Πριν Καλά καλά ανοίξει τα μάτια του άνοιξε το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας για να δει τι καιρό κάνει. Το κρύο ήταν τσουχτερό. Το γνώριζε από την προηγούμενη μέρα κοιτάζοντας τον καιρό στο ίντερνετ. Μα εκείνο που τον ενδιέφερε είναι να δει πως κουνιούνται οι φυλλωσιές των δέντρων για να δει πόσο αέρα είχε ελπίζοντας να είναι μικρότερης έντασης από αυτόν που είχε διαβάσει.

Πήρε την τσάντα του και κατέβηκε να πάει στο αμάξι. Η πυλωτή πάντα έχει περισσότερο κρύο και ακόμα περισσότερο αέρα από τον κανονικό αποκαρδιώνοντας τον. «Που πάω ρε γαμώτο» σκέφτηκε. Μπήκε μέσα στο αμάξι μισοκοιμισμένος ακόμα. Το σκοτάδι επέμενε πεισματικά εμποδίζοντας την μέρα να έρθει. Στην διαδρομή σε κάποιο σημείο ψιχάλισε.

Καθώς έφτασε στην παράλια βγήκε από το αμάξι και το κρύο του διαπέρασε το κεφάλι. Άφησε τα πράγματα στην καμπίνα και χωρίς να βγάλει το μπουφάν άρχισε να τρέχει πάνω κάτω στην παράλια σε μια υστάτη προσπάθεια για να ζεσταθεί. Τα κύματα άφριζαν και ξεφούσκωναν γλείφοντας τις πατούσες του. Τα παρομοίαζε με τις δυσκολίες της ζωής. Την μια φουσκώνουν και έρχονται ορμητικά πάνω σου και την άλλη φεύγουν ξαφνικά με την πάροδο του χρόνου και το μόνο που μένει είναι η ανάμνηση του αφρού που δημιούργησαν. Γυρνώντας αριστερά το κεφάλι του στην θάλασσα είδε τον ήλιο να ανατέλλει σιγά σιγά μέσα στο βάθος της χρωματίζοντας τον ορίζοντα. Ήταν ένα μοναδικό θέαμα που τον άφησε έκπληκτο δίνοντας του κουράγιο και απομακρύνοντας κάθε ενδοιασμό που είχε ως τώρα για να βουτήξει. Είχε πλέον προθερμανθεί αρκετά και τώρα είχε περισσότερο θάρρος. Κατευθύνθηκε προς την τσάντα του και με γρήγορες κινήσεις γδύθηκε βιαστικά και φόρεσε το μαγιό του.

Η τελική ευθεία είχε αρχίσει. Ήξερε ότι δεν μπορούσε να κάνει πια πίσω. Δέχθηκε τα στοιχειά της φύσης πάνω του θαρραλέα, με πλήρη έλλειψη κακομοιριάς. Ήξερε ότι είναι καλύτερα να πέσει γρήγορα στην θάλασσα για να μην του φανεί η διάφορα. Έβαλε τις πατούσες στο παγωμένο νερό προχωρώντας με γρήγορα βήματα μέχρι το νερό της θάλασσας να φτάσει την μέση του. Κοντοστάθηκε λίγο και πασάλειψε τους ωμούς και το στήθος του με το παγωμένο νερό αφήνοντας ένα αγκομαχητό. Ύστερα βύθισε αργά το υπόλοιπο σώμα του μέσα. Άρχισε να νιώθει χιλιάδες τσιμπήματα ειδικά στο πάνω μέρος του σώματος του. Ξεκίνησε να κάνει ύπτιο και ο πόνος που αισθάνθηκε στο κεφάλι του του θύμισε την αντίστοιχη αίσθηση της παρατεταμένης επαφής του πάγου στο δέρμα. Άλλαξε σε εμπρόσθιο καθώς ο πόνος δυνάμωνε. Τώρα ο πόνος μεταφέρθηκε στο μέτωπο στα μάγουλα, στα μάτια αναγκάζοντας τον σε τακτά διαστήματα να βγάζει το κεφάλι του έξω από το νερό. Κοίταξε το ρολόι. Πέντε λεπτά είχαν περάσει μόνο άλλα του είχαν φανεί πολύ περισσότερα. Ξέρει όμως ότι όπως συνήθισε το σώμα έτσι θα συνηθίσει και το κεφάλι στο παγωμένο νερό.

Οι συνεχόμενες βουτιές θα τον βοηθούσαν σε αυτό. Παρατήρησε τα ψάρια γύρω του. Αλλά βρισκόντουσαν στον βυθό και σκάλιζαν την άμμο για να βρουν τροφή και άλλα κινούνταν σε κοπάδια προς την ίδια κατεύθυνση. Πόσο μαγευτικές ήταν οι αντανακλάσεις του ηλίου στον βυθό της θάλασσας. Πόσο όμορφα που ήταν μέσα στον βυθό. Μακριά από τις αναταράξεις της επιφάνειας, μακριά από τις φουρτούνες της ζωής. Έβγαλε το κεφάλι στην επιφάνεια κοιτάζοντας το χνώτο του που άχνιζε στον αέρα. Ένας άνθρωπος μόνος σε πλήρη αρμονία με την φύση. Μια παραλία δική του χωρίς τα βουητά και την καλοκαιρινή αναστάτωση. Ήθελε να καθίσει και άλλο μέσα άλλα γνώριζε ότι αυτό είναι επικίνδυνο. Άλλωστε είχε περάσει ήδη μισή ώρα.

Όταν βγήκε για άλλη μια φορά ο αέρας του χειμώνα τον πάγωσε ολοκληρωτικά. Μα το σώμα του δεν είχε δεχτεί ακόμα το τελικό σοκ. Το ντους που θα ακολουθούσε. Ένα δυο λεπτά ήταν αρκετά για να πάει στην καμπίνα, να σκουπιστεί και να αλλάξει. Η πετσέτα ακουμπούσε πάνω στο σώμα του και μετά βίας καταλάβαινε αν έχει σκουπιστεί η όχι. Περισσότερο πόνος ήταν , παρά αίσθηση. Το τρέμουλο του σώματος που προσπαθούσε να κερδίσει ξανά την θερμοκρασία του είχε ξεκινήσει εμποδίζοντας τον να φορέσει με ευκολία τα ρούχα του. Οι κινήσεις του ήταν αργές, προσεχτικές καθώς τα δάχτυλα δύσκολα υπάκουαν στις εντολές του εγκεφάλου.

Κατευθύνθηκε προς το αμάξι. Οι ενδορφίνες, κάτι σαν μορφίνη στον ανθρώπινο οργανισμό, είχαν απελευθερωθεί και μαζί τους οι αντικαταθλιπτικές και αναλγητικές τους ιδιότητες. Η ευφορία και η ζωντάνια που του προσέφερε απλόχερα το κρύο νερό, είναι αυτά που θα του δώσουν δύναμη για να το επαναλάβει την επόμενη φορά....