Στην Ελληνική Μυθολογία οι Ωκεανίδες αποτελούν θαλάσσια μυθικά πλάσματα και γενικά εναλίες Νύμφες, με μορφή παρθένου κατά το άνω ήμισυ και ιχθύος κατά το κάτω, όμοιες με τις γοργόνες και άλλοτε με δύο ουραία πτερύγια. Καλούνταν επίσης και Ωκεανίνες ή Ωκεανίτιδεςκαθώς και Ωγενίδες.

Ο Όμηρος αναφέρει δύο Ωκεανίδες, η Ευρυνόμη, η οποία κατά τον Ησίοδο ήταν η μητέρα των Χαρίτων, και η Πέρση ή Περσηίς (όπως την αναφέρει ο Ησίοδος), η οποία ήταν η σύζυγος του Ηλίου και εξ αυτού μητέρα του Αιήτη και της Κίρκης. Γνωστή επίσης Ωκεανίδα ήταν και ηΛευκίππη

Στη Θεογονία του, ο Ησίοδος μνημονεύει τις Ωκεανίδες ως κόρες του Τιτάνα Ωκεανού και της Τιτανίδας Τηθύος που έφθαναν τον αριθμό των 3.000 όσων ακριβώς και των ποταμίων θεοτήτων, τέκνα των αυτών γονέων.

Γενικά θεωρούνταν Νύμφες προστάτιδες των υδάτων πολύ δε περισσότερο αφού αυτά αποτελούσαν και την κατοικία τους.

Από τις περιγραφές αυτών των μυθικών παραδόσεων εύκολα αντιληπτό είναι ότι οι Ωκεανίδες αποτελούσαν, τουλάχιστον για τους αρχαίους Έλληνες, ιδεατές ανθρωπόμορφες έννοιες των πηγών (ήμισυ κόρες) εκείνων που τα ύδατά τους μεταφέρονταν από τους ποταμούς (ίδιος αριθμός) στην ανοικτή θάλασσα (αρχαίο Ωκεανό) (έτερο ήμισυ ιχθύς), καταλήγοντας σε απλή εκβολή (ένα ουραίο πτερύγιο) ή σε δέλτα (διπλό ουραίο πτερύγιο).

Οι παραδόσεις αυτές ανάγονται αμέσως μετά το Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα.

 Στην Ελληνική Μυθολογία η Αίθρα φέρεται ως μια από τις Ωκεανίδες, κόρη του Ωκεανού και της Τιθύος ή Πομφολύγης ή Παρθενόπης.Αναφέρεται επίσης ως σύζυγος του Άτλαντος και μητέρα του Ύαντα και των Υάδων.

Η Διώνη παντρεύτηκε τον Τάνταλο και απέκτησαν δύο παιδιά, τη Νιόβη και τον Πέλοπα. Σύμφωνα με μία εκδοχή, κόρη της Διώνης ήταν η θεάΑφροδίτη.

Σύμφωνα με μερικούς ερευνητές, η ύπαρξη της Διώνης προέκυψε ως αναγκαιότητα μετά την αλλαγή της θεότητας που λατρευόταν στο θέατρο της Δωδώνης. Στην αρχή (εποχή του χαλκού) και για πολλούς αιώνες στην Δωδώνη λατρευόταν η Γαία αλλά μετά την είσοδο του Δωδεκάθεου στη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων η λατρεία του μαντείου μετατέθηκε στον Δία. Οι πανάρχαιες λατρευτικές συνήθειες των ιερέων και των κατοίκων της περιοχής όμως δεν μπορούσαν να αφήσουν το μαντείο χωρίς θηλυκή θεότητα. Έτσι αναγκάστηκαν να «εφεύρουν» τη Διώνη κατά την προσφιλή τους μέθοδο να παράγουν το γυναικείο όνομα από αυτό του συζύγου: (Δίας > Διώνη). Δείγματα αυτής της συνήθειας συναντούμε ακόμα και σήμερα στα χωριά της Ηπείρου. π.χ. Γιώργος > Γιώργαινα κτλ.,

 Στην ελληνική μυθολογία η Ωκεανίδα με το όνομα Ειδοθέα αναφέρεται ως κόρη του Ωκεανού, αλλά όχι και της Τηθύος. Μνημονεύεται ως αδελφή της Αμάλθειας και της Αδράστειας, οπότε, σύμφωνα με κάποιες από αυτές τις πηγές, η Ειδοθέα αυτή ήταν θυγατέρα του Μελισσέως, του βασιλιά της Κρήτης.

 Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Ευρυνόμη αναφέρονται τα ακόλουθα 5 διαφορετικά πρόσωπα:

1. Θεότητα από τη γενιά των Τιτάνων, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος, δηλαδή μία από τις Ωκεανίδες. Πριν την εποχή του Κρόνου, η Ευρυνόμη συμβασίλευε με τον σύζυγό της Οφίωνα στον Όλυμπο, από όπου εκδιώχθηκε από τον Κρόνο και τη Ρέα. Ο Οφίων και η Ευρυνόμη βρήκαν τότε καταφύγιο στη θάλασσα. Η Ευρυνόμη μαζί με τη Θέτιδα δέχθηκαν τον Ήφαιστο όταν τον πέταξαν από τον Όλυμπο στη θάλασσα. Ο Δίας ερωτεύθηκε την Ευρυνόμη και απέκτησαν μαζί τρεις κόρες, τις Χάριτες. Γιος της Ευρυνόμης ήταν και ο ποτάμιος θεός Ασωπός. Πανάρχαιος ναός της Ευρυνόμης υπήρχε στη Φιγάλεια, μέσα σε ένα δάσος από κυπαρίσσια. Το λατρευτικό άγαλμα της θεάς την παρίστανε από τη μέση και πάνω ως γυναίκα και από τη μέση και κάτω ως ψάρι. Τον ναό αυτό τον άνοιγαν οι κάτοικοι της Φιγαλείας μόνο μια φορά τον χρόνο, πάντα την ίδια ημέρα, και προσέφεραν θυσίες στη θεά. Πιστευόταν ακόμα ότι «Ευρυνόμη» ήταν μία επίκληση της θεάς Αρτέμιδας.
2. Κόρη του βασιλιά Νίσου των Μεγάρων και μητέρα του ήρωα Βελλεροφόντη από τον Ποσειδώνα, σύμφωνα με τον Ησίοδο (Κατάλογος 7) και τον Υγίνο (157).
3. Σύζυγος του Λυκούργου κατά τη Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου (Γ 9, 2), μητέρα του Αμφιδάμαντα, του Αγκαίου, του Επόχου και τουΙάσου. Σύμφωνα όμως με άλλες παραδόσεις, σύζυγος του Λυκούργου ήταν η Κλεοφύλη ή η Αντινόη.
4. Κόρη του Ιφίτου και μητέρα του Αδράστου από τον Ταλαό, σύμφωνα με τον Υγίνο (70). Συνήθως όμως ως μητέρα του Αδράστου αναφέρεται η Λυσιμάχη ή η Λυσιάνασσα.
5. Κυρία επί των τιμών της Πηνελόπης, αναφερόμενη στην Οδύσσεια.

• Ο αστεροειδής 79 Ευρυνόμη (79 Eurynome), που ανακαλύφθηκε το 1863, πήρε το όνομά του από τα παραπάνω μυθικά πρόσωπα.