Αν έπρεπε σήμερα να αφήσω ένα βιβλίο παρακαταθήκη στα παιδιά μου, αυτό θα ήταν το "Γράμμα στο γιο μου κι ένα άστρο".
Λέει με πολύ συμπυκνωμένο τρόπο αυτά που θα ήθελα να τους "διδάξω", με
ένα τρόπο και ένα λόγο που η ίδια δεν θα μπορούσα ποτέ να αποτυπώσω. Με
το βαθύ και ποιητικό λόγο της συγγραφέως Μαρίας Λαμπαδαρίδου - Πόθου.
'Οπως ο τίτλος του βιβλίου αναφέρει, στις σελίδες του θα βρούμε μια
σειρά γραμμάτων που η συγγραφέας έγραψε στον γιο της, όταν ήταν ακόμα
παιδί. Μέσα σε αυτό διασώζει τα προσωπικά της συναισθήματα, από τη
σύλληψη του ακόμα, μέχρι τη γέννα και το μεγάλωμά του. Διασώζει τις μνήμες της και ταυτόχρονα χαρίζει στο παιδί της ένα πολύτιμο δώρο: τις αναμνήσεις του.
Τα γράμματά της, είναι η εναγώνια προσπάθεια μιας μάνας να "εισάγει" το
παιδί της στον κόσμο των μεγάλων. Να το προειδοποιήσει, να το
προετοιμάσει, να το προστατεύσει. Με το δικό της τρόπο, με τα δικά της
μάτια. Άλλωστε ο καθένας μας δεν έχει να χαρίσει στα παιδιά του παρά τη
δική του ματιά στη ζωή. Και μακάρι η ματιά αυτή, να κρύβει σύνεση και
αγάπη.
Είναι όμως η ίδια μάνα, που ενώ προσφέρει "έτοιμες αλήθειες", λέει στο παιδί της να μην ξεγελαστεί: "...Καμιά
αλήθεια δεν κατακτιέται με τα λόγια του άλλου. Η αλήθεια είναι βίωση
που σημαίνει: η Αλήθεια είναι ο προσωπικός σου αγώνας για την Αλήθεια."
Η Αλήθεια είναι ο αγώνας του προσώπου. Αγώνας. Του καθενός. Δεν
μαθαίνεις τη ζωή κοιτώντας, ακούγοντας, διαβάζοντας. Τουλάχιστον όχι
μόνο έτσι. Τη μαθαίνεις κυρίως πράττοντας. Αγωνιζόμενος.
Το βιβλίο είναι ένα καταστάλαγμα ωριμότητας, σοφίας θα τολμούσα
να πω, που η μητρότητα, αυτή η κοινή για όλες τις μητέρες εμπειρία, τη
φέρνει σε "γήινα" μέτρα, την κάνει γνώριμη και σε αφήνει να την
οικειοποιηθείς. Αυτό που έντονα αισθάνθηκα διαβάζοντας το
βιβλίο είναι η συνειδητή -ή ασυνείδητη- προσπάθεια που κάθε γονιός
κάνει, αν όχι να τιθασεύσει, τουλάχιστον να γαλουχήσει, το παιδικό
ένστικτό. Το κάνουμε κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Με τα λόγια και τις πράξεις
μας. Με τη σιωπή ή την απουσία μας. Και δεν το σημειώνω σαν κάτι
κακό.Αλλά να, κάποτε είναι τόσο έντονο το προσωπικό μας στίγμα πάνω στο
παιδικό ένστικτο, που αφήνει ανεξίτηλα ίχνη στη συνείδηση του
μελλοντικού ενηλίκου.
Ας σκεφτούμε σε πόσα μικρά ή μεγάλα, δεν σπεύδουμε καθημερινά να
προσφέρουμε στα παιδιά την προσωπική ερμηνεία και την δική μας οπτική
και πόσο διαφορετική είναι η οπτική του καθενός για τα ίδια πράγματα. Το μόνο που είναι το ίδιο είναι η πρώτη, η αρχική παιδική αθωότητα. Η πρώτη ματιά σε ένα πάντα καινούριο κόσμο...
Facebook αστεία, εικόνες, βίντεο και άλλα! Μια σελίδα για την αστεία πλευρά του FaceBook. Αστείες φωτογραφίες ,καταστάσεις, βίντεο και άλλα απο το Facebook είναι εδώ.
