Όλο και περισσότερες γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες σε κάποιο στάδιο της ζωής τους, με το πρόβλημα της υπερμελάγχρωσης είτε πρόκειται για καφέ κηλίδες είτε για ανομοιόμορφο χρώμα δέρματος. Στην Ευρώπη, το 20% των γυναικών άνω των 25 ετών εμφανίζουν καφές κηλίδες ενώ η κατάσταση αυτή εντείνεται με την ηλικία. Στην ηλικία των 40 ετών το πρόβλημα αφορά 1 στις 3 γυναίκες για να φτάσει σε ποσοστό 90% στις γυναίκες άνω των 50 ετών. Οι υπερμελαγχρώσεις είναι εντοπισμένες ή εκτεταμένες καφέ κηλίδες και διακρίνουμε διάφορους τύπους υπερμελαγχρώσεων:

Οι καφέ κηλίδες είναι λείοι καφέ λεκέδες, με σαφώς αφοριζόμενα όρια, που εμφανίζονται στις φωτο-εκτεθειμένες ζώνες. Οφείλονται στην επαναλαμβανόμενη έκθεση στον ήλιο και αυξάνονται με την ηλικία. Η κηλίδα γίνεται πιο έντονη σε χρώμα, προσκολλάται στη θηλώδες χόριο και παχαίνει σε επίπεδο επιδερμίδας.

Οι μεταφλεγμονώδεις μελαγχρώσεις. Πρόκειται για υπολειπόμενες μελαγχρωματικές κηλίδες (υπερμελανινοποίηση του δέρματος) που επιμένουν μετά την ίαση διαφόρων δερματοπαθειών (λοιμώδεις, παρασιτικές ή κνησμώδεις δερματοπάθειες). Είναι πολύ συχνές σε άτομα με σκούρο φωτότυπο μετά από ερεθισμό, έγκαυμα, peeling και έκθεση στον ήλιο.

Οι φωτοτοξικές αντιδράσεις. Ορισμένες υπερμελαγχρώσεις μπορεί να οφείλονται σε φωτοτοξικές αντιδράσεις σε αρώματα ή ορισμένα φάρμακα.

Το μέλασμα. Ο τύπος αυτός της υπερμελάγχρωσης έχει σχέση με 2 παράγοντες: ορμονική διέγερση και διέγερση από τις ακτίνες UV. Πρόκειται για υπερμελάγχρωση σε εκτεταμένη επιφάνεια του προσώπου, καλοήθη αλλά που μπορεί να είναι πολύ αντιαισθητική, η οποία γίνεται πιο έντονη με την έκθεση στον ήλιο. Παρατηρείται κυρίως στις γυναίκες (προσβάλλει μόνο το 10% των ανδρών) με σκούρο φωτότυπο και ειδικότερα τις Ασιάτισσες, τις Ισπανίδες και τις Πορτογαλίδες. Οι υπερμελαγχρώσεις αυτές εμφανίζονται από την εφηβεία. Το περίγραμμα των κηλίδων είναι ακανόνιστο και η κατανομή της μελάγχρωσης είναι συμμετρική σχηματίζοντας ακανόνιστα στρώματα. Εντοπίζονται στο μέτωπο, τα μάγουλα, τους κροτάφους, το άνω χείλος και το πηγούνι. Το χρώμα τους, γενικά, δεν είναι ομοιόμορφο: πηγαίνει από ωχρό κίτρινο σε μαύρο περνώντας από το μπλε. Η εξέλιξη είναι αργή και κυρίως χρόνια, η δε διάρκειά της από 10 έως 20 χρόνια. : Από ιστολογικής πλευράς, διακρίνουμε 2 είδη μελασμάτων: Επιδερμιδικό (βασική στιβάδα και στιβάδες πάνω από τη βασική) και δερματικό (επιφανειακό μέσο δέρμα). Τα περισσότερα μελάσματα είναι μεικτά και η εξέταση με το λαμπτήρα του Wood μας επιτρέπει να καθορίσουμε την επικρατούσα μορφή. Πολλά αίτια οδηγούν στην εμφάνιση του μελάσματος: Τα αντισυλληπτικά που περιέχουν οιστρογόνα–προγεστερόνη προκαλούν υπερμελάγχρωση στο 5 -8% των γυναικών. Η εγκυμοσύνη είναι μια συχνή αιτία του μελάσματος που καλείται και «μάσκα εγκυμοσύνης» και το οποίο γενικά εξαφανίζεται με τον τοκετό, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να παραμείνει υπολειπόμενη υπερμελάγχρωση. Οι θεραπείες ορμονικής υποκατάστασης μετά την εμμηνόπαυση μπορούν επίσης να προκαλέσουν μέλασμα.