Η λίμνη Otjikoto Lake ανακαλύφθηκε τυχαία το 1850 από έναν Άγγλο, τον Sir Francis Galton, και έναν Σουηδό, τον Charles Anderson, οι οποίοι βρέθηκαν στην περιοχή για εξερευνήσεις. Ήταν, μάλιστα, οι πρώτοι που βούτηξαν στα βαθιά νερά της, αψηφώντας τον κίνδυνο.

Η λίμνη βρίσκεται κοντά στην πόλη Tsumed της Ναμίμπια και οφείλει την ονομασία της στη λέξη «οtjiherero» που στη διάλεκτο των ντόπιων σημαίνει «βαθιά τρύπα». Αποτελεί τμήμα ενός υπόγειου ποταμού, η οποία ήρθε στην επιφάνει όταν ένα τμήμα σπηλαίου που κάλυπτε την επιφάνειά της έπεσε στα νερά.

Η διάμετρός της αγγίζει τα 102 μέτρα, ενώ το βάθος της σε κάποια σημεία φτάνει τα 142 μέτρα, γεγονός που δικαιολογεί και το παρατσούκλι της  «Gaisis», δηλαδή «πολύ άσχημη»(!), εξαιτίας του φόβου που προκαλούσαν σε όλους τα βαθιά νερά της.

Γιατί, βέβαια, μόνο άσχημη δεν μπορεί να τη χαρακτηρίσει κανείς (άλλωστε οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους!), ενώ θεωρείται ως μία από τις ωραιότερες φυσικές πισίνες στον κόσμο. Τα καταπράσινα νερά αλλά και το πολύ πράσινο που υπάρχει ολόγυρα, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία επ’ αυτού!

Επιπλέον, πολλά σπάνια είδη ζουν στα νερά, ενώ αποτελεί τη «χαρά» των δυτών ανά τον κόσμο. Ένας μύθος, μάλιστα, που υπάρχει γύρω από το όνομά της ενισχύει το γεγονός ότι επιλέγεται σταθερά για… καταδύσεις! Τι σημαίνει αυτό;

Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, και πιο συγκεκριμένα στις τελικές εχθροπραξίες που έλαβαν χώρα στην περιοχή, οι Γερμανοί έριξαν στη λίμνη πάνω από 6 εκατομμύρια χρυσά μάρκα, τα οποία δεν βρέθηκαν ποτέ.

Πέρα από όλα αυτά, όμως, το σημείο που βρίσκεται η μαγική αυτή φυσική «πισίνα», αλλά και το σπάνιας ομορφιάς περιβάλλον συνιστούν μια εκπληκτική… βουτιά στα βαθιά «σκοτεινά» νερά του μύθου!