Ήτανε σε ένα λιβάδι ένα ζευγάρι, το άσπρο άλογο και η άσπρη φοράδα.

Ζούσαν ευτυχισμένοι στον παράδεισό τους, είχαν τον έρωτά τους, άφθονο χορτάρι ήλιο κλπ. Η ζωή τους ήταν ένα όνειρο...

Μια μέρα όμως στην άλλη πλευρά του λιβαδιού εμφανίστηκε ένα μαύρο αρσενικό άλογο, στην αρχή δεν του έδωσαν σημασία, όσο πέρναγε ο καιρός όμως η φοράδα το γλυκοκοίταζε. Ήξερε πως αυτό που ένοιωθε ήταν λάθος, όμως μέσα της είχε φωλιάσει η επιθυμία για το άγνωστο, το απρόβλεπτο, το μυστηριώδες. Κάποια μέρα λοιπόν που οι ορμόνες της χτύπησαν "κόκκινο" αποφάσισε να εγκαταλείψει τον άσπρο της σύντροφο και να πάει να βοσκήσει χορτάρι στην πλευρά του μαύρου αλόγου. Το άσπρο άλογο από καιρό είχε καταλάβει πως κάτι συνέβαινε αλλά μόλις έφυγε η φοράδα κατάλαβε πως ήρθε το τέλος.

Τυφλωμένος μέσα στην απελπισία του, με την καρδιά του πληγωμένη και κατακερματισμένη κατάλαβε πως η ζωή για αυτόν είναι μάταιη. Τα είχε όλα, ζούσε σε έναν παράδεισο με την αγάπη του και τώρα βρέθηκε στην άλλη μεριά του λιβαδιού να βλέπει το παράνομο ζευγάρι ανίκανος να αντιδράσει, ένα πράγμα του έμενε μόνο...

Χωρίς δεύτερη σκέψη παίρνει φόρα και πηδάει από τον γκρεμό στην άκρη του λιβαδιού, στα τελευταία δευτερόλεπτα της πτώσης του δεν έβγαλε άχνα, βυθίστηκε στην μοιραία λύτρωση που του προσέφεραν οι κοφτερές πέτρες...

Η φοράδα μόλις είδε από μακριά το συμβάν πάγωσε, ξύπνησε από την νιρβάνα που ζούσε, συνειδητοποίησε τι είχε κάνει.

Αμέσως συλλογίστηκε πόσο τραγική ήταν η μοίρα της, κατέστρεψε τον μοναδικό έρωτά της, την αγάπη τους, την ευτυχία τους και όλα αυτά για ένα πρόσκαιρο πάθος. Δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί περισσότερο από λίγα λεπτά και οι οπλές της αποχωρίστηκαν το γνώριμο χορτάρι του λιβαδιού για να συναντήσουν το κενό του γκρεμού λίγο πριν τον μακάβριο γδούπο.

Το μαύρο άλογο συντετριμμένο παρακολουθούσε τους 2 εραστές να θυσιάζονται δίνοντας καθυστερημένα με τον θάνατό τους το φιλί της ζωής στην αγάπη τους, τι ειρωνεία...

Η ζωή για αυτόν ήταν πλέον ανυπόφορη, το αίμα που έβαφε τις οπλές του ήταν δυσβάσταχτο φορτίο και τον λύγισε. Ζητώντας μέσα του τη λύτρωση βρέθηκε να νοιώθει τελευταία φορά το αεράκι να του χαϊδεύει τη χαίτη καθώς βούταγε στη χαράδρα.

Μόνο μια φωνή από τα βάθη του γκρεμού βρέθηκε να συντροφεύει τον γδούπο από το σώμα του που συνθλιβόταν στα βράχια, μια φωνή που έλεγε.....

- Ποιος μαλάκας πετάει άλογα;;;;;

 Ο λαγός είχε πολύ άχτι τον λύκο, εξαιτίας όλων των ιστοριών που ο λύκος τρώει τον λαγό, και έψαχνε αφορμή για να τον δείρει.

Οπότε την Κυριακή στο συμβούλιο των ζώων λέει ο λαγός στον λύκο:

- Λύκε, γιατί δεν φοράς καπέλο;

- Ε, δεν είχα, ρε λαγέ, λέει ο λύκος.

Αυτό ήταν, βρίσκει την αφορμή ο λαγός, σπάει τον λύκο στο ξύλο...

Την επόμενη Κυριακή λέει ο λαγός:

- Λύκε, γιατί δεν φοράς καπέλο;

- Ε, δεν πρόλαβα να αγοράσω, ρε λαγέ, λέει ο λύκος.

Ξαναβρίσκει την αφορμή ο λαγός, σπάει τον λύκο στο ξύλο...

Μετά ο λαγός σκέφτεται ότι μάλλον αυτήν την βδομάδα θα έχει πάρει ο λύκος καπέλο, και δεν θα πιάνει η δικαιολογία.

Πάει λοιπόν και ρωτά την κουκουβάγια, το σοφό πουλί του δάσους, τι να πει στον λύκο, για να βρει δικαιολογία να τον δείρει.

- Α, λέει η κουκουβάγια, είναι πολύ απλό. Θα τον στείλεις να σου πάρει τσιγάρα. Αν σου φέρει μαλακό θα του πεις: "Γιατί δεν έφερες σκληρό;" Και το αντίθετο... Έτσι θα μπορέσεις να τον πλακώσεις στο ξύλο πάλι.

Έρχεται η Κυριακή, στο συμβούλιο των ζώων λέει ο λαγός:

- Λύκε, έλα δω.

- Ε, χίλια συγνώμη, λαγέ, λέει ο λύκος, αλλά πάλι δεν κατάφερα να πάρω καπέλο.

- Καλά, λέει ο λαγός. Δεν πειράζει. Θα πας να μου πάρεις τσιγάρα;

- Φέρε λεφτά.

Του δίνει τα λεφτά ο λαγός, κάνει τρία βήματα ο λύκος, γυρίζει και ρωτάει:

- Μαλακό ή σκληρό;

Και ο λαγός απαντάει:

- Γιατί δεν φοράς καπέλο;

 Τρεις σκύλοι συναντιώνται στον προθάλαμο του κτηνίατρου.

Αρχίζουν κουβεντούλα:

- Εσύ γιατί είσαι εδώ;

- Για ευθανασία. Aσε, δεν ξέρω τι με έπιασε και μια μέρα που έλειπαν τα αφεντικά, άρχισα να χέζω και να κατουράω παντού, να ξεσκίζω τις κουρτίνες, τις πολυθρόνες, ρημαδιό το έκανα το σπίτι κι ας πέρναγα τόσο καλά.

- Eσύ; Ρωτάνε τον δεύτερο.

- Κι εγώ για ευθανασία. Και μένα το μαλάκα κάτι με έπιασε, κι ενώ πέρναγα μπέικα, μια μέρα που τα αφεντικά ετοίμαζαν το πάρτυ τους, χίμηξα πάνω στα τραπέζια, στους μπουφέδες, πάνε τα κοτόπουλα, πάνε τα ζαμπόνια, τα ρήμαξα, πάει το πάρτυ, ζοχαδιαστήκανε και νά 'μαι τώρα.

- Κι εσύ; ρωτούν τον τρίτο.

- Εγώ, μια μέρα ήμουν ξάπλα στο μαξιλάρι μου, μπαίνει η κυρία μου με ένα tάνγκα μόνο και τη σφουγγαρίστρα κι αρχίζει να σφουγγαρίζει, να σκύβει, να κουνιέται, δεν ξέρω τι με έπιασε και της χυμάω από πίσω και της τον φοράω. Τρόμαξαν να με ξεκολλήσουν από πάνω της.

- Ε, καλά, εσύ δικαίως, την αξίζεις την ευθανασία.

- Ποιά ευθανασία; Εμένα τα... νύχια ήρθα να μου κόψουν!!!

 - Κρεοπωλείο, τί θα θέλατε;

- Έχετε μοσχαρίσια πόδια;

- Ναι.

- Αφτιά προβατίνας;;

- Ασφαλώς!

- Κοιλιά γουρουνιού;;;

- Μα και βέβαια.

- Καλά φίλε, πρέπει να μοιάζεις με ΤΕΡΑΣ!!!

 Μπαίνει μια μέρα μέσα σε ένα αρτοπωλείο ένα άλογο και λέει στον αρτοπώλη:

- Καλημέρα, βάλε μου ένα πολύσπορο και μία μαργαρίτα.

Ο αρτοπώλης το κοιτάει με γουρλωμένα μάτια, και του δίνει αυτά που του ζήτησε.

Όταν το άλογο βγαίνει απο το μαγαζί, αμέσως ο φούρναρης στρέφεται στους πελάτες που κι αυτοί είχαν μείνει κάγκελο:

- Καλά το είδατε κι εσείς, ή μήπως δεν είμαι στα καλά μου; Αυτό το άλογο μίλησε!!! Αν είναι δυνατόν!

Μετά απο λίγα δευτερόλεπτα μπαίνει το άλογο ξανά στο μαγαζί και λέει στον φούρναρη: 

- Συγγνώμη, μπορείς να μου δώσεις και μία σακούλα, γιατί είμαι με το μηχανάκι;

 - Αγαπάς τα ζώα, Τάκη;

- Αν σου πω ναι, θα το πάρεις απάνω σου;

 Κάποτε ήταν ένας κυνηγός και συζητούσε με έναν φίλο του:

- Που λες, Αναστάσιε, μου τύχε μια φορά μια αρκούδα... Πως να σου το πω, τέρας ολοζώντανο!

- Αντε ρε, εσύ τι έκανες τότε;

- Αρχικά, προσπάθησα να την πυροβολήσω, αλλά μου τελείωσαν οι σφαίρες!

- Σοβαρά! Και μετά τι έκανες;

- Αρχισα και έτρεχα! 

- Και η αρκούδα;

- Η αρκούδα με πήρε στο κυνήγι. Από μπροστά έτρεχα εγώ και από πίσω η αρκούδα. Και εκεί που τρέχαμε πάει η αρκούδα να με πιάσει και πλατς!! Γλίστρησε.... Εγώ, όπου φύγει- φύγει! Αλλά η αρκούδα ξανασηκώθηκε και άρχισε πάλι το κυνήγι, μέχρι που πλατς... εκεί που ετοιμαζόταν να με γραπώσει, έπεσε πάλι! Για να μη στα πολυλογώ το ίδιο συνέβαινε ξανά και ξανά μέχρι που τελικά κατόρθωσα να ξεφύγω!!

- Πρέπει να είσαι πολύ γενναίος! Εγώ στη θέση σου θα τα είχα κάνει πάνω μου!!

- Και που νομίζεις ότι γλίστραγε η αρκούδα;!!

 - Τι δεν ζυγίζει ούτε ένα γραμμάριο και έχει το ίδιο μέγεθος με έναν ελέφαντα;

- Η σκιά του!

 Στην κιβωτό του ο Νώε έχει βάλει ένα ζευγάρι από όλα τα είδη των ζώων. Ανάμεσά τους είναι και ένα βατραχάκι που τον έχει πρήξει με τις ερωτήσεις του: 

- Τι θα φάαααμε σήμεραααα, Νώωωωεεε; τον ρωτάει με το τεράστιο στόμα του.

- Χόρτα, του απαντάει ο Νώε.

Την επομένη, το βατραχάκι πάλι τα ίδια:

- Τι θα φάαααμε σήμεραααα, Νώωωωεεε; 

Το ίδιο βιολί συνεχίζεται για μέρες, ώσπου μια μέρα:

- Τι θα φάαααμε σήμεραααα, Νώωωωεεε; ρωτάει ξανά το βατραχάκι.

- Να σου πω, του λέει ο Νωε. Σήμερα θα φάμε ένα πράσινο ζωάκι που έχει ένα πολύ μεγάλο στόμα!

Και το βατραχάκι, κλείνοντας όσο γίνεται το στόμα του:

- Ούχου, του καημένου του κρουκουδειλάκι!