Ένας πιτσιρίκος προσευχόταν στον Θεό. 

- Θεέ μου, χάρισε μου ένα αυτοκίνητο. Αμέσως μετά παει στο παράθυρο, κοιτάζει κάτω αλλά τίποτα. 

Γονατίζει ξανά και με παρακλητική φωνή λεει: 

- Χριστέ μου, σε παρακαλώ παρά πολύ χρειάζομαι ένα αυτοκίνητο. 

Ξανατρέχει στο παράθυρο κοιτάζει κάτω αλλά πουθενά αυτοκίνητο. 

Toτε σφίγγει τα δόντια, κατεβαίνει τρέχοντας στο δωμάτιο των γονιών του, παίρνει απότομα την εικόνα της Παναγίας, ξανατρέχει πίσω στο δωμάτιο του. Αφού την τύλιξε σε πολλές κόλλες χαρτί, ανοίγει την ντουλάπα με τα παιχνίδια του, τη βάζει μεσα και κλείνει την ντουλάπα κλειδώνοντας την. 

Mετα γυρίζει προς τα πάνω και λεει: 

- Λοιπόν φίλε, εκεί πάνω, αν θες να ξαναδείς τη μάνα σου πρέπει μέχρι το πρωί να έχω το αυτοκίνητο!

 Δυο φιλαράκια, μαθητές του δημοτικού συζητούν. 

- Βρε Παναγιώτη, ο μπαμπάς σου είναι πολύ τσιγκούνης μου φαίνεται... 

- Γιατί λες τον μπαμπά μου τσιγκούνη; 

- Γιατί, βρε Παναγιώτη, είναι τσαγκάρης και εσύ φοράς όλο παλιά και σκισμένα παπούτσια. 

- Και γιατί; Νομίζεις ότι ο δικός σου είναι καλύτερος; 

- Μπα.. τι λες; Ο δικός μου πάντα μας αγοράζει καινούρια παπούτσια. 

- Ναι, αλλά ενώ είναι οδοντίατρος, αφήνει το μωρό σας χωρίς δόντια!

 Κάποιος πλασιέ μπαίνει στον κήπο ενός σπιτιού και βλέπει ένα πεντάχρονο μπόμπιρα ανάμεσα σε κάτι θάμνους... 

Ακολουθεί ο διάλογος: 

Πλασιέ: Αγοράκι μου φώναξε τη μαμά σου. 

Μπόμπιρας: (Ψιθυριστά) Είναι απασχολημένη κύριε... 

Πλασιέ: Τότε φώναξέ μου το μπαμπά σου. 

Μπόμπιρας: (Ψιθυριστά) Είναι και αυτός απασχολημένος κύριε...

Πλασιέ: Μήπως έχεις κανένα μεγαλύτερο αδελφάκι; 

Μπόμπιρας: (Ψιθυριστά) ‘Εχω δύο αλλά είναι και αυτά πολύ απασχολημένα κύριε... 

Πλασιέ: Μήπως είναι μέσα ο παππούς ή η γιαγιά σου; 

Μπόμπιρας: (Ψιθυριστά) Ναί αλλά είναι και αυτοί απασχολημένοι. 

Πλασιέ: (με φανερά σημάδια εκνευρισμού) Μα τέλος πάντων μήπως υπάρχει κανείς άλλος μέσα στο σπίτι σας; 

Μπόμπιρας: (Ψιθυριστά) Είναι οι αστυνομικοί κύριε, αλλά είναι και αυτοί πολύ απασχολημένοι... 

Πλασιέ: (ξεσπώντας) Μα τί κανουν, τέλος πάντων, όλοι αυτοί οι άνθρωποι ;;; 

Μπόμπιρας: (Ψιθυριστά) Ψάχνουν από προχτές να με βρούν...

 - Τοτό, που είναι η εργασία σου; ρωτάει η δασκάλα. 

- Κυρία, την έφαγε ο σκύλος μου. 

- Τοτέ, είμαι 19 χρόνια τώρα δασκάλα και περιμένεις να σε πιστέψω; 

- Μα είναι αλήθεια κυρία, το ορκίζομαι. Έπρεπε να τον αναγκάσω αλλά την έφαγε!

 Όλο αγωνία η μαμά του Αντωνάκη: 

- Τι έγινε ματάκια μου; Πως πήγε η πρώτη μέρα στο σχολείο; 

- Πρώτη; Εννοείς ότι θα πάω και αύριο;