Με ένα ακόμα αιχμηρό εξώφυλλο για την Ελλάδα αλλά και μία εξίσου αιχμηρή ανάλυση για το δρόμο που φαίνεται να παίρνει- ή που θα πρέπει να πάρει- θέλοντας και μη τόσο η χώρα όσο και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση κυκλοφορεί αύριο ο Economist.

Μετά τον Αχιλλέα που έβγαζε το (θανατηφόρο) βέλος από τη φτέρνα του προσερχόμενος στην κάλπη και κοσμούσε το εξώφυλλο του περασμένου τεύχους του βρετανικού περιοδικού, σειρά έχει τώρα ο δρομέας, ο οποίος καίει με τη φλόγα της δάδας του ένα χαρτονόμισμα των 20 ευρώ.

Η εύγλωττη απεικόνιση της πιθανολογούμενης εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ όμως συνοδεύεται και από μία εξίσου οξυδερκή ανάλυση, σύμφωνα με την οποία μία έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν πολύ πιο επώδυνη για τη χώρα από την εσωτερική υποτίμηση που υφίσταται σήμερα, αλλά και «τραυματική εμπειρία» από πολιτικής απόψεως, για ένα κράτος το οποίο απαλλάχθηκε μόλις πρόσφατα από μία δικτατορία.

Κατά το βρετανικό συντηρητικό περιοδικό η λέξη «grexit (όπως χαρακτηρίζεται μία ελληνική έξοδος από το ευρώ) είναι ένας άσχημος χαρακτηρισμός που μπορεί σύντομα να γίνει μία ακόμα πιο άσχημη πραγματικότητα».

Και αυτό το σύντομα μπορεί να επιταχυνθεί. «Αν οι ελληνικές τράπεζες υποστούν μαζικές εκροές, καθώς ο καταθέτες σηκώνουν τα ευρώ τους υπό το φόβο ότι θα μετατραπούν σε νέες δραχμές, η τύχη της Ελλάδας θα καθοριστεί ακόμα πιο σύντομα», γράφει ο Economist.

Το περιοδικό αναφέρεται στους «ανερχόμενους πολιτικούς της Ελλάδας και ειδικά στον Αλέξη Τσίπρα, επικεφαλής του ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος Σύριζα», οι οποίοι επιθυμούν να καταγγείλουν τη συμφωνία της Ελλάδας με την ΕΕ και το ΔΝΤ. «Αν στις εκλογές της 17^ης Ιουνίου λάβουν την πλειοψηφία, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, και αν δεν τηρήσουν τα συμφωνηθέντα, τότε η βοήθεια προς την Ελλάδα θα διακοπεί», εκτιμά ο Economist.

Eirexit, Porxit, Spaxit και Ixit

«Οι έλληνες πολιτικοί οφείλουν να είναι ειλικρινείς όσον αφορά του τι σημαίνει μία έξοδος», τονίζει το περιοδικό, υποστηρίζοντας ότι «ο κ. Τσίπρας και οι συνάδελφοί του υποδαυλίζουν την άποψη ότι οι Ελληνες μπορούν να αποφύγουν  τη λιτότητα και να μείνουν και στο ευρώ».

«Για την ακρίβεια οι Ελληνες δεν μπορούν να αποφύγουν τη λιτότητα είτε εντός είτε εκτός ευρώ», υπογραμμίζει ο Economist. «Αποκομμένη από τα κονδύλια των ξένων, η χώρα θα αναγκαστεί να εισέλθει σε ακόμα πιο ασφυκτική λιτότητα», με δύσκολες αν όχι καταστροφικές συνέπειες.

 «Αν οι έλληνες ψηφοφόροι ωστόσο δικαιούνται μεγαλύτερης ειλικρίνειας για την «grexit» το ίδιο και οι υπόλοιποι της ευρωζώνης». Τι θα πει αυτό; «Μπορεί η Ελλάδα να είναι μία μικρή οικονομία, αλλά μια ελληνική έξοδος από το ευρώ, υπό συνθήκες δραματικά ασφυκτικές, δεν θα είναι μικρό γεγονός». «Μία έξοδος θα κοστίσει στις ευρωπαϊκές τράπεζες, τις εταιρείες και τους φορολογούμενους πολλά λεφτά. Κι αυτό χωρίς να υπολογίζεται ο κίνδυνος μιας γενικότερης εξάπλωσης στις ασθενείς ευρωπαϊκές οικονομίες».

«Οι καταθέσεις αποσύρονται από τις ελληνικές τράπεζες με αυξανόμενο ρυθμό. Αν ο πανικός προκαλέσει μία ελληνική έξοδο πριν τις εκλογές, θα καταστρέψει την αξιοπιστία των δεσμεύσεων ότι οι τράπεζες της ευρωζώνης είναι ασφαλείς. Καθώς η ελληνική οικονομία συρρικνώνεται μέσα στο ευρώ, ...τα κεφάλαια θα έχουν φύγει και το βάρος του χρέους θα προβάλει μεγαλύτερο. Καθώς η πολιτική σκηνή της Ελλάδας θα έχει χρεοκοπήσει, οι σειρήνες του λαϊκισμού θα γίνουν ακαταμάχητες», προειδοποιεί το περιοδικό.

Και συνεχίζει: «αυτοί οι κίνδυνοι απαιτούν άμεση δράση. Πρώτον, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, προκειμένου να εμποδίσει μία μαζική εκροή, πρέπει να έτοιμη να παράσχει στις ελληνικές τράπεζες ρευστότητα- αυξάνοντας τις απώλειες για τον ευρωπαίο φορολογούμενο αν η Ελλάδα τελικώς αποχωρήσει. Δεύτερον, για να εμποδίσει την έλλειψη εμπιστοσύνης που θα προκαλέσει μία ελληνική έξοδος σε άλλες περιφερειακές οικονομίες, η ευρωζώνη πρέπει να προχωρήσει πολύ πιο γρήγορα σε οικονομική ενοποίηση από όση θέλουν να παραδεχθούν οι ευρωπαίοι πολιτικοί».

«Για να προστατεύσουν τις τράπεζες της Πορτογαλίας και της Ισπανίας οι ευρωπαίοι πολιτικοί πρέπει να παράσχουν κάποιο είδος εγγυήσεων για τις καταθέσεις σε όλη την ευρωζώνη....», υποστηρίζει ο Economist, σχολιάζοντας καυστικά: «οι ευρωπαίοι θα έπρεπε να έχουν αρχίσει να επεξεργάζονται αυτά τα πράγματα πιο νωρίς φέτος όταν η κρίση κοιμόταν, αλλά η Γερμανία δεν ήθελε και τώρα όλα πρέπει να γίνουν βιαστικά».

Μία ψήφος που θα ταρακουνήσει το λίκνο της Δημοκρατίας

«Οι ελληνικές εκλογές αποτελούν στην πραγματικότητα δημοψήφισμα για το αν η χώρα θα μείνει στο ευρώ», υπόθεση που κατά το περιοδικό έχει ακόμα ελπίδες. «Ενας νέος συνασπισμός κομμάτων ο οποίος έχει δεσμευτεί να τηρήσει τη συμφωνία, θα λάβει κάποιου είδους βοήθεια από την υπόλοιπη Ευρώπη. Και ταυτοχρόνως, με την υπόσχεση ενός κοινού τραπεζικού στηρίγματος και κάποιου είδους ευρωομολόγου, θα αρχίσει επιτέλους να διαφαίνεται ότι το ευρώ μπορεί να επιβιώσει και ο κίνδυνος της μόλυνσης να απομακρυνθεί. Και αν η Ελλάδα είναι ένα απομονωμένο πρόβλημα, θα είναι πολύ πιο εύκολο να γίνει και πάλι υγιής».

«Η Ελλάδα φέρνει στο προσκήνιο την ώρα της αλήθειας»

Καυστικός είναι και ο επίλογος, με αποδέκτη κυρίως τη Γερμανία. «Η οικονομική επανεκκίνηση της Ευρώπης είναι απαραίτητη για τη διάσωση του ευρώ. Η Ελλάδα φέρνει στο προσκήνιο την ώρα της αλήθειας. Και όμως οι πολιτικοί, ειδικά στη Γερμανία, ακόμα δεν μπορούν να αποδεχτούν αυτή τη λογική- πόσο μάλλον να την εξηγήσουν στους ψηφοφόρους τους. Η προοπτική μιας ελληνικής εξόδου σημαίνει ότι πρέπει να αρχίσουν να το κάνουν- και μάλιστα γρήγορα», τονίζει ο βρετανικός Economist.