Τα σπερματοζωάρια ενός άνδρα δεν είναι ίδια. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν Αμερικανοί επιστήμονες οι οποιοι μελετώντας την γενετική ποικιλομορφία των σπερματοζωαρίων και την μεταβολή τους στον ίδιο άνθρωπο, στοχεύουν να βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση, διάγνωση και αντιμετώπιση των προβλημάτων της ανδρικής γονιμότητας.

Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Στάνφορντ, με επικεφαλής τον καθηγητή Στέφεν Κουέικ, κατάφεραν για πρώτη φορά να αποκωδικοποιήσουν και να συγκρίνουν τον γενετικό κώδικα 91 ξεχωριστών σπερματοκυττάρων του ίδιου άνδρα και διαπίστωσαν ότι έχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους.

Η μελέτη ρίχνει φως στη διαδικασία του ανασυνδυασμού του DNA μέσω της οποίας τα παιδιά αναπτύσσουν νέα γενετικά χαρακτηριστικά και συνεχώς αυξάνουν τη βιολογική ποικιλομορφία της ανθρώπινης φυλής.

Μέχρι σήμερα, οι ερευνητές βασίζονταν σε πληθυσμιακές μελέτες προκειμένου να εκτιμήσουν την συχνότητα του γενετικού ανασυδιασμού σε ένα ωάριο ή σπερματοζωάριο. Ένα από τα ευχάριστα ευρήματα της μελέτες ήταν ότι αυτές οι βασισμένες στον πληθυσμό μελέτες ήταν ακριβείς, καθώς επαληθεύτηκαν από το διάβασμα της αλληλουχίας του DNA των σπερματοζωαρίων.

Για να μελετηθεί το DNA των σπερματοζωαρίων, αυτά χρειάστηκε να καταστραφούν και δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη γονιμοποίηση ενός ωαρίου. Ωστόσο οι ερευνητές εκτιμούν ότι η μέθοδός τους θα μπορούσε να αποκαλύψει τα αίτια και να δώσει λύσεις σε ορισμένες περιπτώσεις ανδρικής στειρότητας. 

Παράλληλα, η έρευνα ρίχνει φως και στα πιθανά προβλήματα του σπέρματος λόγω έλλειψης σε αυτό ορισμένων τμημάτων του γενετικού κώδικα, με συνέπεια την εμφάνιση δυσκολιών γονιμότητας αργότερα στους απογόνους.

Οι ερευνητές διάβασαν τα πλήρη γονιδιώματα των 91 διαφορετικών σπερματοκυττάρων, μέσω των οποίων οι πατέρες μεταδίδουν την κληρονομικότητά τους στα παιδιά τους.


Προηγούμενες μελέτες είχαν καταφέρει να εκτιμήσουν τον ρυθμό του ανασυνδυασμού του DNA στ’ αρσενικά και θηλυκά αναπαραγωγικά κύτταρα μόνο σε συλλογικό επίπεδο ολόκληρων πληθυσμών, ενώ τώρα πια η ίδια διαδικασία φωτίζεται σε επίπεδο ατόμου. 

Στο μέλλον, θα ήταν δυνατό να εντοπισθούν τα πιο υγιή σπερματοζωάρια που έχουν τις καλύτερες πιθανότητες γονιμοποίησης στο πλαίσιο των τεχνικών εξωσωματικών αναπαραγωγής. Ποτέ έως τώρα, σε ατομικό επίπεδο, οι επιστήμονες δεν είχαν κατορθώσει να μελετήσουν στον ίδιο άνδρα αυτές τις μεταλλάξεις, που καθιστούν ελαφρώς διαφορετικό το DNA κάθε σπερματοζωαρίου (και τελικά κάθε απογόνου).


Προς το παρόν, η νέα τεχνική, καταστρέφει τα σπερματοκύτταρα για να τα «διαβάσει», όμως σε πέντε περίπου χρόνια υπολογίζεται ότι θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί κλινικά και να αποτελέσει ένα νέο «όπλο» στη μάχη κατά της υπογονιμότητας.