Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Την κάθετη αντίθεσή του με την προσπάθεια της κυβέρνησης να αφαιρέσει από τους ιατρούς τη δυνατότητα να προτείνουν συγκεκριμένα φάρμακα στους ασθενείς, συνιστώντας μόνο δραστική ουσία επισημαίνει μέσω του "Newsbomb.gr” ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών κ. Γιώργος Πατούλης.

«Δεν πρέπει να εφαρμοστεί η χαμηλότερη τιμή με την χαμηλότερη ποιότητα. Μια τέτοια αντίληψη εγκυμονεί κινδύνους για την Υγεία» εξηγεί και δεν κρύβει την ενόχλησή του για τις εσωτερικές κόντρες στο υπουργείο Υγείας σχετικώς με την πολιτική φαρμάκου.

«Εδώ δεν είμαστε πειραματόζωα» τονίζει ο κ. Πατούλης και στέλνει ένα σαφές μήνυμα προς την κυβέρνηση του κ. Αντώνη Σαμαρά. «Δεν μπορεί η Ελλάδα να είναι ένας δοκιμαστικός σωλήνας, ο οποίος τελικά μπορεί να καταλήξει στην καταστροφή του συστήματος Υγείας», δηλώνει χαρακτηριστικά.

Αξιοσημείωτη είναι και η αναφορά που κάνει ο πρόεδρος του ΙΣΑ για την ελληνική φαρμακοβιομηχανία ξεκαθαρίζοντας ότι ο ιατρικός κόσμος ποτέ δεν τάχθηκε ποτέ εναντίον των γενοσήμων και μάλιστα αυτών που παράγονται στην Ελλάδα. «Απεναντίας μάλιστα, είμαστε εκείνοι που τα στηρίζουμε και τα προτάσσουμε» σημειώνει και προσθέτει την πλήρη αντίθεσή του με "no name” σκευάσματα του τρίτου κόσμου.

Θα πει η κυβέρνηση Σαμαρά «ναι» στα αποκαλούμενα «φάρμακα – δολοφόνους» που δεν θα έχουν καν αναφορά στη δραστική ουσία; Ποια είναι η θέση του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών; Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών έχει ξεκαθαρίσει ότι ο μόνος θεράπων είναι ο θεράπων ιατρός, ο οποίος δεν αναλαμβάνει μόνο την ευθύνη της θεραπείας.

Σ’ αυτήν δεν περιλαμβάνεται μόνο η δραστική ουσία αλλά και το φαρμακευτικό σκεύασμα. Μέσα σε ένα φάρμακο υπάρχει η πυκνότητα και η καθαρότητα της δραστικής ουσίας, το έκδοχο, ο τρόπος απορρόφησης της δραστικής ουσίας. Κάθε ασθενής δεν είναι ασθένεια γενικώς κι αορίστως αλλά ένα πρόσωπο το οποίο αντιμετωπίζει μια ασθένεια. Για όλα αυτά υπάρχει ο θεράπων ιατρός, ο οποίος έχει την ευθύνη.

Οποιαδήποτε άλλη διαδικασία -όπως έχει ψηφιστεί ο νόμος και ορίζει- να γράφει ο ιατρός τη δραστική ουσία και ο φαρμακοποιός να χορηγεί το φθηνότερο φάρμακο, προκαλεί επικινδυνότητες απρόβλεπτης αξίας και θα τις βρούμε μπροστά μας αν τυχόν εφαρμοστεί.

Η εναλλακτική πλευρά ορίζει ότι ο ιατρός συνιστά τη δραστική ουσία αλλά προτείνει και το φάρμακο της εμπιστοσύνης του εντός παρενθέσεως. Με τον τρόπο αυτό, ο ασθενής εφ’ όσον θα έχει ενημερωθεί να αγοράζει είτε το φάρμακο που συνιστά ο ιατρός, είτε το φθηνότερο βάσει της αναφοράς του φαρμάκου καταβάλλοντας στην πρώτη περίπτωση τη διαφορά.

Πιστεύετε ότι η κυβέρνηση αναλίσκεται σε λογιστικά τερτίπια εις βάρος της επιστημονικής τεκμηρίωσης μιας μεταρρύθμισης που πρέπει να γίνει στην Υγεία; Μια τέτοια τακτική δεν θα λειτουργούσε εις βάρος της δημόσιας Υγείας για τους συνταξιούχους, τους ασθενείς και τους οικονομικώς ευάλωτους; Πρέπει να εφαρμοστεί η χαμηλότερη τιμή με την καλύτερη ποιότητα. Δεν πρέπει να εφαρμοστεί η χαμηλότερη τιμή με την χαμηλότερη ποιότητα. Μια τέτοια αντίληψη εγκυμονεί κινδύνους για την Υγεία.

Συνεπώς δεν θα μπούμε σε λογιστικές διαδικασίες. Βεβαίως χρειαζόταν και χρειάζεται εξορθολογισμός της φαρμακευτικής δαπάνης, που θα επιτευχθεί μέσω της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης η οποία πρέπει να ολοκληρωθεί τάχιστα. Πρέπει να υπάρξει έλεγχος και εξυγείανση.

Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει η δυνατότητα διαθέσεως ελεγχομένων φαρμάκων. Είναι απαίτηση της εποχής μας. Χρειάζονται καινοτόμα φάρμακα που θα θεραπεύουν ασθένειες και ασθενείς!

Σύμφωνα με δημοσιεύματα γίνεται λόγος για δεσμεύσεις που έχει λάβει η κυβέρνηση Σαμαρά έναντι της καγκελαρίου Μέρκελ για τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις στο χώρο του φαρμάκου και πώς εν γένει θα λειτουργούν οι γιατροί, το νοσηλευτικό προσωπικό, οι φαρμοκοποιοί και όλος ο μηχανισμός της Υγείας. Είναι δυνατόν να υπάρξει τέτοια χειραγώγηση; Πιστεύω ότι έχει συμφωνηθεί να εξορθολογιστούν οι δαπάνες. Δεν νομίζω ότι έχουν μπει σε λεπτομέρειες.

Εξορθολογισμός έχει επιτευχθεί και με το συμμάζεμα θα γίνει ακόμα περισσότερος. Δεν θεωρώ ότι πρέπει να γίνει κάτι αντιεπιστημονικό, όπως λ.χ. να γράφεται η δραστική ουσία και ο γιατρός να μην επιλέγει τελικά ποια θα είναι η θεραπευτική ονομασία του φαρμάκου. Υπ’ αυτήν την έννοια, εάν κάτι σταματήσει να υφίσταται όπως σήμερα και αλλάξει, τότε κάτι άλλο συμβαίνει.

Σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει ένα μεγάλο ερωτηματικό.

Στο υπουργείο Υγείας υπάρχει μια εικόνα που προκαλεί συζητήσεις στους διαδρόμους της Βουλής, του υπουργείου και μεταξύ των δημοσιογράφων. Κάποιος πρέπει να έχει την ευθύνη για την πολιτική φαρμάκου, ωστόσο, υπάρχει μια υπόγεια πολιτική σύγκρουση ανάμεσα στον κ. Σαλμά και την κ. Σκοπούλη. Τελικά αυτή η μεταρρύθμιση θα γίνει με αντικειμενικά ή με μικροκομματικά κριτήρια ισχύος; Σύμφωνα με την απόφαση του υπουργού αρμόδιος για την πολιτική φαρμάκου και τον ΕΟΠΥΥ είναι ο αναπληρωτής υπουργός κ. Μάριος Σαλμάς. Άρα δεν τίθεται κανένα θέμα άλλων αρμοδιοτήτων της κ. Φωτεινής Σκοπούλη, πέραν όσων αφορούν στη δημόσια Υγεία.

Υπό αυτήν την έννοια νομίζω πως δεν πρέπει να παρατηρείται η παραμικρή αντιπαράθεση ή οποιαδήποτε προσπάθεια ερμηνεία του τι εφαρμόζεται. Εν πάση περιπτώσει, εδώ δεν είμαστε ένα πειραματόζωο. Υπάρχουν τρόποι εφαρμογής συστημάτων που έχουν κυριαρχήσει σε όλη την Ευρώπη.

Δεν μπορεί η Ελλάδα να είναι ένας δοκιμαστικός σωλήνας, ο οποίος τελικά μπορεί να καταλήξει στην καταστροφή του συστήματος Υγείας.

Με όλους αυτούς τους πειραματισμούς όμως, δεν έχει μπει στη δίνη της αβεβαιότητας ένας ολόκληρος κλάδος όπως η φαρμακοβιομηχανία που απασχολεί την αφρόκρεμα των επιστημόνων στη χώρα μας, μαζί με την αμυντική βιομηχανία; Ο ιατρικός κόσμος και ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών ποτέ δεν τάχθηκαν ποτέ εναντίον των γενοσήμων και μάλιστα αυτών που παράγονται από την ελληνική φαρμακοβιομηχανία. Απεναντίας μάλιστα, είμαστε εκείνοι που τα στηρίζουμε και τα προτάσσουμε.

Θέλουμε να υπάρχει ασφαλές φάρμακο μέσα από δειγματοληπτικούς ελέγχους, οι οποίοι θα γίνονται ακόμα κι από τον πάγκο του φαρμακείου. Δεν φθάνει μόνο η σφραγίδα του βιοϊσοδυνάμου και της αδείας κυκλοφορίας ενός φαρμάκου. Πρέπει να ελέγχεται ένα σκεύασμα μέσα στην καθημερινότητα αν αυτή η ποιότητα που πήρε την άδεια εξακολουθεί να διατηρείται.

Σ’ αυτήν την περίπτωση δεν μπορεί να υπάρχει φάρμακο «no name»  που θα κυριαρχεί στην αγορά αλλά δεν θα εξασφαλίζεται ο έλεγχός του από τον ΕΟΦ.