Σε ένα κουρείο, ο πατέρας κουρέας μαθαίνει ή μάλλον προσπαθεί να μάθει στο γιο του την τέχνη του κουρέα... 

Μπαίνει ένας πελάτης, ο οποίος αποφασίζει να βοηθήσει στην εκπαίδευση του μικρού. 

Αρχίζει τότε ο μικρός να ξυρίζει τον άτυχο πελάτη. 

Ενώ τον ξύριζε, ξαφνικά και χωρίς αιτία... χρααπ! Και το σαγόνι του πελάτη μέσα στα αίματα. 

Το βλέπει ο πατέρας κουρέας και απλώνει το χέρι του να δώσει μια σφαλιάρα στο γιο του. 

Σκύβει αυτός και η σφαλιάρα πέφτει με πολλή δύναμη στον πελάτη.

Τρελαίνεται προς στιγμή αυτός, αλλά αποφασίζει να κάνει υπομονή και επιτρέπει στο μικρό να συνεχίσει. 

Πάλι ξαφνικά και χωρίς αιτία, χραααπ! Και το μάγουλο μέσα στα αίματα! 

Το ξαναβλέπει ο πατέρας και επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία... 

Η ώρα περνάει και ο πελάτης έχει υποστεί τρία κοψίματα και... τρεις σφαλιάρες, αλλά έκανε υπομονή. 

Συνεχίζει ο μικρός και πάλι χωρίς αιτία και στα καλά καθούμενα, χραααπ! Και το αυτί του πελάτη στο χέρι του!!! 

Και ο πελάτης λέει:

- Κρύψ' το γρήγορα μην το δει ο πατέρας σου!!!

 Το περιστατικό που ακολουθεί είναι πραγματικό και έγινε στο σχολείο μου, κάπου στις Συκιές.

Δασκάλα: - ...και ένα άρθρο στην εφημερίδα για ένα φόνο, θα μπορούσε να περιγραφεί ως εξής: "Ο δολοφόνος, αφού άρπαξε το κουζινομάχαιρο, έφτασε στον ιδιοκτήτη του σπιτιού, του έδωσε 40 μαχαιριές στο θώρακα και στο λαιμό, αλλά πιάστηκε και πήγε φυλακή..."

Μαθητής: - Μα κυρία, νόμιμη αυτοάμυνα ήταν!!! Να κλέψει ήθελε, και ο άλλος τον εμπόδιζε...

 Ο θείος:- Σαν αργά δεν είναι Δημητράκη; Πότε επιτέλους θα φάμε; 

Δημητράκης:- Όταν φύγετε, θείε! Έτσι είπε η μαμά.

 Ηταν ο Πετράκης και τα παιδιά στη τάξη και έλεγαν ποιήματα. Μετά από λίγο ρωτάει η δασκάλα τον Πετράκη. 

- Πετράκη, θα μας πεις και συ ένα ποίημα; 

-Ναι κυρία.

Καθόμουνα στην αμμουδιά

και έσπαγα καρύδια 

και ερχότανε η θάλασσα 

και μου 'βρεχε τα...

- Όχι, Πετράκη, μη συνεχίζεις. 

- Γιατι κυρία;

Καθόμουνα στην αμμουδιά

και έσπαγα καρύδια 

και ερχότανε η θάλασσα 

και μου 'βρεχε τα...

-Μη πεις κουβέντα! 

-Μα γιατί κυρία;

Καθόμουνα στην αμμουδιά

και έσπαγα καρύδια 

και ερχότανε η θάλασσα 

και μου 'βρεχε τα πόδια.

- Μα αυτό δεν κάνει ομοιοκαταληξία, Πετράκη. 

- Τι να κάνω κυρία, αφού δεν έφτανε τ' αρχίδια!!!