Τον γύρο του κόσμου κάνει το ιατρικό θαύμα που πέτυχε Ελληνας γιατρός. Ο νευροχειρουργός Χρήστος Ξένος κατάφερε να αφαιρέσει έναν τεράστιο όγκο, μεγέθους σχεδόν μιας μπάλας ποδοσφαίρου, από το κεφάλι ενός παιδιού είκοσι μόλις μηνών!

Η χειρουργική επέμβαση που πραγματοποίησε ο γιατρός χαρακτηρίζεται ως πραγματικό επίτευγμα καθώς όχι μόνο έσωσε τη ζωή του μικρού αγοριού, αλλά του έδωσε το δικαίωμα να μεγαλώσει ως ένα απόλυτα φυσιολογικό παιδί.

Ολα ξεκίνησαν πριν από περίπου δεκαέξι μήνες στην Παπούα Νέα Γουινέα όπου ζει η οικογένεια του μικρού Ιβάν, όταν η μητέρα του παρατήρησε ένα εξόγκωμα στο κεφάλι του αγοριού που τότε ήταν μόλις τεσσάρων μηνών.

Το εξόγκωμα μεγάλωνε καθημερινά και ύστερα από μερικούς μήνες είχε φτάσει στο μέγεθος μιας μικρής μπάλας. Ωστόσο, στη Νέα Γουινέα δεν υπήρχε η δυνατότητα για την αντιμετώπιση ενός τόσο δύσκολου περιστατικού και έτσι η Τζόσελιν Σάρι πήρε τον γιο της και αναζήτησε ιατρική βοήθεια στην Αυστραλία.

Ευτυχώς, για τον μικρό Ιβάν ενδιαφέρθηκε ο Χρήστος Ξένος που εργάζεται στο παιδικό νοσοκομείο Μονάς της Μελβούρνης. Ο ομογενής νευροχειρουργός ανέλαβε να αποκαταστήσει την υγεία του αγοριού προσφέροντας μάλιστα αφιλοκερδώς όλες τις υπηρεσίες του.

«Ο Ιβάν όντως φαινόταν να έχει δύο κεφάλια» δήλωσε ο Ελληνας γιατρός περιγράφοντας την εικόνα που αντίκρισε όταν είδε τον μικρό ασθενή.

Το πρώτο πράγμα που έκανε ο δρ Ξένος εξετάζοντας το παιδί ήταν να διαπιστώσει τη φύση του όγκου. Σύμφωνα με τη διάγνωσή του, ο υπερμεγέθης όγκος προκλήθηκε από κρανιακή εγκεφαλοκήλη, η οποία με τη σειρά της προήλθε από κάταγμα στο κρανίο κατά τη διάρκεια του τοκετού.

Στη συνέχεια, ο ομογενής νευροχειρουργός χρησιμοποίησε μια πρωτοποριακή μέθοδο για να εξαλείψει τον επικίνδυνο όγκο.

«Προκειμένου να σωθεί το παιδί έπρεπε να αφαιρέσουμε το υγρό από τον όγκο» εξηγεί ο ίδιος. Η αφαίρεση του υγρού έγινε με μια πολύ δύσκολη και λεπτή επέμβαση. Ο δρ Ξένος άνοιξε το κρανίο του παιδιού και εμφύτευσε στον εγκέφαλό του ένα σωληνάκι με μια ειδική βαλβίδα. Το σωληνάκι κατέληγε στο στομάχι του μικρού, ώστε το υγρό του όγκου να αποβληθεί σταδιακά από τον οργανισμό σε χρονικό διάστημα περίπου ενάμιση μήνα.

«Για πάνω από έξι εβδομάδες το κεφάλι του Ιβάν έμοιαζε περισσότερο με κρατήρα ηφαιστείου» λέει χαρακτηριστικά ο Ελληνας επιστήμονας. Ομως αυτή η χρονοβόρα και δύσκολη διαδικασία είχε εντυπωσιακά αποτελέσματα καθώς έξι εβδομάδες μετά ο όγκος είχε «στεγνώσει» και εξαφανιστεί εντελώς!

Ακόμη πιο εντυπωσιακά ήταν τα αποτελέσματα στη λειτουργία του εγκεφάλου του μικρού παιδιού, που για πρώτη φορά έδειξε να λειτουργεί φυσιολογικά. Το νεαρό αγοράκι άρχισε να αντιδρά στα ερεθίσματα που δεχόταν και να κουνά τα χέρια και τα πόδια του.

Η θεραπεία του μικρού αγοριού ολοκληρώθηκε με μία ακόμη εγχείρηση. Ο δρ Ξένος, σε συνεργασία με τον πλαστικό χειρουργό Τσαρλς Μπεϊγιού και τέσσερις ακόμη ειδικούς, προχώρησε σε οστεοπλαστική ώστε να κλείσουν τον «ανοιχτό» εγκέφαλο του παιδιού.

Χρησιμοποιώντας οστικά μοσχεύματα από άλλα σημεία του κρανίου και βιοδιασπώμενες βίδες και πλάκες, πέτυχαν να επαναφέρουν το κρανίο του Ιβάν σε μια σχεδόν φυσιολογική κατάσταση, με ελάχιστα οστικά κενά, τα οποία όμως θα κλείσουν με την πάροδο του χρόνου.

ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

«Αυτό το χειρουργείο ήταν ένα θαύμα» λέει με δάκρυα στα μάτια η μητέρα του μικρού, η Τζόσελιν Σάρι, που λίγο καιρό μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας βλέπει με ανακούφιση τον γιο της να μιλά και να εξελίσσεται σε ένα έξυπνο δίχρονο αγοράκι. «Τώρα είναι πολύ πιο ομιλητικός και κινητικός. Τίποτα δεν τον σταματά» δήλωσε η πανευτυχής μάνα από το παιδικό νοσοκομείο Μονάς, το οποίο επισκέφτηκε προκειμένου ο δρ Ξένος και οι συνάδελφοί του να εξετάσουν τον Ιβάν και να δώσουν το τελικό «ΟΚ» για την επιστροφή της οικογένειας στην Παπούα Νέα Γουινέα, που έχει προγραμματιστεί για την 30ή Αυγούστου.

Η Τζόσελιν Σάρι εξέφρασε δημόσια την ευγνωμοσύνη της στον δρ Ξένο και τους άλλους γιατρούς για όσα έκαναν για το παιδί της και περιέγραψε τον εφιάλτη που πέρασε. Οπως είπε, έξι μήνες νωρίτερα ο Ιβάν δεν μπορούσε να καθίσει χωρίς βοήθεια, να μιλήσει ή απλώς να μπουσουλήσει.

Μέχρι και οι συγγενείς έλεγαν «τι μωρό είναι αυτό;», ενώ ακόμη και ο μεγαλύτερος τρίχρονος αδελφός του δυσκολευόταν να αποδεχθεί ότι έχει ένα μικρότερο αδερφάκι με τέτοια δυσμορφία. «Σήμερα είναι ένα φυσιολογικό παιδί» καταλήγει περιχαρής η μητέρα, καμαρώνοντας τον γιο της να οδηγεί χαρούμενος το αυτοκινητάκι του.