Η Εθνική μας ξεκίνησε το παιχνίδι κανονικά με τον Τζαβέλλα στην σύνθεσή της, μολονότι αντιμετώπιζε ενοχλήσεις το τελευταίο 24ωρο, ενώ ο Σάντος επέλεξε τον Νίνη αντί του Γκέκα στην ενδεκάδα. Απ' την άλλη, η Γερμανία αιφνιδίασε, αφού παρατάχθηκε με 4 νέα πρόσωπα στη σύνθεσή της, που πέρα από την επιστροφή του Μπόατενγκ, ο οποίος ήταν τιμωρημένος στο προηγούμενο ματς και επέστρεψε, ο Λεβ άλλαξε την τριπλέτα της επίθεσής του βάζοντας τους Σούρλε, Ρόις και Κλόζε στην 11άδα. 

Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν μπήκε καθόλου καλά στο παιχνίδι και μάλιστα το πρώτο 5λεπτο θύμισε το αντίστοιχο διάστημα του αγώνα με την Τσεχία. Η διαφορά ήταν πως αντί να δεχθούμε δύο γκολ δεν δεχθήκαμε κανένα, ή μάλλον μπήκε ένα το οποίο δεν μέτρησε, γιατί ήταν οφσάιντ ο Σβαϊνστάιγκερ. Παρόλα αυτά, η εικόνα μας ήταν απογοητευτική.

Δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε μπάλα, δεν μπορούσαμε να αλλάξουμε δύο πάσες, δεν μπορούσαμε να αναπτυχθούμε. Σε αντίθεση με τους πολύ καλά διαβασμένους Γερμανούς που έκαναν επιθέσεις κατά κύματα και με κορυφαίους τους Κεντίρα και Οζίλ άπλωναν το παιχνίδι προς την περιοχή του Σηφάκη.

Ο Ελληνας τερματοφύλακας, ναι μεν απέκρουσε τα σουτ των Οζίλ (23'), Ρόις (24'), Κεντίρα (36') πλην όμως έδειχνε και ήταν ιδιαίτερα νευρικός και καθόλου σταθερός, αφού μία φορά δεν μπλόκαρε την μπάλα. Παράλληλα, ο Ρόις στο 25' είχε σουτ λίγο άουτ κι ένα λεπτό αργότερα, ο Κλόζε δεν πρόλαβε με προβολή να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα σ' ένα πεντάλεπτο του... τρόμου για την ελληνική άμυνα.

Το ότι δεν δεχθήκαμε γκολ σε αυτό το χρονικό σημείο, έμοιαζε μάλλον με θαύμα, το οποίο δεν ολοκληρώθηκε μέχρι να βγει το ημίχρονο, αφού στο 39' ο Λαμ έκανε εκπληκτικό σουτ με τον Σηφάκη να μην αντιδρά σωστά και να βάζει την Γερμανία μπροστά στο σκορ με 1-0. Στο 45', λίγο έλειψε να γίνει και το 2-0, αλλά το σουτ του Σούρλε, έφυγε ελάχιστα άουτ και κατέληξε στην εξωτερική πλευρά των διχτύων.

Το 70%-30% της κατοχής, τα 5-0 κόρνερ, οι 13-2 τελικές προσπάθειες υπέρ των Γερμανών και το γεγονός ότι σε ολόκληρο το 45λεπτο κάναμε μόλις 3 φάουλ φανερώνει από στατιστικής πλευράς πόσο κακή ήταν η εικόνα της Εθνικής μας και μάλλον θα πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που το σκορ έμενε σε χαμηλά επίπεδα.

Με την έναρξη του β' μέρους ο Σάντος προχώρησε σε διπλή αλλαγή. Ο Φωτάκης πέρασε αντί του Τζαβέλλα, που τελικά δεν μπόρεσε να αγωνιστεί περισσότερο και ο Γκέκας μπήκε αντί του Νίνη. Οι εσωτερικές αλλαγές ήταν ο Μανιάτης δεξί μπακ και ο Τοροσίδης αριστερό, με τον Κατσουράνη να πηγαίνει δίπλα στον Μάκο, τον Φωτάκη επιτελικό, τον Σάλπι στο δεξί "φτερό" και τον Γκέκα στην κορυφή της επίθεσης.

Παρά τα λάθη που έγιναν και πάλι στο ξεκίνημα, η κόντρα επίθεση από μπαλιά του Φωτάκη στον Σαλπιγγίδη και το παράλληλο γύρισμα του τελευταίου για τον Σαμαρά, απέφεραν το γκολ της ισοφάρισης με προβολή του επιθετικού της Σέλτικ, ο οποίος έγραψε το 1-1 δίνοντας ξανά ελπίδα στην Εθνική μας.

Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε αυτό δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια αναλαμπή, αφού τα "Πάντσερ" αγρίεψαν για τα καλά και απάντησαν άμεσα και με οδυνηρό για την Ελλάδα τρόπο. Στο 61' ο Κεντίρα με βολέ από το ύψος του πέναλτι από σέντρα του Μπόατενγκ έκανε το 2-1, στο 68' από σέντρα του Οζίλ και άστοχη έξοδο του Σηφάκη ο Κλόζε έκανε το 3-1 και στο 74' ο Ρόις με δυνατό σουτ παίρνοντας το ριμπάουντ σε απόκρουση του Ελληνα γκολκίπερ σε σουτ του Κλόζε έγραψε το 4-1.

Το παιχνίδι είχε κριθεί. Ο Σάντος επέλεξε σαν τρίτη αλλαγή τον Λυμπερόπουλο για να του δώσει την συμμετοχή στην τελευταία μεγάλη διοργάνωση της καριέρας του, την ώρα που ο Λεβ έβαζε τους ξεκούραστους και βασικούς στα προηγούμενα παιχνίδια Γκόμεζ, Μίλερ, αλλά και οι Γερμανοί κάπου έριξαν τους ρυθμούς... Το μόνο που άλλαξε μέχρι το φινάλε, ήταν η έκταση της ήττας, με τον Σαλπιγγίδη να μειώνει σε 2-4 στο 89' από την... άσπρη βούλα κάνοντας πιο... γλυκό, κατά κάποιο τρόπο, το αντίο μας στην διοργάνωση...