Ο Σέρλοκ Χολμς και ο βοηθός του Δρ. Γουάτσον πήγανε για κάμπινγκ. Αφού λοιπόν το βράδυ έφαγαν και ήπιαν το κρασάκι τους, την πέφτουν για ύπνο. Ξαφνικά, μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, ο Σέρλοκ σκουντάει τον Γουάτσον.

- Γουάτσον, ξύπνα. Κοίτα πάνω και πες μου τι βλέπεις.

- Τί να δώ, κ. Χολμς; Εκατομμύρια των εκατομμυρίων αστέρια.

- Και τι συμπέρασμα βγάζεις από αυτό;

- Κοιτάξε: Αστρονομικά, συμπεραίνω ότι υπάρχουν εκατομμύρια γαλαξίες στο σύμπαν και συνεπώς άπειρο πλήθος αστέρων και πλανητών. Αστρολογικά, ο σκορπιός πρέπει να βρίσκεται στο Λέοντα. Ωρολογικά, πρέπει να είναι περίπου τρεις και τέταρτο τα ξημερώματα. Μετεωρολογικά, μάλλον θα κάνει καλό καιρό αύριο. Θεολογικά, συμπεραίνω ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος και ότι αποτελούμε ένα απειροελάχιστο και ασήμαντο κομμάτι του σύμπαντος. Εσείς τι συμπεραίνετε κ. Χολμς;

- Ότι μας έκλεψαν τη σκηνή, ανόητε!

 Μπαίνει ένας τύπος στο μπάρ, σκαρφαλώνει σε μία καρέκλα και φωνάζει.

- Μπάρμαν, πιάσε μου ένα ουίσκι διπλό, κέρνα τον κόσμο εδώ που κάθεται, κέρνα και τις δύο σερβιτόρες, πιες και εσύ ένα στην υγειά μου.

Πάει δύο η ώρα τα ξημερώματα, σηκώνεται να φύγει ο τύπος.

Τον πιάνει ο μπάρμαν.

- Πού πας εσύ; Δεν θα πληρώσεις;

- Έλα ρε συ, άνθρωποι είμαστε. Την μία μέρα έχουμε, την άλλη δεν έχουμε. Θα στα φέρω αύριο.

- Καλά, λέει ο μπάρμαν.

Το άλλο βράδυ, πάλι ο ίδιος τύπος:

- Μπάρμαν, πιάσε μου ένα ουίσκι διπλό, κέρνα τον κόσμο εδώ που κάθεται, κέρνα και τις δύο σερβιτόρες, πιες και εσύ ένα στην υγειά μου.

Στις 2 τα ξημερώματα, ξανασηκώνεται να φύγει.

- Που πάς χωρίς να πληρώσεις;! τον ρωτάει ο μπάρμαν.

- Έλα ρε συ, άνθρωποι είμαστε. Την μία μέρα έχουμε, την άλλη δεν έχουμε. Θα στα φέρω αύριο.

Τον πιάνει ο μπάρμαν, τον πάει έξω και τον πλακώνει στο ξύλο.

Μετά από καιρό ξανάρχεται ο ίδιος τύπος.

- Μπάρμαν, πιάσε μου ένα ουίσκι διπλό, κέρνα τον κόσμο εδώ που κάθεται, κέρνα και τις δύο σερβιτόρες. Αλλά εσένα κερατά δεν σε κερνάω, γιατί όταν πίνεις δεν ξέρεις τί κάνεις! 

 - Τι βρωμάει έτσι;

- Το βρωμόκρυο!

 Ήταν ένα αγοράκι και πλησίαζαν οι απόκριες και λέει στον πατέρα του:

- Μπαμπά θέλω να μου πάρεις ένα ένα κόκκινο φόρεμα για τις απόκριες.

- Παιδί μου τι θα το κανείς το κόκκινο φόρεμα; Τι θα ντυθείς;

- Κόκκινοσκουφιτσα! λέει το παιδί.

Μετά πάει ο πατέρας του σε ένα παιδοψυχολόγο και του λέει με ντροπή :

- Γιατρέ μου, το αγόρι μου, ο μοναχογιός μου θέλει να ντυθεί κοκκινοσκουφίτσα!

- Ησυχάστε, του λέει ο γιατρός, δεν είναι τίποτα, θα του περάσει με τον καιρό. Αλλά εσείς πρέπει να του κάνετε ότι σας ζητήσει!

Τον άλλο χρόνο πάλι τις απόκριες λέει το παιδί στον πατέρα του:

- Μπαμπά θέλω να μου πάρεις ένα γαλάζιο φόρεμα, γόβες και ένα στέμμα!

- Τι θα ντυθείς αγόρι μου;

- Πριγκίπισσα της νύχτας!

Πάει ο πατέρας του παιδιού πάλι στον παιδοψυχολόγο και του λέει με το κεφάλι κατεβασμένο:

- Γιατρέ, το παιδί μου θέλει να ντυθεί πριγκίπισσα της νύχτας!

- Ησυχάστε, όπως σας είπα θα του περάσει δεν είναι τίποτα! του λέει ο γιατρός πάλι.

Του χρόνου πάλι τις απόκριες το παιδί πηγαίνει στον πατέρα του και του λέει :

- Πατέρα θέλω ένα σπαθί, σανδαλια και ένα σπαθί.

Ο πατέρας γεμάτος χαρά διακόπτοντας το παιδί πηγαίνει στον γιατρό και του λέει:

- Γιατρέ, το παιδί μου έγινε καλά. 

- Είδατε τι σας έλεγα; Ήταν θέμα χρόνου να γίνει καλά!

Φεύγοντας ο πατέρας από το γιατρό τον ευχαρίστησε και πήγε σπίτι.

- Παιδί μου ξέχασα να σε ρωτήσω τι θα ντυθείς; ρωτάει ο πατέρας.