Το ζούμε κάθε μέρα με τα σκληρά οικονομικά μέτρα, αλλά κάπως έτσι είναι και τα πράγματα και στην Παιδεία.

Διαβάστε τρεις βασικούς μύθους πάνω στους οποίους βασίστηκε η μεταρρύθμιση στα Πανεπιστήμια και οι οποίοι φυσικά τώρα που όλοι «ψάχνονται» καταρρίπτονται πανηγυρικά αποδεικνύοντας την καλά στημένη προπαγάνδα. Και τι πιο καλό εξιλαστήριο θύμα από τους νέους ανθρώπους.

Διαβάστε πιο συγκεκριμένα:

Μύθος 1ος - Οι φοιτητικές παρατάξεις εκλέγουν Πρυτάνεις, Κοσμήτορες, Προέδρους Τμημάτων κλπ

Πραγματικότητα

Από το 2007 με το Νόμο 3549 (Γιαννάκου), οι φοιτητικές παρατάξεις δε συμμετέχουν στην εκλογή Πρυτάνεων, Κοσμητόρων και Προέδρων Τμημάτων. Αντίθετα για το σκοπό αυτό ψήφιζαν όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Μύθος 2ος - Οι εκπρόσωποι των φοιτητικών παρατάξεων συμμετέχουν στην προκήρυξη θέσεων Καθηγητών και στα εκλεκτορικά τους.

Πραγματικότητα

Οι εκπρόσωποι των φοιτητικών παρατάξεων δε συμμετείχαν σε κανένα εκλεκτορικό σώμα ή προκήρυξη θέσης και μάλιστα ήδη από το από το 2007 με το Νόμο 3549 (Γιαννάκου), τα ζητήματα αυτά υπάγονται στη Γενική Συνέλευση Ειδικής Σύνθεσης, όπου εκεί δε συμμετέχουν καθόλου φοιτητές.

Μύθος 3ος - Οι εκπρόσωποι των φοιτητικών παρατάξεων «ελέγχουν» συνεδριάσεις που λαμβάνουν αποφάσεις για οικονομικά θέματα και ερευνητικά προγράμματα.

Πραγματικότητα

Οι εκπρόσωποι των φοιτητικών παρατάξεων από το 2007 με το Νόμο 3549 (Γιαννάκου) δεν συμμετέχουν σε τέτοιου είδους συνεδριάσεις παρά μόνο σε ότι αφορά ζητήματα σπουδών τους και φοιτητικής μέριμνας.

Ουσιαστικά λοιπόν με όχημα την αντίληψη πως «για όλα τα δεινά φταίνε οι φοιτητές» έγιναν δύο μεταρρυθμίσεις προκειμένου να περάσουν τα Συμβούλια Διοίκησης και να πάρουν στα χέρια τους οι ημέτεροι καθηγητές τις τύχες των παιδιών μας. Με την πραγματική Παιδεία θα ασχοληθεί κανένας άραγε;