσαι πανέμορφο θά'ναι...
Το ξέρεις ότι κι εγώ σε σκέφτομαι...
Το ξέρεις ότι μου λείπεις...
Δε χρειάζεται καν να στο γράφω πια...
Γίνομαι κουραστική πλέον...
Δε θέλω να στεναχωριέμαι...
Δεν το κάνω επίτηδες...
Αλλά δεν είναι εύκολο...
Καθόλου...
Το καταλαβαίνεις αυτό έτσι;
Πέρασε ένας μήνας το ξέρεις;
Έχω να ακούσω τη φωνή σου ένα μήνα...
Ένα μήνα...
Πόσο μου έχει λείψει ο ήχος της φωνής σου...
Να μου ψιθυρίζεις...
Να μου μιλάς...
Αχ...και τι δε θα έδινα για να την ακούσω...
Kαι να κοιτάξω μες στα μάτια σου...
Να μου μιλήσεις μέσα από αυτά...
Αχ...και τι δε θα έδινα να τα δω...
Καληνύχτα γλυκέ μου...
Όμορφη καληνύχτα...
Και γλυκά όνειρα να έχεις...
Σε φιλώ...
"Μην κλαις μικρή μου και πληγές
ανοίγεις μου στα στήθη
εμείς οι δυο θα κάνουμε
τον κόσμο παραμύθι..."
