Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός τσιγκούνη;

Ο τσιγκούνης άνθρωπος είναι ένας τύπος προσωπικότητας που διακατέχεται από έντονη ανάγκη για έλεγχο των χρημάτων του, σε τέτοιον βαθμό που όλη του η κοινωνική, επαγγελματική και προσωπική ζωή πάσχουν.

Είναι σαν να διακατέχεται από μία μόνιμη ιδεοληψία, όπου και μόνο η σκέψη ότι θα ξοδέψει ή θα χάσει τον έλεγχο των κεκτημένων του μπορεί να του επιφέρει ταραχή και να τον κάνει ψυχαναγκαστικά να μαζεύει περαιτέρω τα χρήματά του.

Εκ των πραγμάτων, η τσιγκουνιά μολύνει και τις συναισθηματικές και διαπροσωπικές δυνατότητες ενός ατόμου, καθώς ο φόβος για την απώλεια ελέγχου πάνω σε αυτά και ο βαθύς φόβος εκμετάλλευσης από τους άλλους τον στοιχειώνει κάθε στιγμή. Η απομόνωση είναι μια συχνή παρενέργεια της τσιγκουνιάς.

Η οικονομική δυνατότητα ενός ανθρώπου δεν έχει να κάνει με το αν εκείνος είναι ή όχι τσιγκούνης. Πρόκειται για μια παθολογική κατάσταση, όπου δεν έχει τίποτα να κάνει με το να είσαι οικονόμος και λογικά επιφυλακτικός απέναντι σε σπατάλες.

Ο προγραμματισμός των εξόδων, η πρακτική σκέψη όταν πρόκειται να γίνει ένα μεγάλο έξοδο, στα πλαίσια μιας γενικότερης γενναιοδωρίας ως στάση ζωής, είναι χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός ατόμου που δεν εμπίπτει στην παθολογία της τσιγκουνιάς.

Ποια τα αίτια πίσω από αυτή την προσωπικότητα;

Σύμφωνα με τον Φρόιντ, ο τσιγκούνης άνθρωπος έχει υποστεί καθήλωση στο πρωκτικό ψυχοσεξουαλικό στάδιο κατά την πρώιμη παιδική ηλικία - το στάδιο αυτό όπου το μικρό παιδί μαθαίνει να ελέγχει τους σφιγκτήρες του.

Τα πρωκτικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας αναπτύσσονται όταν το παιδί δεν καταφέρνει να διαχειριστεί και να ξεπεράσει επιτυχώς το στάδιο αυτό και αυτά περιλαμβάνουν τον νοσηρό έλεγχο, την προσήλωση στη συσσώρευση υλικών αγαθών, την ψυχαναγκαστική ανάγκη για τάξη και ασφάλεια, τη δυσπιστία, τον φόβο θυματοποίησης του εαυτού του και την επακόλουθη επιφυλακτικότητα.

Το περιβάλλον ενός τσιγκούνη ανθρώπου συνήθως υποφέρει από την παθολογική του εγκράτεια και όταν τον φέρνει αντιμέτωπο με το πρόβλημά του, είναι πιθανόν εκείνος να αντιδράσει με εκλογικευτικές άμυνες, δηλαδή με ορθή επιχειρηματολογία και ταυτόχρονα έλλειψη εναισθησίας στο βαθύ του πρόβλημα.

Αυτό αποτελεί και ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην εμπλοκή ενός ατόμου με αυτά τα χαρακτηριστικά σε ψυχοθεραπεία, αφενός μεν λόγω της άρνησής του ότι πάσχει, αφετέρου λόγω της έντονης δυσπιστίας του στο πρόσωπο του θεραπευτή και ταυτόχρονα της δυσκολίας του να δώσει χρήματα σε αυτή τη διαδικασία.