Το Σχολείο είναι ο επόμενος, μετά την οικογένεια, χώρος κοινωνικοποίησης
και ψυχοπνευματικής ανάπτυξης του παιδιού.
Στο σχολείο, το παιδί απομακρύνεται από το προστατευτικό οικογενειακό
περιβάλλον και προετοιμάζεται να ενταχθεί ομαλά και με όσο το δυνατόν
περισσότερα εφόδια στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον της ενήλικης ζωής του.
Στη διάρκεια των χρόνων σχολικής του φοίτησης θα αποκτήσει γνώσεις, θα
αναπτύξει τις γνωστικές του λειτουργίες, θα αφυπνίσει τις δεξιότητες και τα
ταλέντα του, και θα βιώσει την εμπειρία της επικοινωνίας και του
μοιράσματος με τους άλλους.
Μέσα από τις εμπειρίες και τα βιώματά του, με τους συμμαθητές και τους
δασκάλους του, θα αποκτήσει συνείδηση των στοιχείων του χαρακτήρα του και θα
μάθει νέες συμπεριφορές.
Στο σχολείο, το παιδί μαθαίνοντας για τον πολιτισμό και την ιστορία του
ανθρώπου, θεμελιώνει και τις δικές του προσδοκίες για τη ζωή του, αποκτά
κίνητρα για την δημιουργικότητα, τη μάθηση και την προσωπική του ανάπτυξη.
Συμβαίνουν, όμως όλα αυτά, ή η σχολική πραγματικότητα είναι διαφορετική;
Σήμερα, το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα, δείχνει την απουσία μιας
ολοκληρωμένης παιδείας. Οπως δείχνουν τα πράγματα, φαίνεται να απουσιάζει
μια εκπαιδευτική ιδεολογία, ικανή να καλύψει και να αναπτύξει τις ανάγκες
του παιδιού στην ατομική και κοινωνική ζωή του.
Η σχολική δομή και τα εκπαιδευτικά προγράμματα φαίνεται να έχουν
εγκαταλείψει στους νόμους της εργασιακής προσφοράς και ζήτησης την
κοινωνική ανάπτυξη και την εσωτερική ισορροπία των παιδιών της. Η μάθηση
εστιάζεται μόνο στην εξειδικευμένη γνώση, με στόχο την επαγγελματική
επιτυχία, το χρήμα και την κοινωνική δύναμη. Αυτό το ισχυρά δομημένο
εκπαιδευτικό πλαίσιο πολύ λίγα περιθώρια αφήνει στην υποκειμενικότητα, την
αυτενέργεια, την αλληλεπίδραση και επικοινωνία με τους άλλους, τη χαρά της
ζωής, έξω από την οικονομική ωφέλεια και την κοινωνική δύναμη. Το σχολικό
πλαίσιο, μέσα στο οποίο ζουν και ενεργούν οι μαθητές, παράγει, μεταφέρει,
ενθαρρύνει και επιβάλλει μηνύματα, στάσεις και συμπεριφορές εξειδικευμένων
αντιλήψεων και κοινωνικών προτεραιοτήτων: Ο βαθμοθηρικός ανταγωνισμός, η
υπερπληροφόρηση - όλο και περισσότερες γνώσεις- σε μια κούρσα ανταγωνισμού ,
που θα εξασφαλίσει την εισαγωγή στα πανεπιστήμια, καταργεί και το παραμικρό
περιθώριο μιας ουσιαστικής μάθησης Οι Γενικές Εξετάσεις είναι το μόνο
ζητούμενο αγαθό, το μείζον ζήτημα των νέων σχολικών προγραμμάτων και των
κατά καιρούς εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων.
Η σχολική εκπαίδευση, στην Ελλάδα, δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να
προμηθεύσει ένα γενικό προσανατολισμό ζωής και να χαράξει ένα συνολικό
μορφωτικό χάρτη. Αντίθετα, υπηρετώντας μια κοινωνική δυναμική, αυτή του
οικονομικού εργασιακού στόχου, τείνει να γίνεται όλο και πιο επαγγελματικά
«εργαλειακή». Σκοπός της είναι να εφοδιάσει τον μαθητή με τέτοιες
λειτουργικές γνώσεις, που θα τον εξυπηρετήσουν στον επαγγελματικό και μόνο
χώρο. Τα παιδιά, με λίγα λόγια, μαθαίνουν γράμματα, για να τα εξαργυρώσουν
αργότερα με μια ανάλογη εργασία και όχι για τη χαρά της μάθησης και της
ζωής.
Έτσι, ο σχολικός επαγγελματικός προσανατολισμός γίνεται όλο και πιο
εξειδικευμένος, δημιουργώντας μια ακόμη αναπόφευκτη παρενέργεια: Το σχολείο
να παίρνει σιγά- σιγά τη θέση του πάρεργου και τα ιδιωτικά φροντιστήρια να
επιτελούν το κυρίως σχολικό έργο.
Facebook αστεία, εικόνες, βίντεο και άλλα! Μια σελίδα για την αστεία πλευρά του FaceBook. Αστείες φωτογραφίες ,καταστάσεις, βίντεο και άλλα απο το Facebook είναι εδώ.
