Γνωρίζω κάποιον ρωτώντας τον για τη ζωή του και μιλώντας για τη δική μου.
- Τι είναι σημαντικό στη ζωή γι' αυτόν/ήν;
- Με τι του αρέσει ν' ασχολείται;
- Τι μπορούμε να κάνουμε μαζί;
Εμπλεκόμαστε σε μια φιλική σχέση που μπορεί να οδηγήσει σε μια βαθύτερη σχέση σώματος και ψυχής, όταν μιλάμε για τον εαυτό μας, ενδιαφερόμαστε και επιτρέπουμε στον άλλον να μας μιλήσει για κείνον/η. Δε μιλάμε, δηλαδή, μόνο για την τηλεόραση, για το video-game που μας αρέσει και στους δυο ή δεν πάμε μόνο σε clubs, όπου συχνά αυτό που γίνεται είναι να τον/την κοιτάω και να με κοιτά.
Η σχέση του ανθρώπου με την πραγματικότητα οδηγείται από την επιθυμία και όχι από το ένστικτο. Η επιθυμία εκφράζεται, κατ' αρχήν, μέσα από το λόγο.
Καμιά φορά παρομοιάζουμε το ένστικτο στον άνθρωπο με την ενστικτώδη ζωή των ζώων. Αλλά οι ομοιότητες μεταξύ των δύο είναι μικρές. Απόδειξη ότι δεν υπάρχει συνταγή για τα σημαντικά ερωτήματα της ερωτικής ζωής:
- Ποιον να επιλέξω ως σύντροφο;
- Πότε; Πώς το κάνω;
Αντίθετα, τα ζώα ξέρουν και με ποιον και πότε και πώς. Τα οδηγεί το ένστικτό τους, χωρίς παρεκκλίσεις, στο σεξουαλικό σύντροφο. Στον άνθρωπο, όμως, η συνάντηση με τον άλλο είναι πολύ πιο περίπλοκη. Εάν υπάρχει μια οδηγία που να μπορεί να μας κατευθύνει, αυτή είναι το να σεβόμαστε τον εαυτό μας και τον άλλον, να μας εμπιστευόμαστε. Αγάπη και εμπιστοσύνη πάνε μαζί. Όταν λέμε «σέβομαι», εννοούμε σέβομαι και εμπιστεύομαι την απόσταση που με χωρίζει από τον άλλον και ενδιαφέρομαι να τη διατηρήσω, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε ο άλλος να συνεχίζει να έχει ενδιαφέρον, εκείνος για μένα και εγώ για κείνον. «...Αν δεν υπήρχε η απόσταση
θα μαραζώνανε τα μακρινά ταξίδια
με μηχανάκι θα μας έφερναν στα σπίτια
σαν πίτσες την υφήλιο που ορέχτηκε η φυγή μας.»
Κική Δημουλά, «Η εφηβεία της λήθης» Οι σχέσεις είναι σαν ταξίδια. Έτσι, αν νιώθεις ότι στη σχέση σου δεν αισθάνεσαι άνετα, ότι δεν μπορείς να εκφραστείς, όπως γίνεται με τους φίλους σου, δεν υπάρχει λόγος να παραμένεις σ' αυτήν ή να είσαι πιστός/ή στο όνομα ενός ιδανικού.
Όταν ο ένας είναι φτιαγμένος για τον άλλον, όταν υπάρχει φιλία, τότε έχει νόημα η πίστη. Διαφορετικά, η δύναμη είναι στο να χωρίσεις. Να θυμάστε, πάντα κάποιος χωρίζει μόνος του. Δεν μπορεί, δηλαδή, να περιμένει να συμφωνήσει και ο άλλος. Φιλία σημαίνει αλληλεγγύη, αποδοχή και ενδιαφέρον για τη διαφορετικότητα του άλλου.
Σημαίνει επιθυμία για συνομιλία και επικοινωνία. Άλλωστε, τι είναι η μακροχρόνια σχέση αγάπης; Μια επιθυμία συνομιλίας με την ψυχή και το σώμα του άλλου μέχρι τα βαθιά γεράματα. Είναι η τέχνη να επιτρέπουμε στον άλλον να είναι φίλος μας, να μας εκπλήσσει και όχι να τον θεωρούμε δεδομένο: να γνωρίζουμε, δηλαδή, εκ των προτέρων τι θα πει και τι θα κάνει. Τότε βαριόμαστε και θέλουμε να φύγουμε. Στην εφηβεία, βέβαια, σπάνια μια σχέση μπορεί να γίνει μια σχέση ζωής. Συνήθως, πρόκειται για πειραματισμούς στη σχέση με τον άλλο. Αυτό είναι το θετικό και ακριβώς γι' αυτό χρειάζεται αρκετή ειλικρίνεια και σοβαρότητα για μια καλή αρχή. Εμπιστοσύνη, όμως, τι είναι; Είναι η οικειότητα; Αν π.χ. μπορώ να γδυθώ μπροστά σε κάποιον σημαίνει ότι του έχω εμπιστοσύνη; Καθόλου. Το να γδυθώ με άνεση μπροστά σε κάποιον μπορεί να το κάνω για να φανώ ότι έχω οικειότητα, εμπιστοσύνη ή για να προκαλέσω. Αυτός που έχει εμπιστοσύνη σε κάποιον δε δίνει ιδιαίτερη σημασία στην οικειότητα. Έτσι είπε ο Νίτσε και διαβάστε τι λέει ακόμα για την εμπιστοσύνη: «Άνθρωποι που μας χαρίζουν απεριόριστη εμπιστοσύνη πιστεύουν ότι αποκτούν έτσι το δικαίωμα να τους εμπιστευόμαστε και μεις. Πρόκειται για συμπεράσματα λανθασμένα, με δώρα δεν αποκτά κανείς δικαιώματα
|
