Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γονείς με τα παιδιά τους είναι και αυτό του φαγητού. Πολλά παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας αρέσκονται στο να καταναλώνουν συγκεκριμένες τροφές. Στην πλειοψηφία τους, τα παιδιά που καταναλώνουν τροφές επιλεκτικά προτιμούν τα λευκά ή υποκίτρινα σε όψη τρόφιμα όπως το ψωμί από αλεύρι σίτου, τα μακαρόνια, τις πατάτες, το ρύζι και το κοτόπουλο. Τρεις βασικοί κανόνες που θα σας βοηθήσουν να εντάξετε νέες τροφές στο διαιτολόγιο το παιδιού σας.

Αποφύγετε τους καβγάδες πάνω από το τραπέζι.
Με τις φωνές δεν πρόκειται να καταφέρετε τίποτα παραπάνω από την απέχθεια του παιδιού προς την τροφή που του επιβάλλετε. Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να τοποθετείτε στο τραπέζι ποικιλία τροφών και να αφήσετε το παιδί να επιλέξει. Παρουσιάστε το γεύμα όσο πιο δελεαστικά γίνεται. Πολλές φορές τα παιδιά δελεάζονται από ένα όμορφα στημένο χρωματιστό πιάτο. Για παράδειγμα μπορείτε να κόψετε σε μπαστουνάκια καροτάκια και αγγουράκια και να τα συνοδεύσετε με ένα ντιπ από κρεμμώδες τυρί. Άλλες φορές, το χρώμα τα ξενίζει και προτιμούν λευκές ή υποκίτρινες τροφές. Στη δεύτερη περίπτωση προτιμήστε να βάλετε στο τραπέζι σας λαχανικά λευκά όπως το κουνουπίδι και φρούτα όπως η μπανάνα ή τα ξεφλουδισμένα αχλάδια και μήλα.

Γίνεται εσείς το παράδειγμα για τα παιδιά σας
Δεν μπορείτε να απαιτείτε από τα παιδιά σας να καταναλώνουν τροφές που εσείς έχετε αποκλείσει από το διαιτολόγιο σας. Οι γονείς αποτελούν το πρώτο και συνήθως πιο ισχυρό πρότυπο για τα παιδιά. Τα παιδιά μιμούνται τους γονείς. Φροντίστε λοιπόν να καταναλώνετε το γεύμα σας μαζί με τα παιδιά σας. Αν θέλετε να πείσετε το παιδί σας να καταναλώσει μία τροφή αρκεί να σας δει να το κάνετε εσείς. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι από την πρώτη φορά που θα σας δει να καταναλώνετε κάποιο λαχανικό όπως λόγου χάρη το μπρόκολο, θα σας μιμηθεί αυτομάτως. Δώστε χρόνο στο παιδί σας να περιεργασθεί την τροφή, να την πιάσει να την μυρίσει ακόμα και να τη φτύσει! Οι πρώτες επαφές χρειάζονται υπομονή και επιμονή!

Μη προσφέρετε ανταλλάγματα και επιβραβεύσεις
Όταν οι γονείς και οι λοιποί συγγενείς προσφέρουν στο παιδί ένα έπαθλο εφόσον καταφέρει και καταναλώσει ένα συγκεκριμένο γεύμα, το παιδί αντιλαμβάνεται πως για να του προσφέρουν έπαθλο, το φαγητό που έχει να φάει δεν είναι επιθυμητό. Επομένως στιγματίζεται σαν κάτι που δεν είναι νόστιμο και απλά πρέπει για κάποιον ασαφή λόγο να καταναλωθεί. Με αυτό τον τρόπο το παιδί δεν πρόκειται να δει ποτέ το τρόφιμο που μπήκε σε διαπραγμάτευση σαν κομμάτι της καθημερινής του διατροφής. Αντιθέτως κάθε φορά που θα υπάρχει σαν γεύμα το παιδί θα ζητά αντάλλαγμα για την κατανάλωση του. Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο όταν το αντάλλαγμα που προσφέρεται είναι χαμηλής διατροφικής αξίας όπως κάποιο γλύκισμα ή junk food. Το παιδί αντιλαμβάνεται το έπαθλο σαν κάτι το οποίο έχει καλύτερη γεύση και θέλει να το καταναλώνει και να το διεκδικεί με μεγάλη συχνότητα.