Βάζουμε σε ένα μπολ με δυό δάκτυλα νερό, το ψωμί να μουλιάσει για λίγα λεπτά. Το στύβουμε πολύ καλά και το αφήνουμε στην άκρη.

Ψιλοκόβουμε άνηθο και μέντα (εάν μπορείτε στο χέρι, αλλιώς πάνω σε μία πλαστική επιφάνεια, το ξύλο θα απορροφήσει ένα μέρος από τα υγρά τους και εμείς τα χρειαζόμαστε όλα).

Καθαρίζουμε τα κρεμμύδια και στη συνέχεια τα τρίβουμε στον τρίφτη.

Σε μία ευρύχωρη λεκανίτσα βάζουμε τα δύο είδη του κιμά, ρίχνουμε και το τριμμένο κρεμμύδι, μαζί με τα υγρά του, προσθέτουμε το μουσκεμένο ψωμί, τα δύο μυρωδικά μας, τα αυγά (ολόκληρα), το τυρί parmigiano, το αλάτι και το πιπέρι και ζυμώνουμε πολύ καλά. Να "ενωθούν υλικά κι’ αρώματα”.

Βάζουμε (ξεσκέπαστη) τη λεκάνη στο ψυγείο (εάν παραείναι μεγάλη, μεταφέρετε το μείγμα του κιμά σε μικρότερο μπολ, η λεκάνη έχει ολοκληρώσει την αποστολή της. Άνηθος και μέντα θα καλύψουν τη μυρωδιά του κρεμμυδιού, μην ανησυχείτε.

Σαν περάσει η μία ώρα και βγάλουμε τον κιμά από το ψυγείο, θα διαπιστώσουμε ότι έχουν απορροφηθεί όλα τα υγρά. Ζωντανεύουμε για λίγο το μείγμα μας, ζυμώνοντας, ανακατεύοντάς το μερικές φορές και στη συνέχεια πλάθουμε τους κεφτέδες.

Εδώ διαφοροποιούνται οι "ναργιλέδες” από τους "μιναρέδες”. Παίρνουμε ποσότητα όσο μία μεγάλη κουταλιά από το μείγμα, και την πλάθουμε όχι σαν "μικρά – μικρά μπιφτεκάκια” που λέει η ΚΡΙΣΤΑ, αλλά σαν να ήταν να φτιάξουμε ...κουλουράκια !

Φτιάχνουμε λοιπόν μία γραμμή μήκους 20 και πάχους 2.5 - 3 εκατοστών περίπου και στη συνέχεια, ενώνοντας τις δύο άκρες, δίνουμε σχήμα στρογγυλό, σαν ενός κουλουριού, ενός δ α κ τ υ λ ι δ ι ο ύ.

Βάζουμε αλεύρι σε ένα αλουμινένιο στρογγυλό ταψάκι, και εκεί επάνω ακουμπούμε τα "δακτυλίδια” του κιμά, προσεκτικά, να μη διαλυθούν. Θα βοηθούσε εάν χρησιμοποιούσαμε για τη μεταφορά τους μία επίπεδη σπάτουλα. Γυρνώντας κυκλικά και αναταράσσοντας το ταψάκι, τα "δακτυλίδια” μας αλευρώνονται. Μπορείτε όμως είτε να παίρνετε λίγο αλεύρι με τη σπάτουλα και να πασπαλίζετε την επάνω επιφάνειά τους (ε ν δ ε ί κ ν υ τ α ι) είτε να τα τουμπάρετε για να αλευρωθούν και από την ανάποδη (Α Ν Τ ε ν δ ε ί κ ν υ τ α ι)

Ρίχνουμε μια στρώση (κάτι παραπάνω από ένα δάκτυλο) λάδι σε ευρύχωρο τηγάνι, και το ζεσταίνουμε καλά να κάψει. Τοποθετούμε προσεκτικά τα δακτυλίδια και τηγανίζουμε για 3 με 4 λεπτά από κάθε πλευρά. Ανάλογα, βέβαια, και πόσο τραγανούς θέλουμε τους κιοφτέδες μας. Ακόμη και εάν τους τηγανίσετε περισσότερο, στο εσωτερικό θα εξακολουθούν να είναι πολύ αφράτοι.

Τους αφαιρούμε με την τρυπητή σπάτουλα και τους βγάζουμε πάνω σε χαρτί κουζίνας, να αποβάλουν το παραπανίσιο λάδι.

Καλή σας όρεξη

TIP (1): Σαν μουλιάσετε τη ψίχα σας (μπορεί να είναι από λευκό αλλά και από μαύρο ψωμί, είναι ολοκληρωτικά αδιάφορο (εδώ ένα "γερμανικού” τύπου) εκείνο που θα κάνει ίσως μία διαφορά είναι να είναι νόστιμο ψωμί), για να το στύψετε, βάλτε το σε ένα σουρωτήρι και πιέστε απλά με το χέρι σας. Θα απομακρυνθεί πολύ εύκολα το νερό και δεν θα κουρασθείτε όπως εάν το στύβατε με τα χέρια (KRISTA’s words...)

TIP (2): Φυσικά και δεν απέφυγα τον πειρασμό να πλάσω και μερικούς στο παραδοσιακό τους σχήμα, έτσι όπως προτείνει η ΚΡΙΣΤΑ : Σαν " μικρά – μικρά μπιφτεκάκια, που τα "πατούμε” λίγο με το χέρι μας να πλατύνουν ελαφρά” Έκανα όμως και ολοστρόγγυλους, σε δύο διαφορετικά μάλιστα μεγέθη.

TIP (3): Όπως και να τα έπλασα, το τελικό αποτέλεσμα ήταν υπέροχο. Και η "εκτροπή” να τρως ένα (τουλάχιστον) σε κάθε τηγανιά (για δοκιμή, βρε παιδιά, για δοκιμή) α ν α π ό φ ε υ κ τ η. Μπράβο ρε ΚΡΙΣΤΑ!

TIP (3): Α, έτσι για συνοδευτικό, επειδή είχε κάψει (αλλά και ν ο σ τ ι μ ί σ ε ι) αρκετά το λάδι, έκοψα και ένα κομμάτι γλυκοπατάτα, αλεύρωσα (!!) τα κομματάκια, τους έριξα και μία καλή δόση πάπρικας και τα τηγάνισα για 3-4 λεπτά. Το πιάτο, εκτός από γεύση, πήρε και χρώμα.