Ο όρος αυτός υπονομεύει μια ενέργεια που γίνεται από ένα άτομο προς όφελος κάποιου τρίτου, χωρίς να έχει ο ίδιος ο δότης συμφέροντα και οφέλη.

Που υπάρχει αυτή η έννοια στον κόσμο μας;

Διάβασα διάφορα για την ανιδιοτέλεια και μετά σκέφτηκα... Μα, φυσικά και υπάρχει! Εδώ, στον κόσμο, έξω στην φύση! Η άνοιξη λοιπόν είναι η εποχή της ανιδιοτέλειας. Έτσι λοιπόν τα λουλούδια ανθίζουν προς όφελος όλων μας. Παρουσιάζονται χρωματιστά διάσπαρτα ή κάπου οργανωμένα και ομορφαίνουν το τοπίο μας, μας φτιάχνουν την διάθεση προμηνύουν το καλοκαίρι. Ωστόσο τα ίδια δεν περιμένουν τίποτα από κανένα, ίσως ελπίζουν απλά για μια βροχούλα μια στο τόσο, αλλά δεν έχουν κάποιο προσωπικό όφελος.

-Μα, τι προσωπικό όφελος θα μπορούσε να έχει ένα λουλούδι;

Παρατηρώ επίσης αυτή την εποχή έξω στην φύση ζωάκια. Πολλές μονογονικές οικογένειες ζώων οπού κάθεται η θηλύκια γατούλα και θηλάζει τα γατάκια της, τα χελιδονάκια που εναλλάξ τα ταΐζουν οι γονείς τους με διάφορα χορτάρια και σκουλήκια χωρίς να περιμένουν στο μέλλον μετά να φερθούν ανάλογα στους γονείς τους, αυτά απλά θα φύγουν και θα πετάξουν μακρυά. Μπορεί για αυτούς τους ζωντανούς οργανισμούς αυτές οι διαδικασίες είναι ένστικτα και όχι πράξεις ανιδιοτέλειας. Ωστόσο σε αυτό τον κόσμο δυστυχώς εγώ μόνο εκεί μπορώ να κοιτάξω και να ορίσω αυτή την υπέροχη λέξη και αναρωτιέμαι, εμείς οι άνθρωποι γιατί να μην έχουμε λίγη ανιδιοτέλεια εκ γεννητής πάνω μας; Γιατί να είναι τόσο δύσκολο να την καλλιεργήσουμε;

Διάβασα για την αγάπη... Ότι είναι ένα συναίσθημα το οποίο χαρακτηρίζεται από ανιδιοτέλεια... Ο έρωτας, ο μεγάλος ανεκπλήρωτος έρωτας μπορεί όντως να χαρακτηρίζεται από την ανιδιοτέλεια. Δηλαδή το να δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις, απλά γιατί εκείνη την στιγμή έχεις ανάγκη να δώσεις κάτι σε αυτό το άτομο, έχεις ανάγκη να εκφραστείς και να "αγαπήσεις” . Αυτό όμως αν δεν έχεις κάποια ανταπόκριση και κάποιο όφελος θα βαρεθείς κάποια στιγμή και θα πάρεις πίσω την ανιδιοτέλεια σου και θα αναζητήσεις κάτι πιο αμοιβαίο. Η πραγματική αγάπη όμως κατά την γνώμη μου δυστυχώς είναι ένα άκρως εγωιστικό συναίσθημα. Δίνεις στον άλλο και περιμένεις να πάρεις κάτι και εσύ... Πολλές φορές μάλιστα περιμένεις να πάρεις και περισσότερα από όσα έδωσες!

Το "Θα σε αγαπάω για πάντα” είναι μια ανιδιοτελής πράξη, ενώ το "Θα σε αγαπάω μέχρι να σταματήσεις να με αγαπάς”, είναι μια δίκαιη φράση η οποία χαρακτηρίζεται από ιδιοτέλεια. Ωστόσο πόσο συχνά πραγματοποιούνται και οι δυο παραπάνω φράσεις στη πραγματική μας ζωή;