Κατά την Ελληνική Μυθολογία οι νύμφες Αύρες ήταν κόρες του Βορέα εξ ου και λέγονταν Βορειάδες, αποτελούσαν την ιδεατή ανθρωπόμορφη αντίληψη των ήπιων ανέμων. Οι αρχαίοι καλλιτέχνες ζωγράφοι και ιδιαίτερα αγγειογράφοι τις παρίσταναν συνήθως να επιβαίνουν στις ράχες κύκνων και να μεταχειρίζονται τα πέπλα τους υπό μορφή ιστίων (πανιών). Κατ΄ άλλη παραλλαγή ελληνικών μύθων οι νύμφες Αύρες φέρονται ως κόρες του Αιόλου (θεού των ανέμων) και της Αμφιθέας.

Οι μυθικές αυτές Αύρες ήταν έξι στον αριθμό και είχαν ισάριθμους αδελφούς με τους οποίους και αποτελούσαν ζεύγη. Μία απ΄ αυτές τις νύμφες φέρεται πως είχε επικαλεσθεί ο μυθικός ήρωας Κέφαλος για να τον βοηθήσει στο κυνήγι του την οποία η Πρόκρις (=πρώιμη κρίση) την είχε εκλάβει ως αντίζηλο.

 Στην ελληνική μυθολογία η Άβα ήταν μία Νύμφη που κατά την παράδοση γέννησε τον ήρωα Έργισκο από μία ερωτική σχέση της με τον θεό της θάλασσας Ποσειδώνα. Από τον γιο της αυτό πήρε το όνομά της η πόλη της Θράκης Εργίσκη, που είναι η σημερινή Τσατάλτζα τηςΤουρκίας. Η Άβα φέρεται επίσης προμάμμη των Αβάντων.

 Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Αβαρβαρέα ή Αβαρβαρέη αναφέρονται τα ακόλουθα δύο πρόσωπα:

1. Ναϊάδα της Τρωάδας. Σύμφωνα με την Ιλιάδα (Ζ 22), όπως αφηγείται ο Όμηρος η Αβαρβαρέα γνωρίσθηκε με ένα νέο πολύ «καλής οικογενείας» («αμύμονα»), τον Βουκολίωνα, γιο της νύμφης Καλύβης και του Λαομέδοντα, γιο του Ίλου, ιδρυτή της Τροίας. Χαρακτηριστικοί είναι οι ειδυλλιακοί έρωτες τόσο του Λαομέδοντα με την Καλύβη όσο και του Βουκολίωνα με την Αβαρβαρέη που ο καρπός του θεωρείται εκ κλεψιγαμίας. Οι τελευταίοι συνεζεύχθηκαν σε ένα υπάιθριο ηλιόλουστο βοσκότοπο έξ ου και η ναϊάδα καλείται "Χρυσή". Από την ένωσή τους απέκτησαν δύο δίδυμους γιους, τον Αίσηπο και τον Πήδασο, μετέπειτα ήρωες του Τρωικού Πολέμου, τους οποίους σκύλευσε ο Ευρύπυλος Βασιλιάς του Ορμενίου της Θεσσαλίας, και ένας από τους μνηστήρες της Ωραίας Ελένης.
2. Μία άλλη Ναϊάδα, μητέρα των ιδρυτών της μικρασιατικής πόλεως Τύρου μαζί με την Καλλιρόη και τη Δροσερά. Ο Νόννος στα «Διονυσιακά» του (Μ 363-365, 542) γράφει ότι αυτά της τα παιδιά τα είχε γεννήσει από την ένωσή της με Γίγαντες της περιοχής εκείνης. Ενώ οι άλλοι συγγραφείς δεν αναφέρουν αυτή τη Νύμφη, ο Ησύχιος γράφει ότι οι «Αβαρβαρέαι» ή «Αβαρβαλαίαι» ήταν μία ολόκληρη τάξη από Νύμφες.
     Από ιστορικής άποψης ολόκληρος ο μύθος της Αβαρβαρέης μαρτυρεί τη φυλετική συγγένεια μεταξύ των Ελλήνων Αχαιών και των Τρώων οι οποίοι μιλούσαν την ίδια γλώσσα ως μητρική, την ελληνική, και οι οποίοι ασφαλώς και δεν ήταν βάρβαροι αλλά πολιτισμένοι όπως οι Αχαιοί. Το δε επίθετο "αβάρβαρος", "αβάρβαρη" εξ ού και η ονομασία της Ναϊάδας επιβεβαιώνει ετυμολογικά το γεγονός της φυλετικής αυτής συγγένειας παράλληλα με τα ονόματα Βουκολίων, Καλύβη κ.λπ. που αποτελούν δηλωτικά ενός ανεπτυγμένου αγροτικού (βουκολικού) πολιτισμού κατά τους μυθικούς εκείνους χρόνους της Τροίας.
   Το αυτό βέβαια συμβαίνει και με την απόμακρη Αβαρβαρέα που κατανικώντας τους γίγαντες (σε πολλαπλάσιο αριθμό) κατοίκους μακρυνής χώρας ίδρυσε την Τύρο.