Καμιά φορά αναρωτιέμαι τι θα πει "αγάπη"... Ξέρω πως μέσα μου την απάντηση την έχω βρει, μα τα μάτια μου δεν τη βλέπουν. Θες απο φιλίες, θες από συγγενικές σχέσεις, θες από ερωτικές σχέσεις, θες από επαγγελματικές σχέσεις... παντού βλέπω τα πάντα εκτός από αληθινά αισθήματα, εκτός από αληθινή αγάπη, εκτός από αληθινή εκτίμηση και κατανόηση, εκτός από αληθινό σεβασμό! Όλοι για την πάρτη τους... πώς θα κάνουν κάτι να πληγώσουν τον άλλο, να τον φέρουν σε δύσκολη θέση, να τον απογοητεύσουν... μα από διάθεση προσφοράς  κανείς! Τόσο δύσκολο είναι λοιπόν να δώσεις στον άλλο κάτι; Ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα "πιστεύω";

Πόσο θα ήθελα να γίνω και πάλι παιδί... 

Πόσο θα ήθελα να γίνω μικρή, όταν ανώριμα τότε και παιδιά, ζωγραφίζαμε τον έρωτα στα τετράδιά μας κι ας ξέραμε ότι δεν υπήρχε ανταπόκριση...

Πόσο θα ήθελα να γυρίσω το χρόνο πίσω σβήνοντας όλα εκείνα που με τσάκισαν στην πορεία της ζωής μου... σβήνοντας τον πόνο, την απογοήτευση και τη λύπη που κάποιοι με έκαναν να νιώσω...

Πόσο θα ήθελα να ξεκινήσω ξανά από το μηδέν αλλάζοντας τα πάντα...

Μα δεν μπορώ και δεν λυπάμαι για αυτό... γιατί ΕΙΜΑΙ Ό,ΤΙ ΕΖΗΣΑ... αυτό ακριβώς είμαι! Κι αν γινόταν να σβήσω όσα έζησα, τότε θα έπαυα κι εγώ να υπάρχω!... Αρκούμαι απλά στο video που ακολουθεί, σε ένα υπέροχο τραγούδι που παρουσιάζεται όχι σαν videoclip, αλλά σαν εικόνες γεμάτες με ζωγραφιές παιδιών, με αγνά συναισθήματα, με όλα εκείνα που δείχνουν την αληθινή αγάπη, την οποία είμαστε όλοι ανίκανοι να νιώσουμε και να προσφέρουμε!!!...