Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης, όπως και τα περισσότερα μέλη του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Άμυνας, φαίνεται ότι γνώριζαν τι συνέβαινε με την περίφημη αγορά των υποβρυχίων και το κυριότερο, ήταν ενήμεροι για τις κινήσεις του τότε υπουργού κ. Άκη Τσοχατζόπουλου.

Η εντύπωση αυτή μπορεί να δημιουργηθεί αν διαβάσει κανείς προσεκτικά την επιστολή που απευθύνεται στον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας και περιγράφει τις ενέργειες του τότε Γενικού Διευθυντή Εξοπλισμών κ. Γιάννη Σμπώκου για την υπόθεση των υποβρυχίων και κυρίως την ενημέρωση (ή και την εμπλοκή του πρώην πρωθυπουργού κ. Κώστα Σημίτη).

Η επιστολή που αποκαλύπτουμε υπογράφεται από τον κ. Ντ. Καστελλάν, ο οποίος είχε αναλάβει τη διαπραγμάτευση για την προμήθεια υποβρυχίων "Scorpène” για τη γαλλο-ϊσπανική κοινοπραξία DNCS. Στην επιστολή του, ο κ. Καστελλάν αναφέρεται στις ενέργειες που είχε κάνει από τον Δεκέμβριο του 1998 έως την κρίσιμη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ που πραγματοποιήθηκε στις 26 Ιουλίου 1999, οπότε και αποφασίσθηκε «η απευθείας διαπραγμάτευση μεταξύ των Ελληνικών Ναυπηγείων (σ.σ. του Σκαραμαγκά) και της γερμανικής εταιρείας HDW για την προμήθεια τριών υποβρυχίων».

Τι γνώριζε ο Σημίτης

Σύμφωνα με το περιεχόμενο της επιστολής εξάγεται το συμπέρασμα ότι ο τότε πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΚΥΣΕΑ κ. Κώστας Σημίτης γνώριζε τα πάντα. Ήταν ενήμερος για τις ενέργειες και τις επαφές του κ. Γιάννη Σμπώκου. Είχε γίνει δέκτης παραπόνων σχετικώς με τη διαδικασία που ακολουθήθηκε και κυρίως είχε συναινέσει με τον τρόπο του για τις απευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ των ναυπηγείων Σκαραμαγκά με τη ΗDW.

Ο κ. Καστελλάν μάλιστα γράφει στον κ. Τσοχατζόπουλο ότι ήδη η κοινοπραξία την οποία εκπροσωπούσε είχε ήδη εκφράσει την έκπληξή της προς τον κ. Σημίτη επειδή δεν είχε κληθεί να διαπραγματευθεί το ενδεχόμενο συνεργειών ή συμπράξεων με τα «Ελληνικά Ναυπηγεία», που βρίσκονταν ακόμα υπό κρατικό έλεγχο εκείνη την εποχή. Σκοπός ήταν η κατασκευή δύο υποβρυχίων και των απαιτούμενων αντισταθμιστικών από τον «τοπικό κατασκευαστή». Όπως φαίνεται από την αντίδραση, μάλλον απάντηση δεν υπήρξε ποτέ.

Γι’ αυτό και ο εκπρόσωπος της κοινοπραξίας επικαλείται την ευρωπαϊκή δεοντολογία και την πρακτική διενέργειας ανοικτών διαγωνισμών για να εκφράσει, αφ’ ενός, τη δυσφορία του για τη διαδικασία που ακολουθήθηκε και για να ζητήσει, αφ’ ετέρου, μία έστω μια ευκαιρία να παρουσιάσει τα οικονομικά και τεχνικά πλεονεκτήματα των υποβρυχίων "Scorpène”.

Ποιος λέει την αλήθεια

Όπως φαίνεται, δεν είναι μόνο ο κ. Άκης Τσοχατζόπουλος το πρόσωπο που πρέπει να ενημερώσει την κοινή γνώμη σχετικώς με όσα συνέβησαν από το 1996 έως το 2004 στον τομέα των εξοπλισμών και να διαψεύσει ή να παραδεχθεί όσα λέγονται για τις μίζες, τις υπόγειες διαδρομές και το μαύρο χρήμα. Όπως φαίνεται κι απ’ αυτήν την επιστολή, ο πρωθυπουργός και τότε πρόεδρος του ΚΥΣΕΑ κ. Κώστας Σημίτης γνώριζε τα πάντα. Κι έτσι προκύπτει ένα καίριο ερώτημα: Γιατί δεν έκανε κάτι;

Θα μπορούσε να έχει καταγγείλει τη διαδικασία, να έχει κάνει ανασχηματισμό απομακρύνοντας τον κ. Τσοχατζόπουλο ή έστω να ζητούσε περισσότερο έλεγχο στις κινήσεις και τις ενέργειες του κ. Σμπώκου. Κι όμως δεν συνέβη τίποτε.

Εντύπωση προκαλεί πάντως και άλλο ένα στοιχείο. Φαίνεται πως όλο και περισσότερα μέλη του ΚΥΣΕΑ γνώριζαν για τις διαδικασίες προμήθειας των υποβρυχίων για το Πολεμικό Ναυτικό αλλά και για τις αντιδράσεις σχετικώς με όσα συνέβησαν. Κι όπως φαίνεται στο έγγραφο, φαίνεται ότι το έγγραφο έχει κοινοποιηθεί στους κ.κ. Γιάννο Παπαντωνίου, Τάσο Γιαννίτση, Δημήτρη Αποστολάκη, Ευάγγελο Βενιζέλο, Γιώργο Παπανδρέου, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και Μανούσο Παραγουδάκη.

Τα ερωτήματα

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει μάλιστα το γεγονός ότι εμπλέκεται και το όνομα του κ. Γιάννου Παπαντωνίου, του ανθρώπου που χειρίστηκε την υπόθεση τόσο ως υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, όσο και στη συνέχεια ως υπουργός Εθνικής Άμυνας (και διάδοχος του κ. Τσοχατζόπουλου).

Απορίες προκαλεί επίσης γιατί -και με εντολή ποιων- ο κ. Σμπώκος ήρθε σε επαφή με άλλες εταιρείες για να αποσπάσει προσφορές ώστε να βολιδοσκοπήσει την «ανταγωνιστικότητα των Γερμανών». Από το περιεχόμενο της επιστολής φαίνεται ότι οι προμηθευτές νόμιζαν ότι οι ενέργειες αυτές αφορούσαν σε μελλοντικό διαγωνισμό ενώ επίσημος διαγωνισμός δεν προκηρύχθηκε.

Ωστόσο, με τη διαδικασία αυτή εξασφαλίστηκαν «προσφορές», οι οποίες παρουσιάστηκαν ως «επίσημος διαγωνισμός», δίπλα στην προσφορά των Γερμανών! Όλη η κουβέντα λοιπόν μέχρι σήμερα, γίνεται στην βάση ότι μόνο ο Άκης γνώριζε την απάτη και εξαπάτησε με την σειρά του το ΚΥΣΕΑ.

Ποιος θα απαντήσει λοιπόν;