Λένε πως όλα τα φροντίζει η τύχη,

και στην ζωή τα πάντα είναι γραμμένα.

Τότε γιατί ποτέ – κανένας , δεν με πείθει ;

Γιατί δεν είναι εδώ κανείς για μένα ;

Γιατί η απληστία σφετερίζεται τα βλέμματα

κι η αχαριστία είναι στην πρώτη ζώνη;

Γιατί οι άνθρωποι  προτιμούν να λένε ψέματα

και η αλαζονεία να τους κάνει να είναι μόνοι ;

Γιατί να υπάρχουν πάντα αυτά τα ηλίθια , αναπάντητα « γιατί»

να βασανίζουν τις ψυχές ;

Κι αν σου λένε πως έπαψαν να σε αγαπούν από σήμερα,

τότε πως το έκαναν με τόση ευκολία χτες ;

Παλιά όλα είχαν νόημα , ήταν αθώα , ρομαντικά,

τώρα ο κόσμος μετρά τα πάντα με το χρήμα και σκέφτεται μόνο κτητικά.

Οι κοινωνίες έχουν γίνει αγορές που ξεπουλάς τα πάντα για να αρέσεις ,

κι αν νομίζεις πως θα καταφέρεις να είσαι αλλιώς , τότε μάθε πως δεν θα μπορέσεις

Θα συμβιβαστείς με την νοοτροπία αυτή αλλιώς θα βουλιάξεις , θα σε φάνε.

Το πιο πιθανό είναι να μην σε πηγαίνει κανείς κι όμως άνετα θα προσποιηθούν πως σε αγαπάνε.

Κι εμείς που είμαστε η νέα γενιά και υποτίθεται το μέλλον ,η αλλαγή,

είπαμε ναι σε μια απρόσωπη ζωή χωρίς κανείς να μας το πει.

Και για το αν θα αλλάξει αυτό προσωπικά το αμφιβάλλω,

αν  ήταν ερώτηση αυτή τότε τα πάντα στο «όχι» ποντάρω.

Γιατί όλοι γίνονται αυτό που πάντα θα μισούνε ,

και  πλέον οι άνθρωποι έχουν πάψει να ακούνε.

Επειδή οι καρδιές στην πρώτη πληγή ξεψύχησαν,

σε 50 χρόνια από σήμερα λίγοι θα λένε πως ευτύχησαν.

Μα μην λυπάστε , κρατήσαμε ελπίδες για το μέλλον και όνειρα.

Μα για να σωθούμε τα πνίξαμε κι αυτά σε κάτι λασπόνερα.

Καλώς ήρθατε λοιπόν στην νέα άχρωμη , πεζή , και μίζερη πραγματικότητα

Κρίμα γιατί νομίζαμε πως όλα θα ήταν αλλιώτικα.