Τι κι αν σε βλέπω , τι κι αν το χέρι μου αγγίζεις
Καμιά φορά νομίζω σαν όνειρο πώς θα μου σβήσεις !
Και θα μ`αφήσεις μες στο σκοτάδι και θα πνιγώ στης μοναξιάς το βαθύ το πηγάδι
Φοβάμαι καμιά φορά που σε κρατώ αγκαλιά
Πώς αν ανοίξω τα μάτια μου θα έχω χέρια αδειανά !
Θα μου λείπεις ξανά θα σε ψάχνω αλλά δεν θα σε βρίσκω ψυχή μου σ` αυτή τη γη πουθενά!
Γιατί να μη μπορώ μες στα φιλιά σου να μένω
Να κλαίω να χαίρομαι
Εκεί μέσα Και ποτέ να μην βγαίνω
Και να μην έχω Αυτό το φόβο ...;
πώς ότι ζήσαμε μαζί ήτανε μία στιγμούλα μόνο
Κρυώνω όμως δεν έχει χειμώνα
Φέρνω στον νου μου ξαφνικά την ζεστή σου εικόνα
Κι είναι όπως πρώτα είσαι στο πλάι μου
Είσαι ο ήλιος μου ξανά και ξανά το φεγγάρι μου
Έλα μη φεύγεις , μείνε αυτή τη φορά κουράστηκα να δακρύζω ...;
κουράστηκα αρκετά !
σκέψεις περνάνε και με πονάνε
και δεν στο κρύβω γλυκιά μου ότι ακόμα φοβάμαι!
Φοβάμαι μήπως μια μέρα θα χαθείς
Και μείνω μόνη στη μοναξιά μου
Φοβάμαι μήπως μια μέρα να μη `ρθείς
Και μείνει άδεια η αγκαλιά μου
Φοβάμαι μήπως μια μέρα θα χαθείς
Και μείνω μόνη στη μοναξιά μου
Φοβάμαι μήπως μια μέρα να μη `ρθείς
Και μείνει άδεια η αγκαλιά μου
Κάθε φορά που μου λείπεις ένα αστέρι πεθαίνει