1.Όταν γεννήθηκα φανταζόμουν τον κόσμο όμορφο και ξεκούραστο. Μετά έμαθα ότι έπρεπε να πάω σχολείο. Τι δυστυχία!

2.Λένε πως το διάβασμα κάνει τον άνθρωπο σοφότερο. Ε, και λοιπόν;

3.Γιατί να διαβάζω στο σπίτι, αφού υπάρχουν και τα διαλείμματα στο σχολείο;

4.Δεν διαβάζω ποτέ κάτι που μπορώ να αποφύγω.

5.Μην διαβάζεις σήμερα αυτό που μπορείς να διαβάσεις αύριο.

6.Το μόνο πράγμα που μου αρέσει από το σχολείο είναι τα θρανία. Δεν θα ήταν καλύτερα όμως αν υπήρχαν και κρεβάτια;

7.Δώδεκα ολόκληρα χρόνια σχολείο. Τι κούραση! Τετράδια, τσάντες, βιβλία. Ευτυχώς κάποτε θα τελειώσουν. Λέτε να μείνω σε καμία τάξη;

8.Ευτυχώς που υπάρχουν και εργατικοί μαθητές για να αντιγράφω στα διαγωνίσματα.

9.Ποτέ δεν κάνω λιγότερες απουσίες από αυτές που δικαιούμαι.

10.Ε, λοιπόν, αυτό που μ'αρέσει περισσότερο στο σχολείο είναι οι διακοπές.

 Τρεις μαθητές απολογούνται για αταξίες στο διευθυντή.

- Τι έκανες εσύ,παιδί μου;ρωτάει τον πρώτο.

- Τίποτα κύριε, πήρα το βιβλίο του διπλανού μου και...

- Τρεις μέρες αποβολή! Εσύ παιδί μου τι έκανες;

- Τίποτα κύριε, είχα στην τσέπη μου ένα σκονάκι, αλλά δεν...

- Τέσσερις μέρες αποβολή! Εσύ τι έκανες;

- Εγώ κύριε, λέει ο Μπόμπος πέταξα το σφουγγαράκι από το παράθυρο.

- Ε, καλά, δεν είναι και τόσο σπουδαίο. Πήγαινε τώρα και να μην το ξανακάνεις!

Μετά από λίγες μέρες στέλνουν πάλι στο διευθυντή κάποιους ταραξίες. Ίδιο σκηνικό, μοιράζει ο διευθυντής αποβολές, φτάνει πάλι στο Μπόμπο.

- Εσύ παιδί μου έχεις ξανάρθει εδώ;

- Ναι κύριε, είμαι αυτός ου είχε πετάξει το σφουγγαράκι από το παραθυρο.

- Και τώρα γιατί είσαι πάλι εδώ;

- Ξαναπέταξα το σφουγγαράκι από το παράθυρο.

- Καλά, φύγε και να μην το ξανακάνεις. 

Την ώρα που πάει να βγει ο Μπόμπος ορμάει στο γραφείο του διευθυντή ένας πατέρας έξαλλος φωνάζοντας.

- Τι συμβαίνει κύριε; Ποιος είστε;

- Ποιος είμαι; Ο πατέρας του Σφουγγαράκη είμαι!!!

 Ένας νεαρός ηθοποιός πάει σε μια οντισιόν για κομπάρσους. Τον βλέπει ο σκηνοθέτης, του δίνει ένα βιβλίο με το ρόλο του, του λέει να τον μάθει καλά και να πάει για πρόβα.

Πάει ο πιτσιρικάς στο σπίτι, ανοίγει την πρώτη σελίδα και διαβάζει:

Βγαίνεις στη σκηνή, φτάνεις στη μέση και λες με δέος: "Πω πωωω μια κανονιά!", προχωράς και φεύγεις από τη σκηνή.

Γυρίζει στη 2η σελίδα: άδεια. Η τρίτη το ίδιο, ξεφυλλίζει όλο το υπόλοιπο βιβλίο: άδειο.

Το επόμενο πρωί πάει στο θέατρο και ρωτάει το σκηνοθέτη:

- Μα καλά, μόνο αυτό θα κάνω;

- Εντάξει, του απαντάει αυτός, δεν είναι μεγάλος ρόλος, αλλά έτσι ξεκινάνε όλοι. Αν τα πας καλά, θα έχεις καλύτερο ρόλο του χρόνου. Για πάμε μια πρόβα τώρα...

Ανεβαίνει στη σκηνή ο νεαρός, προχωράει στη μέση και λέει κάπως νωθρά: "Πω πω μια κανονιά."

- Τι είναι αυτό; Πως το λες έτσι; Δε νοιώθεις το δέος; Πρέπει να βγαίνει από μέσα σου κλπ, κλπ.

Όλη την υπόλοιπη εβδομάδα ο νεαρός στο σπίτι έλεγε και ξανάλεγε μόνος του: "ΠΩ ΠΩΩΩ ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΑ!! ΠΩΩΩ ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΑ!!ΠΩΩΩ ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΑ!!"

Με τα πολλά, φτάνει η πρεμιέρα, ανοίγει η αυλαία, προχωράει, φτάνει στη μέση και την ώρα που ήταν να πει τα λόγια του, ακούει πίσω του έναν τεράστιο κρότο: ΜΠΟΥΟΥΟΥΟΥΜ.

Σκύβει έντρομος, βάζοντας τα χέρια πάνω από το κεφάλι του και λέει:

- ΤΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ;;;

 Τα παιδιά έγραψαν: 

Ο ογδοηκοντούτης είναι ένα είδος καλαμαροχτάποδο που γενναει ογδόντα κοντούτια τρείς φορές το χρόνο

Η Παπική Βούλα ήταν μια κατσίκα που την είχαν στο Βατικανό για το πρωινό γάλα του Πάπα 

Water is composed of two gins. Oxygin and hydrogin.

Oxygin is pure English gin. Hydrogin is pure English gin and water.

(St. Andrews High School, California, USA)

Ο εκδότης είναι ένα μικρό πουλάκι που ζεί στο Χάνι της Γράβιανης

Το παλαμίδι του Ναυπλίου είναι αφρόψαρο του Αργολικού, καταπώς λέμε σαρδέλλα Καλλονής Λέσβου.

(Από δημοτικό σχολείο της Κατερίνης, 1994 )

Δημώδες λεγεται ένα σαν τραγούδι όταν είναι άσμα, δηλ. παλιό. Το καινούριο δημώδες άσμα αποκαλείται τραγούδι της μόδας όπως το χεβημέτα και δεν θεωρείται άσμα αλλά ούτε και τραγούδι, διότι θεωρείται ροκ.

(Απο γυμνάσιο της Αθήνας, 1992 )

...Τα γκαρσόνια που σερβίρουν τσίρο με ρακή στα νησιά λέγονται τσιράκια. Αμα τους το πεις θυμώνουν, όπως με το Μπεγλαμπή στη Νάουσα στην Πάρο

(Από γυμνάσιο της Αθήνας, 1992 )

Ο Κωνσταντίνος Καντάφης ήτανε Έλληνας ποιητής που γεννήθηκε στη Λιβύη της Αλεξάνδρειας

Την τελευταία μαχαιριά στον Καίσαρα την έδωσε ένας Έλληνας. Λεγόταν, νομίζω, Βρεττός

Οι Έλληνες εφεύρεσαν τη γεωμετρία για να αποφύγουνε την άλγεβρα που ήτανε αράπικη

Ο Ρωμύλος και η Ιουλιέτα βύζαξαν τη λύκαινα κι έφτιαξαν τη Ρώμη, αλλά οι γονείς τους δεν τον ήθελαν το γάμο και στο τέλος τους δηλητηρίασαν μαζί με το Σαίξπηρ

Εγώ, κύριε, δεν ξέρω ποιος έβαλε την υπογραφή στη Μάγνα Κάρτα. Εγώ τη σέβουμαι την περιουσία του σχολείου και εκτός αυτού, ήμουνα άρρωστος εδώ και τρεις μέρες και έχω φέρει και χαρτί απ' το γιατρό...

(Δικαιολογία μαθητή γυμνασίου, Κόρινθος 1990 )

Η σοβιέτα είναι που φοράνε οι Ρωσίδες. Στη Σερβία φοράνε σερβιέτες.