Του Κώστα Χαρδαβέλλα

Στα έγκατα της Βουλής, μέσα σε υπόγεια διπλοκλειδωμένα, βρίσκεται εδώ και 38 χρόνια επτασφράγιστα κλειστός ο φάκελος για την προδοσία της Κύπρου- χωρίς καμία κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης, να τολμήσει να τον ανοίξει γιατί περιέχει συντριπτικά στοιχεία μίας ανείπωτης εθνικής προδοσίας που έγινε σε βάρος της Κύπρου από Έλληνες ναυάρχους, στρατηγούς και πτεράρχους, αλλά και από γνωστά πολιτικά πρόσωπα των κυβερνήσεων μετά το 1974.

Δεν ήταν μόνο μοιραίος άνθρωπος για την Κύπρο ο παντοδύναμος δικτάτορας στην Ελλάδα το 1974 ταξίαρχος Δ. Ιωαννίδης που άνοιξε τις πόρτες της Κύπρου για τους Τούρκους, με το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου.

Ήταν και ο τότε αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού, ναύαρχος Αραπάκης, που διέταξε τα ελληνικά υποβρύχια να επιστρέψουν πίσω και να μην χτυπήσουν τον τουρκικό στόλο, που πήγαινε για την απόβαση στην Κύπρο 20 Ιουλίου του 1974.

Τα ελληνικά υποβρύχια τότε είχαν ήδη «κλειδώσει» σαν στόχους για τις τορπίλες τους τα τουρκικά αποβατικά σκάφη και θα μπορούσαν να τα βυθίσουν όλα πριν φτάσουν στην Κύπρο.

Το ερώτημα παραμένει 38 ολόκληρα χρόνια: γιατί ο Αραπάκης διέταξε τα ελληνικά υποβρύχια να μην χτυπήσουν τον τουρκικό στόλο κι από ποιον πήρε την εντολή αυτή;

Άλλος μοιραίος άνθρωπος για την Κύπρο ήταν και ο τότε αρχηγός Αεροπορίας Παπανικολάου, που δεν άφησε τα πολεμικά αεροπλάνα να πετάξουν από την Κρήτη στην Κύπρο και να χτυπήσουν τα τουρκικά που βομβάρδιζαν τη Μεγαλόνησο ή αυτά που μετέφεραν τους τούρκους αλεξιπτωτιστές.

Αλλά ήταν και ο τότε αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Μπονάνος που δεν βρήκε το κουράγιο να στείλει ενισχύσεις από ην Ελλάδα στην Κύπρο για να αντιμετωπιστούν οι εισβολείς.

Η Κύπρος θα μπορούσε να σωθεί. Οι Τούρκοι να πεταχτούν στη θάλασσα. Η τραγωδία των αγνοουμένων και ξεριζωμένων οικογενειών από τα κατεχόμενα θα μπορούσε να είχε αποσοβηθεί αν δεν γινόταν η μεγάλη προδοσία στην Ελλάδα.

Και οι μεγάλοι υπαίτιοι αυτής της τραγωδίας δεν πλήρωσαν ποτέ και έφυγαν από τη ζωή, οι περισσότεροι από αυτούς ανενόχλητοι.