Στο γιατρό:

- Γιατρέ, όταν ακουμπάω τη γλώσσα μου πάνω σε ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο στο οποίο έχω συνδέσει δυο ηλεκτρόδια, νιώθω ένα ρυθμικό τσίμπημα, αλλά μόνο αν πρώτα έχω φάει μηλόπιτα και έχω κάνει γαργάρα με βότκα. Έχω κάτι;

Γιατρός:

- Πολύ ελεύθερο χρόνο.

 Ο δημόσιος κατήγορος στο δικαστήριο μιας μικρής επαρχιακής πόλης καλεί την πρώτη του μάρτυρα, μια γιαγιά γύρω στα 80 και την ρωτάει με τελείως επαγγελματικό ύφος:

- Με γνωρίζετε εμένα, κυρία Θεοδώρου;

- Και βέβαια σας γνωρίζω, κύριε Αλεξίου, απαντάει η ηλικιωμένη γυναίκα. Σας ξέρω από μικρό παιδάκι και πρέπει να ομολογήσω ότι με έχετε απογοητεύσει. Λέτε ψέματα, απατάτε συνέχεια τη γυναίκα σας, κουτσομπολεύετε τους πελάτες σας. Βεβαίως σας γνωρίζω!

Αποσβολωμένος τελείως ο δικηγόρος από την απρόσμενη απάντηση της γριάς και μη ξέροντας τι άλλο να πει, δείχνει με το δάχτυλό του στην άλλη μεριά της αίθουσας και λέει:

- Τον δικηγόρο της υπεράσπισης τον γνωρίζετε;

- Ω ναι, και τον κύριο Σοφόπουλο τον γνωρίζω, απαντά πάλι η μάρτυς. Τον κρατούσα όταν ήτανε μωρό και μπορώ να πω ότι κι αυτός με έχει απογοητεύσει. Είναι μέθυσος και χαρτοπαίκτης, δεν μπορεί να κάνει σχέση με κανένα και είναι από τους χειρότερους δικηγόρους της πόλης μας! 

Στο σημείο αυτό, ο πρόεδρος κτυπά το σφυράκι του στην έδρα, διακόπτει τη διαδικασία και καλεί και τους δύο δικηγόρους να πλησιάσουν την έδρα. Όταν πλησιάζουν, σκύβει μπροστά και τους λέει με σιγανή φωνή:

- Όποιος από τους δύο σας τη ρωτήσει αν με ξέρει, την έβαψε!!!!!

 Ο γιατρός στον πελάτη του:

- Πρέπει να κάνετε λίγο γυμναστική. Γιατί δεν δοκιμάζετε να κάνετε μία βόλτα με το ποδήλατο κάθε πρωί;

- Θα το ήθελα πολύ! Αλλά το πρόβλημα είναι, ποιός θα με σπρώχνει;

 - Γιατρέ μου, κάθε νύχτα βλέπω τον ίδιο τρομακτικό εφιάλτη. Κάποιος με κυνηγά για να με σκοτώσει. Ξάφνου βλέπω μια πόρτα με μια μεγάλη επιγραφή.

Σπρώχνω να την ανοίξω αλλά δεν ανοίγει, σπρώχνω, σπρώχνω, ξανασπρώχνω αλλά δεν κουνιέται. Και τότε ιδρώνω και ουρλιάζω από το φόβο μου και ξυπνάω έντρομος.

- Και τι ακριβώς λέει αυτή η επιγραφή; ρωτάει ο γιατρός.

- "ΕΛΞΑΤΕ".

 Ενας πατέρας, δικηγόρος το επάγγελμα, αφού κατάφερε και έκανε και το γιο του δικηγόρο για να συνεχίσει το γραφείο του, άρχισε να του αναθέτει σιγά-σιγά κάποιες υποθέσεις απο τις δικές του, για να πάρει μπρος. 

Μετά απο ενα μήνα, έρχεται ο γιος γεμάτος χαρά και λεει στον πατέρα ενθουσιασμένος:

- Πατέρα, τελείωσα εκείνη την υπόθεση που εσύ την παίδευες για χρόνια!!!

- Να βλάκα! Με αυτή την υπόθεση σε μεγάλωσα!

 Ο δημόσιος κατήγορος στο δικαστήριο μιας μικρής επαρχιακής πόλης καλεί την πρώτη του μάρτυρα, μια γιαγιά γύρω στα 80 και την ρωτάει με τελείως επαγγελματικό ύφος: 

- Με γνωρίζετε εμένα κυρία Θεοδώρου;

- Και βέβαια σας γνωρίζω κύριε Αλεξίου, απαντάει η ηλικιωμένη γυναίκα. Σας ξέρω από μικρό παιδάκι και πρέπει να ομολογήσω ότι με έχετε απογοητεύσει. Λέτε ψέματα, απατάτε συνέχεια τη γυναίκα σας, κουτσομπολεύετε τους πελάτες σας. Βεβαίως σας γνωρίζω! 

Αποσβολωμένος τελείως ο δικηγόρος από την απρόσμενη απάντηση της γριάς και μη ξέροντας τι άλλο να πει, δείχνει με το δάχτυλό του στην άλλη μεριά της αίθουσας και λέει:

- Τον δικηγόρο της υπεράσπισης τον γνωρίζετε;

- Ω, ναι και τον κύριο Σοφόπουλο τον γνωρίζω, απαντά πάλι η μάρτυς. Τον κρατούσα όταν ήτανε μωρό και μπορώ να πω ότι κι αυτός με έχει απογοητεύσει. Είναι μέθυσος και χαρτοπαίκτης, δεν μπορεί να κάνει σχέση με κανένα και είναι από τους χειρότερους δικηγόρους της πόλης μας! 

Στο σημείο αυτό, ο πρόεδρος κτυπά το σφυράκι του στην έδρα, διακόπτει τη διαδικασία και καλεί και τους δύο δικηγόρους να πλησιάσουν την έδρα.

Όταν πλησιάζουν, σκύβει μπροστά και τους λέει με σιγανή φωνή:

- Όποιος από τους δυο σας την ρωτήσει αν με ξέρει, την έκατσε!

 Τρεις διακεκριμμένοι πλαστικοί χειρούργοι συζητούσαν για τις επιτυχίες τους.

Λέει ο Γερμανός:

- Στο ιατρείο μου ήρθε κάποιος με τεράστια αυτιά σαν γαϊδάρου. Με παρακάλεσε να του τα φτιάξω κανονικά. Τον έβαλα στο χειρουργείο μου και κόψε-ράψε-κόψε-ράψε, του εφτιαξα κανονικά αυτιά.

- Ασε, του λέει ο Γάλλος, σε μένα ήρθε ένας ο οποίος ειχε μια γλώσσα μισό μέτρο και διχαλωτή! Δύσκολη επέμβαση, αλλά κόψε-ράψε-κόψε-ράψε κατάφερα και του έφτιαξα μια κανονική γλώσσα. 

Ηρθε η σειρά του Έλληνα ο οποίος είπε: 

- Αυτά συνάδελφοι δεν είναι τίποτε. Μία ημέρα ήρθε κάποιος στο ιατρείο μου και μου είπε: "Γιατρέ, θέλω να κάνεις τα αρχίδια μου όταν περπατάω να σέρνονται στο χώμα".

- Μη μου πείς οτι τα κατάφερες; ρώτησαν με απορία οι άλλοι.

- Ε, κόψε-ραψε-κόψε-ράψε, του έκανα τα πόδια 2 εκατοστά...

 Ε: Πόσοι δικηγόροι χρειάζονται για να αλλάξουν μια καμένη λάμπα;

Α: Ένας. Μόνο που όταν τελειώσει, θα είναι δική του.