Υποκρισία είναι όταν λέω ένα πράγμα αλλά κατά βάθος πιστεύω κάτι άλλο, όταν φανερώνω ένα πρόσωπο αλλά κατά βάθος είμαι κάποιος άλλος. Η υποκρισία, με άλλα λόγια, είναι το αντίθετο της γνησιότητας και της ειλικρίνειας.

Ένας άνθρωπος πέφτει στην κατάσταση της υποκρισίας όταν προσπαθεί να διατηρήσει μια εξωτερικά καλή εικόνα του εαυτού του προς τους άλλους, χωρίς ταυτόχρονα να φροντίζει ώστε και εσωτερικά να είναι αυτός ο καλός άνθρωπος που θέλει να φαίνεται ότι είναι.

Θεραπεία της υποκρισίας δεν είναι τόσο το να "αφεθούμε” στις παρορμήσεις μας, όπως πολλοί πιστεύουν, όσο το να εσωτερικεύσουμε την προσπάθεια και τον κόπο μας: Να μάθουμε να φροντίζουμε ώστε η καλοσύνη, η ευγένεια κ.ο.κ., να είναι από τώρα και στο εξής καταστάσεις εσωτερικές του ψυχικού μας κόσμου, και όχι ψεύτικα προσωπεία που φορούμε για να κάνουμε καλή εντύπωση στους άλλους. 

Για να το κατορθώσουμε αυτό, πρέπει πρώτα να αντιληφθούμε ότι η ζωή μας, η αξία της ζωής μας, κρίνεται όχι από τις παροδικές γνώμες άλλων ανθρώπων αλλά από την εσωτερική μαρτυρία της συνείδησής μας. Τι όφελος θα υπήρχε για μένα, αν κατάφερνα να πείσω τους πάντες ότι είμαι ένα "καλό παιδί”, ενώ μέσα μου γνωρίζω ότι είμαι ένας ψυχρός και αμετανόητος εγωιστής; Οι άλλοι κάποια μέρα θα προχωρήσουν στο δικό τους δρόμο, μα εγώ για δική μου καθημερινή συντροφιά θα έχω την ανυπόφορη πραγματικότητα του εαυτού μου. Ας ρίξουμε λοιπόν όλο μας το βάρος στην εσωτερική μας καλλιέργεια, χωρίς να χάνουμε το χρόνο μας στο χτίσιμο μάταιων προσωπείων.

Μέσα στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας, ίσως χρειαστεί να κάνουμε κάποια "εξωτερικά" πράγματα, όπως το να πούμε ένα καλημέρα,  να χαμογελάσουμε, ή να καλέσουμε κάποιον στο σπίτι μας, χωρίς κατά βάθος να τα νιώθουμε την ώρα που τα κάνουμε. Αυτά όμως δε συνιστούν υποκρισία, αν απώτερος μας στόχος κάνοντάς τα είναι να ξυπνήσουμε την εσωτερική μας διάθεση.

Αν, κάποια μέρα, τα καταφέρουμε ώστε πράγματι να είμαστε καλοί, ευαίσθητοι, με αγάπη για τον άνθρωπο, αυτό θα είναι πια φανερό και στους άλλους, χωρίς ουδεμία προσπάθεια από τη δική μας πλευρά. Η εσωτερική μας ακτινοβολία θα ρίχνει φως στο πρόσωπό μας και στα πρόσωπα των άλλων, χωρίς εμείς καν να το γνωρίζουμε.