Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν κωμωδία και στην περίπτωση της χώρας μας, σαν την κωμωδία του Αριστοφάνη τη Λυσιστράτη και αυτό επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία της πρόσφατης έρευνας της Ε.Μ.Α.Σ. (Εταιρία Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας) σε συνεργασία με την εταιρία ALCO, όπου το δείγμα των 600 γυναικών και ανδρών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, είχε σαφή και μεγαλύτερη πτώση στη libido συγκριτικά με το ανδρικό φύλο, τον τελευταίο μήνα.

Οι γυναίκες ανέστειλαν περισσότερο τις ερωτικές σχέσεις τους μέσα στο γάμο συγκριτικά με τους άνδρες, λόγω μείωσης της ερωτικής τους επιθυμίας την περίοδο της συζήτησης για το ασφαλιστικό, αφού το 72% των γυναικών δήλωσε πως η ερωτική του διάθεση επηρεάστηκε αρνητικά και μάλιστα πολύ.

Στην αρχαία τραγωδία η Λυσιστράτη τιμωρούσε τους άνδρες για τον πόλεμο απέχοντας από το σεξ. Σήμερα οι σύγχρονες Λυσιστράτες τιμωρούν τον εαυτό τους αλλά και τους συντρόφους τους, τονίζει ο κ. Κ. Κωνσταντινίδης, Πρόεδρος της Ε.Μ.Α.Σ., αφού η επιλογή για αποχή ή αραίωση των επαφών είναι μια παθητική στάση που προκύπτει από τις αρνητικές ψυχολογικές ενέργειες των κοινωνικών μεταβολών - το 68% των γυναικών απαντά πως μείωσε τη συχνότητα των ερωτικών του επαφών. Αντίστοιχα το 40% των γυναικών ομολογούν πως η ψυχολογική τους κατάσταση επηρεάστηκε πολύ αρνητικά από τα νέα μέτρα για το ασφαλιστικό συγκριτικά με το 26% των ανδρών

Η γυναίκα σύζυγος, μητέρα, ερωμένη νοιώθει πιο ξεκρέμαστη από ποτέ, με το 24% των γυναικών να δηλώνουν πως το κυριότερο συναίσθημα που βιώνουν είναι η ανασφάλεια και το 27% η απογοήτευση ενώ μόλις το 3% νιώθει μια ελπίδα για το μέλλον, αφού τα νέα μέτρα μοιάζει να στερούν από τη γυναίκα την ανάσα και την προοπτική μιας πιο σίγουρης ζωής.

Το σύγχρονο «κοινωνικό κράτος» όπου η γυναίκα φαίνεται να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην παραγωγή και στην οικονομική εν γένει ζωή, φαίνεται να μην προετοίμασε ιδεολογικά τις γυναίκες όπως τους άνδρες που έχουν μεγαλύτερη ιστορική μνήμη από παρόμοιες κρίσεις. Η γυναίκα ίσως να βιώνει διπλή ήττα, συγκριτικά με τον άνδρα, ειδικά σήμερα που η «χειραφέτηση» της είναι ίσως πολύ πιο κοντά στην «ισότητα» ή στο φάντασμα της.

Το κράτος-προστάτης, με την εγελιανή έννοια, γίνεται μια προκρούστεια μηχανή όπου η ήδη αδύνατη θέση της γυναίκας ξεχειλώνει ακόμα πιο πολύ εξαντλώντας τα όρια αντίστασης της, ενώ παράλληλα η φαντασμαγορία μιας πιο ανθρώπινης ζωής, για τα χρόνια της ξεκούρασης, μοιάζει να απομακρύνεται και στη θέση να μπαίνει ένας άλλος εφιάλτης για όλο και περισσότερες στερήσεις, μειώσεις και ελαχιστοποίηση των αναγκών και των επιθυμιών της. Έτσι η γυναίκα με πιο παθητική ίσως ιδεολογική θέση αφού «κακά τα ψέματα» ζούμε σε μια ανδροκρατική κυριαρχία, βιώνει πολύ πιο επώδυνα την ανασφάλεια που ούτως ή άλλως έχει στα πλαίσια της πατριαρχίας.
Οι γυναίκες της σύγχρονης Ελλάδας φαίνεται ότι τιμωρούν τους άνδρες τους με αποχή όπως η Λυσιστράτη στην γνωστή και ιδιοφυή κωμωδία του Αριστοφάνη, επισημαίνει ο κ. Π. Δρέττας επιστημονικός δ/ντής της Ε.Μ.Α.Σ., χωρίς βέβαια τη θέληση της αφού άλλοι παράγοντες επηρεάζουν τη στάση τους.

Η ανακοίνωση των μέτρων για το ασφαλιστικό χτύπησε την καρδιά της γυναικείας libido, πολύ περισσότερο από την αντίστοιχη ανδρική. Η αναγκαστική αυτή Λυσιστράτεια στάση των γυναικών με το 68% των γυναικών του δείγματος να λένε πως έχουν μειώσει τις ερωτικές συνευρέσεις με το σύντροφο τους, φαίνεται ότι προκύπτει από τα αρνητικά μηνύματα που δέχεται ο γυναικείος πληθυσμός, εν όψει του σκληρού ασφαλιστικού νομοσχεδίου.

Τώρα γιατί οι γυναίκες περισσότερο και όχι οι άνδρες (που και αυτοί βέβαια πλήττονται καθοριστικά);

Οι γυναίκες σήμερα βιώνουν διπλά τα δυσάρεστα αυτά μέτρα, που πλήττουν την οικονομική τους δυνατότητα, αλλά και την επιθυμία τους για μια αξιοπρεπή συνταξιοδότηση.

Η ευημερία των αστικών κοινωνιών κωδικοποίησε μια ορισμένη θέση της γυναίκας: «παιδιά, κουζίνα, εκκλησία» (kinder, küche, kirche). Στη θέση αυτή η γυναίκα, όπως σχολιάζει η κ. Ε. Ελευθερίου, Ψυχοθεραπεύτρια, επιστημονική υπεύθυνη της Ε.Μ.Α.Σ., είναι φύλακας της εστίας, εκείνη φροντίζει για το μέλλον, αλλά και αγωνιά για το νόμο που εγγυάται το μέλλον, αφού το 77% των γυναικών πιστεύει πως θα επιδεινωθεί κι άλλο η οικογενειακή οικονομική τους κατάσταση το 2011, περισσότερο δηλαδή από τον άνδρα (64%) που του έχει δώσει ένα ρόλο κηφήνα και το καθήκον να σκαλίζει την επιφάνεια της γης και να αλληλοσκοτώνεται με τον γείτονα του (πόλεμοι), καθήκον στο οποίο οι άνδρες είναι ανταλλάξιμοι.

Κάτω από αυτό το πρίσμα οι αλλαγές στην οικονομία που ραγίζουν αυτό το ουσιαστικό κάστρο της γυναικείας ιδεολογίας, είναι φυσικό να στερούν από την βαθιά λιβιδινική ουσία της, τη δύναμη για ζωή και οργασμό.

Η κατάργηση του «ιδανικού» κράτους ασφάλειας και της εστίας που θωράκιζε την γυναίκα στις σύγχρονες αστικές δομές φαίνεται στα μάτια της πολύ πιο βάρβαρη και βίαιη, την εξοργίζει και την κάνει τιμωρό του εαυτού της αλλά και τις συμβολικής τάξης, που εκπροσωπεί το ανδρικό φύλο, ευνουχίζοντας την επιθυμία της, τιμωρεί όμως και το εύθραυστο ανδρικό φαλλικό σύμβολο.
Στον μύθο της Λυσιστράτης η γυναίκα τιμωρεί τον άνδρα σύντροφο, πατέρα εραστή για τα κακά που φέρνει η πολιτική του στην «Πόλιν», με επίκεντρο βέβαια τον πόλεμο. Η Λυσιστράτη απαιτεί την Ειρήνη παίρνοντας από τον «πυρόκαυλο» ανδρικό πληθυσμό τις χαρές του έρωτα.
Οι σημερινές όμως Λυσιστράτες τιμωρούν μεν αλλά και αυτοτιμωρούνται αφού η αραίωση των επαφών δεν είναι μια συνειδητή επιλογή της γυναίκας αλλά μια παθητική στάση ως αποτέλεσμα της γκρίζας ατμόσφαιρας των κοινωνικών εξελίξεων. Η γυναίκα στο σύγχρονο κοινωνικό κράτος, με όραμα την χειραφέτηση της, δούλεψε σαν άνδρας για να πάρει σύνταξη πείνας, οραματίστηκε στα πλαίσια του κράτους δικαίου πιο ξεκούραστα χρόνια και βρίσκει μπροστά της μόνο πέτρινα χρόνια, γι’ αυτό και το 29% των γυναικών νιώθει οργή.

Σε μια κοινωνία που το φάντασμα της ηδονής περνά και από το καλάθι του supermarket, η προοπτική μιας ανασφαλούς σύνταξης πυροδοτεί μόνο άγχη, και στεναχώριες που ευνουχίζουν την χαρά της ζωής και τον γυναικείο οργασμό στο 42% των γυναικών.