α.Να αναπροσδιοριστούν τα γνωστικά αντικείμενα που καθορίζουν το περιεχόμενο και των τίτλους σπουδών των σημερινών Τμημάτων ΤΕΙ και ΑΕΙ.
β.Να εξασφαλιστούν οι υποδομές για τα αναδιαρθρωμένα Πανεπιστήμια, με εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους που να ενσωματώνονται στον Κρατικό Προϋπολογισμό χωρίς όρους.
γ. Να εξασφαλιστεί και να επιμορφωθεί το αναγκαίο προσωπικό.
δ. Να εξασφαλιστεί ο αναγκαίος διοικητικός μηχανισμός.
ε. Να προχωρήσουν οι αναγκαίες αναδιαρθρώσεις στο Ενιαίο Λύκειο Θεωρίας και Πράξης (Χρ.Πιλάλης, Ποντίκι 26.4.2012 ), που αποτελούν στρατηγική επιδίωξη αλλά και απαραίτητη προϋπόθεση κάθε αλλαγής στον τρόπο εισαγωγής στη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Το Πρώτο Έτος θα καλύπτει γνωστικά πεδία που θα καθορισθούν μετά από εθνικό διάλογο. Ενδεικτικά μπορεί να αναφερθούν: Υγεία, Φυσικομαθηματική, Οικονομική, Πολυτεχνική, Θεωρητική - Κοινωνική, Παιδαγωγική, Γεωπονική, Καλλιτεχνική. Για παράδειγμα ένας απόφοιτος Λυκείου θα μπορεί να εισαχθεί στο πρώτο έτος θεωρητικού-κοινωνικού κύκλου και στα επόμενα έτη να κατευθυνθεί προς τη Νομική ή τη Φιλοσοφική.
Στο τέλος του πρώτου έτους θα γίνεται η κατάταξη του φοιτητή στη συγκεκριμένη Σχολή ή Τμήμα με βάση την επιλογή του, που θα είναι ώριμη, με γνώση του πανεπιστημιακού χώρου και του επιστημονικού αντικειμένου και την απόδοσή του στα μαθήματα του πρώτου έτους. Με βάση τα κριτήρια αυτά θα είναι δυνατή υπό όρους και η οριζόντια μετακίνηση.
Η αναμόρφωση του Πρώτου Έτους δεν θα επηρεάσει ούτε στο ελάχιστο προσθετικά τη διάρκεια για την απόκτηση πτυχίου ΑΕΙ ή ΤΕΙ.
Για εκείνους που επιθυμούν να αλλάξουν κλάδο ή να εισέλθουν στο Πανεπιστήμιο σε μεγαλύτερη ηλικία, το ίδιο το Πανεπιστήμιο θα καθορίζει τη διαδικασία και τους όρους της ένταξης.
Τα αποτελέσματα
Με την ελεύθερη πρόσβαση το Λύκειο σταματά να είναι ο σκοτεινός και μακρύς προθάλαμος του Πανεπιστημίου. Αυτονομείται. Τα πιο συναρπαστικά και ριψοκίνδυνα χρόνια της ανθρώπινης ζωής, η εφηβεία, δεν εκτυλίσσονται μέσα σε άδεια από νόημα δωμάτια ή σε αίθουσες καταναγκασμού, σε συνθήκες μορφωτικών ανισοτήτων, αλλά σε ένα ανοικτό στην κοινωνία, στη γνώση και στην τεχνολογική εποχή μας πεδίο.
Το Πανεπιστήμιο δεν θα είναι ο απόμακρος, μοναδικός στόχος που εκπέμπει φόβο και δέος στον μαθητή για να αποδειχθεί για πάρα πολλούς πολύ σύντομα ένα «άδειο πουκάμισο» για την πορεία και τη ζωή τους. Απομυθοποιείται και αναδείχνεται ως μια από τις επιλογές για τον απόφοιτο του Λυκείου. Είναι πιο προσιτό από ότι πριν σε όλους, πλούσιους και φτωχούς, καλούς και κακούς, φιλικό και στις πραγματικές του διαστάσεις.
Λύκειο και Πανεπιστήμιο θα συναντώνται μέσα στη μακρόχρονη διαδικασία επαγγελματικής επιλογής που δεν θα είναι πια στιγμιαία και θα δίνει στο μαθητή τον απαραίτητο χρόνο να αποφασίσει και να είναι ο ίδιος που αποφασίζει, όχι η καταγωγή ή το φροντιστήριο.
Το δε εξωσχολικό φροντιστήριο, με τη ριζοσπαστική ανατροπή στο χαρακτήρα του Λυκείου, θα χάσει το ρόλο του ως το κύριο εργαλείο για την ποσοτικοποίηση της παρεχόμενης γνώσης και για την τυποποιημένη και στρεβλωτική διδασκαλία. Η ελεύθερη πρόσβαση σε δημόσιο πανεπιστήμιο σε συνδυασμό με την ενεργή μάθηση στο Λύκειο θα απαλλάξει σε μεγάλο βαθμό την οικογένεια από την σπατάλη μεγάλου μέρους του οικογενειακού προϋπολογισμού είτε στην παραπαιδεία είτε για την ιδιωτική ψευδοανώτατη εκπαίδευση. Θα αμβλύνει τις αρνητικές συνέπειες της μεγάλης πληγής των ταξικών διακρίσεων που διασχίζουν την εκπαίδευση σε όλο της το μήκος και γίνονται ιδιαίτερα αιχμηρές στο σημείο μεταξύ Λυκείου και Πανεπιστημίου.
Το Πανεπιστήμιο είναι δικαίωμα, δεν είναι φίλτρο διαχωρισμού ανάμεσα στους νέους και τις νέες.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν απαιτείται προσπάθεια. Όπως γράφει ο Καρλ Μαρξ στον Πρόλογο της γαλλικής έκδοσης του Κεφαλαίου «Φτάνουν στις φωτεινές κορυφές της επιστήμης όσοι δεν φοβούνται να κουραστούν σκαρφαλώνοντας στα απόκρημνα μονοπάτια της».