Η γλώσσα
είναι η ροή του συναισθήματος στην επικοινωνία. Με τη διαδοχή των λέξεων
περνάς από το κλάμα στο γέλιο, από το σοβαρό στο αστείο από το πόνο
στην οργή, από την ειρωνεία στη σύγκρουση. Οσο κι αν η γλώσσα αδυνατεί
να καταγράψει όλα όσα συμβαίνουν παγκόσμια, εξαιτίας των πολλών
γλωσσικών κωδίκων, δεν παύει να αποδίδει το κόσμο πληρέστερα και
καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο σύστημα πληροφόρησης, όπως πχ είναι η
τέχνη της ζωγραφικής. Η σκέψη, που δεν εκφράζεται με λέξεις είναι μια
νεκρή σκέψη αλλά και η λέξη, που δεν έχει περιεχόμενο, είναι επίσης μια
λέξη νεκρή.
Παλιότερα πίστευαν, ότι η καλή γνώση και χρήση της γλώσσας ήταν ένα
έμφυτο ταλέντο, μια δωρεά των μουσών. Κάποιος γεννιόταν γλωσσικά
ταλαντούχος ή ατάλαντος. Αυτός ο, κατά κάποιο τρόπο γλωσσικός ρατσισμός,
συνδυαζόταν, όχι φυσικά τυχαία, και με την κοινωνική τάξη, το
οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Οι εύποροι ήταν ταλαντούχοι και οι
φτωχοί ατάλαντοι. Σήμερα ξέρουμε ότι τα πάντα μαθαίνονται, όλη η γνώση
είναι προϊόν μάθησης και εμπειρίας.
Η ελληνική μας γλώσσα είναι πολύ πλούσια. Μπορεί να αποδώσει με κάθε
λεπτομέρεια και δύναμη το περιεχόμενο των σκέψεών μας. Για την δύναμη
και την αξία της ελληνικής γλώσσας, είναι συγκινητική η μαρτυρία της
γνωστής Γαλλίδας ελληνίστριας Jacqueline de Romilly. Στο βιβλίο της
«Γιατί η Ελλάδα;» αναφέρεται με πάθος στη γραπτή παιδεία, την γλώσσα,
που εγκαινίασε η Ελλάδα με τον Ομηρο και τη συνέχισε με τους τραγικούς
και ποιητές του 5ου αιώνα. Η ελληνική γλώσσα, κατά την ελληνίστρια,
περικλείει τόση δύναμη στο λόγο και την έννοια που ομιλείται από τους
καλλιεργημένους ανθρώπους της ρωμαϊκής εποχής μέχρι την εποχή που
γίνεται η γλώσσα του Ευαγγελίου. «Είναι η γλώσσα της παιδείας», γράφει
χαρακτηριστικά στο ίδιο βιβλίο.
Είναι, όμως, η χρήση της γλώσσας ένα σταθερό σημείο παιδείας,
καλλιέργειας και ανθρωπισμού; Εχουν αυτές οι έννοιες την ίδια σημασία
για όλους μας ή καθένας μας τις αντιλαμβάνεται διαφορετικά;
Η γλώσσα, ο γλωσσικός κώδικας, είναι ένα σύστημα συμβόλων, μέσω
του οποίου επιτυγχάνεται η συνεννόηση των ανθρώπων. Μέσω της γλώσσας
αντανακλάται η ιστορική πορεία του κόσμου μας, εκφράζονται τα
συναισθήματά μας και επιτυγχάνονται οι γνωστικές διαδικασίες.
Με τον όρο παιδεία αναφερόμαστε στη παροχή και εκμάθηση πληροφοριών των επιστημών και της τέχνης, και κατά κανόνα γίνεται από το σχολείο.
Καλλιέργεια είναι η ανάπτυξη ψυχικοπνευματικών ιδιοτήτων και
ικανοτήτων του ανθρώπου, που οδηγούν στην ψυχική και ηθική του
καλλιέργεια . Ο Μαλρώ, θέλοντας να τονίσει την αξία της προσωπικής και
πρωτότυπης σκέψης του ανθρώπου, όρισε με τον καλύτερο τρόπο την
καλλιέργεια: «Καλλιέργεια είναι αυτό, που απομένει, όταν ξεχάσεις αυτά,
που έμαθες».
Η έννοια του ανθρωπισμού αναφέρεται στα συναισθήματα που παράγει η
σκέψη, το μυαλό μας και τα εκφράζει μέσω της γλωσσικής επικοινωνίας
και της αλληλεπίδρασης, όπως είναι οι π.χ λέξεις, που εκφράζουν την
αγάπη, τη φιλία, την συμπόνoια και την ενσυναίσθηση, την αυτογνωσία και
το έλεγχο του εαυτού και των λειτουργιών μας.
Κάθε ιστορική εποχή έχει αρκετούς και σοβαρούς λόγους να εξετάζει και να
διευρύνει την ακατάλυτη σχέση ανάμεσα στη γλώσσα και την εκπαίδευση.Η
σχέση αναφέρεται ως ακατάλυτη, γιατί ήταν και θα παραμείνει απόλυτα
συνδεδεμένη με αυτό που λέγεται από τους ιστορικούς πολιτιστική
κληρονομιά και πολιτισμική μας ταυτότητα.
«Η μορφή που έχει η παιδεία σε μια ορισμένη εποχή και ως προς την
εξωτερική της οργάνωση και ως προς τα προγράμματα και ως προς το ποιόν
της εργασίας των δασκάλων και ως προς το φρόνημα, το οποίο τη διέπει,
είναι και γενεσιουργός αιτία και αποτέλεσμα της ακμής ή παρακμής του
οικονομικού βίου, των κοινωνικών ηθών, των τεχνών και των επιστημών.. ».
( Δ.Γληνός )
Η ελληνική γλώσσα είναι ιδιαίτερα φορτισμένη πάνω στο ζήτημα της
πολιτιστικής κληρονομιάς τόσο για τη χώρα όσο και εξαιτίας του ρόλου της
στην ευρωπαϊκή κουλτούρα και ανάπτυξη. Στην Ευρώπη, η ελληνική γλώσσα
λειτούργησε μέσα από τα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, σαν
διαπολιτισμική γλώσσα και γι αυτό είναι πάρα πολλά τα ελληνικά δάνεια
στις ευρωπαϊκές γλώσσες.
Οτιδήποτε σχετίζεται με τη γλώσσα σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με την
ύπαρξη του Εθνους, με την αναζήτηση και διατήρηση της εθνικής μας
ταυτότητας. Αρα το γλωσσικό ζήτημα είναι βαθύτατα τόσο ιστορικό όσο και
πολιτικό, ιδεολογικό αλλά και συναισθηματικό.Ο Λένιν είχε πει πως «αν
θέλεις να αλώσεις ένα λαό δεν έχεις παρά να καταστρέψεις τη γλώσσα του».
Η ξύλινη γλώσσα που επέβαλε στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και η
καταστροφή των εθνικών γλωσσών τους έδειξε ότι αυτή η άποψη είναι
αληθινή.
Η επικοινωνία μέσω της γλώσσας είναι πρωτογενής ανθρώπινη ανάγκη. Εν
αρχή ήν ο Λόγος σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη και φαίνεται, ότι η
δημιουργία του γλωσσικού κώδικα υπηρέτησε αυτή την εξελικτική ανθρώπινη
ανάγκη.
Το κύριο διακριτικό γνώρισμα της λέξης είναι η γενικευμένη αντανάκλαση
της πραγματικότητας, δηλαδή το περιεχόμενό της είναι συμφωνημένο και
αποδεκτό από όλους.
Η λεξιπενία και ο περιορισμός του πλάτους και του βάθους των εννοιών δεν
υπάρχει αμφιβολία, ότι μπλοκάρει την επικοινωνία και προάγει την
παρανόηση και την ελλειπή έκφραση του εσωτερικού ψυχικού μας κόσμου.
Αντίθετα με τις φτωχές λέξεις, υπάρχουν λέξεις «φλογερές» «φορτισμένες»,
που ξεσηκώνουν τη ψυχή και νοηματοδοτούν στόχους, λέξεις που διαθέτουν
μουσικότητα , γαληνεύουν τα συναισθήματα και οξύνουν τις νοητικές
επεξεργασίες.
Είναι πολύ συχνό φαινόμενο και ειδικά στην ελληνική κοινωνία η γλωσσική
επικοινωνία να περιέχει διπλά μηνύματα, διπλές δηλαδή ερμηνείες. Από μια
πλευρά αυτό αιτιολογείται κι από το πλούτο της ελληνικής γλώσσας αλλά
και από την ιδιομορφία της ελληνικής κοινωνίας, που δείχνει μια
προτίμηση προς αυτή την επικοινωνιακή μορφή. Τα διπλά γλωσσικά μηνύματα
είναι σίγουρα δυσλειτουργικά, δημιουργούν κυκλική αιτιότητα ένα ανώφελο
φαύλο κύκλο.
Facebook αστεία, εικόνες, βίντεο και άλλα! Μια σελίδα για την αστεία πλευρά του FaceBook. Αστείες φωτογραφίες ,καταστάσεις, βίντεο και άλλα απο το Facebook είναι εδώ.
